U Srbiji se, svakog časa, raspravlja o ponekoj antisrpskoj izjavi nekog od Hrvata. Nedavno smo imali poricanje Jasenovca kao „srpskog mita“ – poricatelj je bio upravnik Biskupskog arhiva pri centralnom hrvatskom arhivu, rimokatolički pater Stjepan Razum. Onda je Željko Kerum, gradonačelnik  Splita, drugog po veličini grada u Hrvatskoj, izjavio na Hrvatskoj televiziji da nikad ne bi prihvatio Srbina za zeta, da Srbi u Hrvatskoj moraju da znaju gde im je mesto, da većina Hrvata misli isto, ali da to ne mogu da kažu. Niko od zvaničnika, pa ni Ivo Josipović, koji sebe predstavlja kao „zaštitnika Srba u Hrvatskoj“, nije reagovao na Kerumove teze. Ratko Dmitrović, u svojoj analizi „Kerum je,

„Stradanje Srba u Bosni i Hercegovini u Prvom svjetskom ratu“ naziv je sljedećeg predavanja u okviru ciklusa „Mjesec sjećanja na stradanje Srba u 20. vijeku“ koji se održava u organizaciji Svetosavske omladinske zajednice u saradnji sa Udruženjem studenata istorije „Dr  Milan Vasić“   Doktor istorijskih nauka Goran Latinović pokušaće da  objasni stradnje Srba o kojem danas na žalost malo znamo. Zašto je to tako i šta je naša dužnost prema istini i precima  sazanaćemo u petak u 19 časova u prostorijama  Svetosavskog kulturnog kluba u ulici Bana Milosavljevića br. 8. Oraganizatori naglašavju da su izuzetno zadovoljni kavlitetom i izuzetnom posjećenošću dosadašnjih predavanja i da ne sumnjaju da će tako biti i u petak. Vezane vijesti: O hrvatskim

U Insbruku je u subotu, 17. novembra 2012. godine u organizaciji Srpske pravoslavne omladine Insbruk – SPO(J)I održano poslednje predavanje na nemačkom jeziku za 2012. godinu, na temu „Srpski entitet u Bosni i Hercegovini – 20 godina Republike Srpske“.       Predavanje je održano u poznatom kafeu Kacung (Katzung) u Starom gradu u Insbruku, a predavač je bio Marko Miloradović, student Pravnog fakulteta Univerziteta u Insbruku i jedan od prvih članova Omladinske organizacije SPO(J)I. Predavanju je prisustvovao značajan broj gostiju, među kojima su pretežno bili Austrijanci i Srbi. Ispred grada Insbruka prisustvovao je mr Gerhard Fric, predsednik Skupštine grada Insbruka, a ispred Zajednice Srba u Tirolu, predsednik te krovne organizacije, gospodin Gostimir

Pogledajte pano koji je ovih dana  postavljen u  OŠ Korenica. Korenica je mjesto sa nekada većinskim srpskim stanovništvom u Lici, Hrvatska. Svaki dalji komentar je nepotreban. 

ĆIRILICA Hoćemo li u NATO, hoćemo li u EU? Možda i u uniju sa Vatikanom? Kojoj firmi zapravo, kao filijala, pripada ova današnja organizacija UN, čiji je jedan od osnivača bila i ona nesrećna tamnica srpskog naroda, druga Jugoslavija? Mada, ruku na srce, i ona prva je bila strašna klopka za koju se plaćala cena Jasenovca, Jadovna itd. itd. itd. I da li ta UN-organizacija slovi (zvanično) kao osnivač Haškog tribunala? Smete li da sklopite opkladu sa mnom, gospodo vladajući (i brojni „opozicioni“) srpski političari, ako ja tvrdim da bi, kako Ante Pavelić, tako i Slavko Kvaternik i sin mu Dido, kako sarajevski nadbiskup Ivan Šarić, tako i njegov vodeći

Haški tribunal je mrtav. On 16. novembra 2012. nije umro, nego je uginuo. Ponekad i najveće nepravde donesu nešto dobro. Stradalnicima i mučenicima u najtežem času ostaje istina. Srbija je danas – tri dana posle presude žalbenog veća Haškog tribunala kojom su Gotovina i Markač oslobođeni svake krivice za ubistvo 1,980 Srba, uglavnom civila, i izgon četvrt miliona građana Hrvatske za samo stotinak sati, što je najveće etničko čišćenje u Evropi od sredine 20. veka do danas – još uvek u šoku. Podseća na čoveka koji je u saobraćajnoj nesreći izgubio ruku i sada preživljava one jezive trenutke koji ga dele od mračnog ali spasonosnog samozaborava nesvesti. Među osuđenima Haškog tribunala

Želim da izrazim svoje posvemašnje zadovoljstvo oslobađajućom presudom za fiskalni račun Gotovine i Čermaka.   Ko god se ozlojedio, nasikirao i razljutio ovakvom odlukom, treba ozbiljno da se zabrine. Ljutnja bi značila da je taj neko smatrao kako u Hagu zaista stanuje nekakva pravda. Takav pojedinac je nasjeo na čitavu tu lažnu konstrukciju, da je napravljen kako bi se raspetljalo klupko zločina, da bi se ostvarilo pomirenje. Sad bi neko morao biti glup da to javno kaže. Hvala im, ali zaista im hvala što su ukinuli tu jednu malu i bijednu presudicu, istorijski anonimnim ljudima, čija je jedina svrha bila da privremeno zamlaćuje Srbe kako taj sud ima i trunku