Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
Zbog čega je antisrpstvo ostalo i dalje jedna od glavnih odlika hrvatskog nacionalnog identiteta. Miloš Ković: Mržnja podsticana još od Monarhije. Vladislav Jovanović: U pitanju su kompleksi
Hrvatski brod ponovo plovi na antisrpskim talasima. Iako je od raspada SFRJ prošlo 22 godine, u zemlji koja uskoro ulazi u EU, a nacionalnih manjina gotovo da više i nema, Srbi su i dalje dežurni krivci za sve.
Masovne demonstracije protiv ćirilice, prebijanje pravoslavnih učenika, govor mržnje političara, prethodnih nedelja bili su samo deo koreografije u Hrvatskoj, koja je prethodila fudbalskom meču u Zagrebu. “Hladni mir” dva naroda, prošle nedelje je prerastao u hladni rat. Jer, čak se i za ekonomske probleme i besparicu u Hrvatskoj optužuje “srpska vlada” u Zagrebu i nekakav jugoslovenski lobi, koji je opstao i posle tzv. domovinskog rata.
– U pitanju su antisrpski kompleks i sindrom, kojih i da hoće, deo Hrvata ne može da se oslobodi jer im je to u podsvesti – objašnjava Vladislav Jovanović, bivši ministar inostranih poslova SR Jugoslavije. – Nažalost, ovakvih incidenata će biti i ubuduće. Treba istaći da deo hrvatske javnosti osuđuje antisrpske ispade, ali ne može da im se suprotstavi.
Deo hrvatskog naroda, smatra Jovanović, ima stalnu potrebu da na tom gradi nacionalni identitet:
– Još je Jovan Dučić rekao da je hrvatska nacija formirana od nekoliko srpskih elemenata, a jedan od njih je i jezik, koji su usvojili od Vuka Karadžića. Zato, kada god je potrebno, unutrašnji politički faktor u Hrvatskoj iskoristi antisrpsku retoriku za sticanje poena ili da bi skrenuo pažnju domaćoj javnosti. Ipak, unutrašnji faktor je samo produkt spoljašnjeg, koji je i doveo do bratoubilačkog rata. Antisrpstvo u Hrvatskoj zapravo su kroz istoriju instalirale velike sile, kojima je bio cilj da se zamrzimo za sva vremena i da tako spreče veliku južnoslovensku državu. I danas, određenim centrima moći odgovara da tinja ta vatra između Srba i Hrvata.
Istoričar Miloš Ković smatra da antisrpsko raspoloženje u Hrvatskoj nije samo posledica događaja u 20. veku, već da je ono sa više strana ranije nametano.
Milanović: Šovinizam iz HDZ
HDZ je odgovoran za “provalu šovinizma” u javnosti, ocenio je premijer Hrvatske Zoran Milanović. – Žalosno je što se usred sadašnje goleme ekonomske i socijalne krize moramo baviti međunacionalnim odnosima, ali to je zato što naši politički protivnici nisu kadri da se nadmeću na bilo kojem drugom terenu, osim na području teškog nacionalističkog okupljanja hrvatskih birača – rekao je Milanović.
Bob Dilan Kada su na prošlogodišnjem Evropskom prvenstvu u fudbalu divljali hrvatski navijači, mediji u Zagrebu su izvestili kako su incidente zapravo izazvali Srbi prerušeni u navijače “vatrenih”!? A kad je svetski poznati pevač Bob Dilan Hrvate uporedio sa nacistima, a Srbe sa Jevrejima, većina radio stanica u Hrvatskoj je zabranila puštanje njegovih pesama.- Doduše, ono što se razlikuje je osećaj trijumfalizma i nekažnjivosti zbog “Oluje” i zločina. S druge strane, zbog teške ekonomske situacije stvara se nacionalna frustracija, pa kao što su Nemci posle Velikog rata imali odnos prema Jevrejima, tako danas i Hrvati tretiraju Srbe. I danas imamo situaciju u kojoj beogradski nadbiskup Stanislav Hočevar ne prihvata istorijske podatke o broju ubijenih Srba u Jasenovcu i traži “utvrđivanje pravog broja”, a bivši Papa prima pevača Tomsona i kleči pred Stepinčevim grobom – podseća Ković.
– Zbog geopolitičkog uticaja carske Rusije koji je preko Srbije i Crne Gore širen na zapadni deo Balkana i topla mora, silama poput Austrougarske, Vatikana i Velike Britanije nikako nije odgovarala južnoslovenska bliskost i saradnja pod srpskim uticajem. Katolička crkva je nastojala da što veći broj Srba pokatoliči, a ekstremne šovinističke ideologije Ante Starčevića i frankovaca postale su osnova za kasnije formiranje ustaškog pokreta i genocidne antisrpske ideologije – kaže Ković za “Novosti”.
