U Odesi je rumunska vojska 1941. u dva dana ubila 24.000 Jevreja. Rumunski reditelj Ijepan svojim je dokumentarnim filmom suočio javnost s tim događajem. Reakcije se kreću od ignorisanja do uvreda na račun autora.     Ime grada Odese, smatra Florin Ijepan, trebalo bi jednog dana da postane sinonim. Bilo bi dobro, kaže taj filmski umetnik, da građani Rumunije kada spomenu Odesu više ne bi mislili samo na ukrajinsku luku na Crnom moru, nego i na mračno poglavlje u istoriji svoje zemlje. „Ako to ime bude ostalo zabeleženo u savesti javnosti, onda je moja misija ispunjena“, ističe Ijepan. Odesa je tokom Drugog svetskog rata bila poprište jednog od najvećih zločina

U okviru ciklusa predavanja „Sjećanje na stradanje Srba u 20. vijeku.“ u organizaciji Svetosavske omladinska zajednice Banjaluka u saradnji sa Udruženjem studenata istorije „Dr. Milan Vasić“, 16. novembra održano je predavnje na temu: „ Holokaust i genocid NDH na teritoriji sreza Sanski Most (1941-1943)“     Predavač Dragoslav Ilić prezentovanjem podataka  o ovom užem lokalitetu stradanja pokušao ujedno objasniti neke od osnovnih pojmova bitnih za izučavanje stradanja Srba u Drugom svjetskom ratu. Dragoslav Ilić je apsolvent na odsjeku za Istoriju filozofskog fakulteta u Banjoj Luci i član Udruženja studenata istorije „Dr Milan Vasić“ koje se, između ostalog, aktivno bavi i temama  iz oblasti memorijalizacije i uspostavljanja kriterijuma za naučno ali opštedruštveno

U novoj  knjizi Drage Mastilovića „IZMEĐU SRPSTVA I JUGOSLOVENSTVA – srpska elita iz Bosne i Hercegovine i stvaranje Jugoslavije“ možemo pročitati ovu izuzetno obrađenu  temu, značajno čvorište različitih istorijskih procesa i njihovih posljedica.  Opisujući rezigniranost, apatiju kao i bezidejnost i bezidealnost srpskih političkih predstavnika nakon Aneksije Bosne i Hercegovine od strane Austrougraske srpski književnik i nacionalni radnik Vladimir Gaćinović kao da navodi današnje stanje cjelokupnog srpskog naroda  i njegovog sistema vrijednosti rastrganog idejom da EU integracije nemaju alternativu kao ,na žalost, ni haške oslobađajuće presude našim krvnicima. Tako na strani 102. ovog izvanrednog Mastilovićevog djela čitamo:   „Priznanje aneksije od strane Srbije, a posebno prihvatanje srpskih političkih grupa u Bosni i

O proslavi  Dana Ujedinjenja srpska i hrvatska štampa u Dubrovniku pisale su  sasvim različito. Dok je hrvatski list “Dubrava” pisao  najkraće što je mogao  o obeležavanju 1 decembra koji je on nazvao državnim praznikom, dotle je list Srba katolika ,,Dubrovnik” pisao opširno o proslavi Dana oslobođenja, kako u Dubrovniku tako i u okolini. U listu ,,Dubrava” o proslavi 1935. u Dubrovniku navodi se : ,,1 Decembra proslavljen je u našem gradu na uobičajen način. U veče prije državnog praznika koncertirala je Gundulićeva muzika te je nakon koncerta obišla gradom svirajući. Sutradan održane su molitve-zahvalnice po svim bogomoljama poslije kojih je slijedio defile vojske i mornarice. U veče je priređena svečana

Istoričar Željko Vujadinović kaže da je cilj haških procesa da se Srbiji i Srbima pripiše odgovornost za izbijanje građanskog rata, da se označe kao agresor na Hrvatsku, BiH i Kosovo i Metohiju, kako bi se pravno i moralno opravdalo angažovanje NATO-a u jugoslovenskom građanskom sukobu. „Načelno, Haški tribunal sudi pojedincu. Ipak, u pozadini nekih optužnica i presuda može se implicitno nazrijeti i kolektivna odgovornost – srpska. Čini mi se da je pomirenje samo u deklarativnom smislu bio primarni zadatak suda“, rekao je Vujanović za „Pres Republike Srpske“. Prema njegovim riječima, procesi Naseru Oriću, Seferu Halilovoću, Rasimu Deliću, Ramušu Haradinaju, Anti Gotovini i Mladenu Markaču omogućili su sudu da se odbrani od kritika da