PREBILOVCI – MJESTO OPOMENE, USPOMENE I STRADANjA

Zločin nad Srbima u ovim krajevima Hercegovine se ponovio i u toku ljeta 1992. godine, kada su vojne snage Hrvatske, HVO-a i HOS-a, pod komandom generala Janka Bobetka ubile veliki broj civila, uništile sve srpske kuće, crkve, manastire, spomenike i druge objekte.

„Prebilovci su mjesto opomene, uspomene i stradanja, gdje je na najbezočniji i najstrašniji način izvršen pokolj nad nedužnim mještanima ovoga kraja“, rekao je u besjedi vladika Grigorije i poručio da je danas teže, ali mnogo bolje biti brat, potomak i sunarodnik onih koji su ubijeni, nego onih koji su ubijali.

On je rekao, da su Prebilovci mjesto stradanja, ali i obnavljanja, grijeha i pokajanja, te podsjetio da su i kosti Prebilovačkih mučenika zločinci pokušali da satru, ne znajući da će svaka ona trunka upaliti kandilo vjere u srpskim dušama, kućama, crkvama i srcima, kao i svijeću ugašenu i ognjište satrveno.

On je pozvao narod Prebilovaca da se uvijek okuplja na ovom svetom i mjestu opomene, ističući da će ovo mjesto biti vječno i da će „zauvijek postojati sve dok ima ijednog pravoslavnog hrišćanina Srbina Hercegovca.

Izrazio je vjeru i nadu da će ovdje ponovo biti obnovljena i porušena crkva.

Prije 70 godina, 6. avgusta 1941, mještani Šurmanaca, Međugorja i Bijakovića, zajedno sa velikim brojem ustaša iz Čapljine i okoline, žive su pobacali 600 žena i djece iz Prebilovaca su u Šurmanačku jamu, duboku 66 metara.

Bacanju u jamu, što se smatra jednim od najgorih pokolja u cijeloj istoriji Drugog svjetskog rata na teritoriji nekadašnje Jugoslavije, prethodila su višednevna iživljavanja nad srpskim stanovništvom, mučenja, batinanja i silovanja. Tih dana je u Prebilovcima još ubijeno više od 300 mještana, a od hiljadu mještana pokolj je preživjelo samo njih 170, među kojima je bilo desetak žena i dece. Iz 57 porodica niko nije preživio.

Na području Čapljine, Stoca, Ljubuškog, Metkovića i Neuma tokom 1941. godine ubijeno je oko 4.000 Srba.

Tokom otadžbinskog rata 1992. godine u Prebilovcima je razoreno i seosko groblje, spaljene kosti mnogih pokojnika u grobnicama, a minirane su i sravnjene sa zemljom i nedovršena crkva i kripta, gdje su 1991. godine sahranjeni posmrtni ostaci žrtava prethodno izvađeni iz Šurmanačke i drugih jama u Hercegovini.

Teren je poslije miniranja poravnat, a na njemu urađena deponija koja je uklonjena 2002. Poslije istraživanja izvršenih od 2007. do 2008. godine, u ruševini hrama je nađeno oko pet odsto smrvljenih kostiju žrtava od onih koje su tu sahranjene 4. avgusta 1991. godine.

Za ovo zlodjelo do danas još niko nije odgovarao. Potomci stradalnika smatraju da su Srbi sa ovih područja diskriminisani, da je vrlo malo kuća obnovljeno i da ih je većina i dalje u ruševinama. Od popaljenih i u miniranih oko 150 kuća u Prebilovcima je od proteklog rata obnovljeno svega njih dvadesetak.

U saopštenju udruženja potomaka prebilovačkih stradalnika, navodi se da su Prebilovci živa rana u srcima koja nikada ne zacjeljuje i koja i dalje zadaje bol, troši snagu i živote.

„Nadamo se u Boga da će hram koji će biti podignut na ovom mjestu, donijeti to iscjeljenje toliko potrebno našim dušama, ali to ne znači da ćemo time zaboraviti Prebilovce i naše mučenike“, navedeno je u saopštenju.

Liturgiji je prisustvovalo nekoliko stotina Srba i najbližih srodnika žrtava.

V.D.

Poslušajte audio zapis