Preteča genocida u vreme NDH bile su masovne rušilačke demonstracije protiv Srba još u periodu postojanja Austrougarske i posebno u Prvom svetskom ratu. Podsticane su i od samih državnih struktura Monarhije, koja je upravo u zavadi Srba i Hrvata videla šansu za produžetak života oronule habzburške države.
– Nacionalni identitet savremenih Hrvata prečesto je građen na katoličanstvu i suprotstavljanju Srbima, što je i cement za spajanje raznorodnog nacionalnog stanovništva koje je stopljeno u hrvatsku naciju, gde je značajan udeo pokatoličenih Srba iz različitih istorijskih epoha, ali i Čeha, Mađara, Nemaca i drugih naroda nekadašnje Austrougarske, koji su se vremenom asimilovali – kaže istoričar Dragan Petrović.
Priroda takvog odnos Hrvata prema Srbima preslikava se i u tržišnoj ekonomiji. Hrvatske kompanije uspešno posluju u Srbiji i godinama se širom srpskih gradova nalaze (neoštećeni) bilbordi koji reklamiraju Jadran, “tako lep, a tako blizu”. Scenario u kojem naši privrednici privatizuju hrvatska preduzeća, a reklamni plakati u Zagrebu ili Splitu pozivaju Hrvate da dođu na Zlatibor ili Vrnjačku Banju – sasvim je nezamisliv.
Sve donedavno, u Hrvatskoj se ništa nije preduzimalo zbog otvorenog propagiranja neprijateljstva protiv Srba u javnom životu, a poslednje smene urednika na HRT i privođenje prvog čoveka FK “Dinama” Zdravka Mamića zbog govora mržnje, mnogi vide više kao nužnost zbog skorog ulaska Hrvatske u EU.
– Priče u Hrvatskoj o pomirenju na osnovu tzv. vrednosti Evropske unije su samo zavesa. S druge strane, Srbi su znatno tolerantniji prema Hrvatima i spremni su da pređu preko mnogih stvari iz prošlosti – konstatuje Vladislav Jovanović.
Istoričar Miloš Ković smatra da je trenutna situacija u Hrvatskoj slična onoj u Nemačkoj posle Prvog svetskog rata.
Dubrovnik
Kroz vekove veliki broj Srba, odnosno pravoslavnog stanovništva ranosrednjovekovnih oblasti Paganije, Zahumlja, odnosno središnjeg i južnog dela Dalmacije i zapadne Hercegovine prešlo je u katoličanstvo. Stanovništvo sa prostora Dubrovačke republike je čak sve do početka 20. veka zadržalo srpski identitet.
Članovima vlade broje krvna zrnca
– Zašto bi neko, pa makar to bila “pendrekuša” iz Kanade, napao Srbe u Hrvatskoj, kad Srba u Hrvatskoj ima samo u tragovima. Očišćeni su “olujom” onako kako se “domestosom” čisti toaletna šolja. Ovo nešto sitno srpsko sme na televiziji jednom godišnje reći, Hristos se rodi, i to bi bilo to – u svom stilu je komentarisala književnica Vedrana Rudan nedavne incidente širom Hrvatske.
Komentar je usledio posle izjave Ruže Tomašić, predsednika stranke HSP Ante Starčević, da u Vladi Hrvatske ima 30 odsto Srba, što je i jedan od razloga za loše stanje u državi. Tomašićeva, čija je partija u koaliciji sa HDZ-om, bivša je policajka iz Kanade i pripadnik obezbeđenja Franje Tuđmana.
U Hrvatskoj se danas živi gore nego ikada, ali za to više nije kriv ni Beograd, ni Srbi. I pored toga, saborski poslanik Josip Đačić iz redova HDZ je posle formiranja Milanovićeve vlade rekao: “Ranko, Rajko, Zoki, Veljko, Rade… mislio sam da sastavljaju srpsku vladu, a ne hrvatsku”! Sada je Ruža Tomašić otišla dalje u prebrojavanju krvnih zrnaca.
Čemu šačica Srba, koja je ostala u Hrvatskoj, treba da zahvali na kanonadi napada, teško je uopšte reći. Istorija kao da se stalno ponavlja na ovim našim prostorima, pa kada premijeri dve zemlje učine korak napred, događaji sve vrate dva koraka nazad. To se očito dogodilo i nakon susreta Zorana Milanovića i Ivice Dačića, jer retorika koja se poslednjih dana čuje u Hrvatskoj gotovo da može da se izjednači sa onom iz devedesetih prošlog veka.
Zanimljivo istraživanje proveli su profesori Filozofskog fakulteta u Zagrebu iz kojeg je vidljivo da vlada veći jaz između mladih Srba i Hrvata, nego njihovih očeva i majki koji su učestvovali u ratnom haosu.
Srpski “problem” u Hrvatskoj vratio se na velika vrata i najavom postavljanja ćiriličnih tabli u Vukovaru. Znači li to da su Hrvati protiv Rusa, Mongola, Crnogoraca, Makedonaca, Bugara, svih koji pišu ćirilicom?
Izvor: VEČERNjE NOVISTI
