PARASTOS ZA NASTRADALE SRBE – POČINIOCI ZLOČINA NEKAŽNjENI

Njegovo preosveštenstvo episkop zvorničko-tuzlanski Fotije danas je u Crkvi Svetih apostola Petra i Pavla u Kravici, kod Bratunca, služio parastos za 158 srpskih civila i vojnika iz ovog mjesta i okolnih sela poginulih u posljednjem ratu, od kojih su 49 ubile muslimanske snage iz Srebrenice i bratunačkih sela na Božić, 7. januara, 1993. godine.

Prislužene su svijeće za pokoj duša nastradalih, a prisutne delegacije položile su cvijeće kod centralnog spomenika u Kravici podignutog za 3.267 Srba iz regije Birač koji su poginuli u odbrambeno-otadžbinskom ratu.

Cvijeće je položila delegacija Vlade Republike Serpske predvođena premijerom Radovanom Viškovićem, izaslanik predsjednika Republike Srpske i predsjedavajućeg Predsjedništva BiH Miladin Dragičević, predsjednik Poslaničkog kluba SNSD-a u Parlamentarnoj skupštini BiH Staša Košarac, delegacije Boračke i Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Republike Srpske, Saveza logoraša Srpske, zatim opštinske i delegacije organizacija proizašlih iz proteklog rata iz opština regije Birač i grada Zvornika.

Premijer Višković rekao je da je od 3.267 srpskih žrtava u Srednjem Podrinju i Birču u posljednjem ratu njih 80 odsto ubijeno od aprila 1992. do januara 1993. godine, što govori da je namjera muslimanskih snaga bila da potpuno unište i zatru tragove postojanja srpskog naroda na ovom području.

„Zločin u Kravici ima posebnu težinu i uvredu za srpski narod, jer je počinjen na veliki pravoslavni praznik Božić kada su mještani Kravice i okolnih sela ubijani za porodičnom božićnom trpezom u kućama i za taj zločin niko nije odgovarao“, podsjetio je Višković.

On je poručio da mora doći vrijeme da počinioci ovog i drugih zločina počinjenih nad Srbima odgovaraju.

„Mi i naša djeca i buduća pokoljenja u Republici Srpskoh nikada nećemo odustati od borbe za istinu i pravdu i tražićemo odgovornost počinilaca gnusnih zločina nad srpskim stanovništvom“, istakao je Višković.

Govoreći o zločinu u Kravici, premijer Srpske je istakao da je ovdje sve poznato, i ko je i kako i kada pobio mještane, ali da niko nije odgovoarao i da institucije Republike Srpske neće odustati od zahtjeva za procesuiranjem svih zločina počinjenih nad Srbima.

Načelnik opštine Bratunac Nedeljko Mlađenović pozvao je prisutne da ne zaboravljaju žrtve iz Kravice i sve one koji su dali živote za Republiku Srpsku, koja je njihovo djelo i garancija slobode srpskom narodu sa lijeve strane Drine.

Predsjednik opštinske Boračke organizacije Bratunac Nebojša Lukić rekao je da je služen parastos i odata pošta nastradalim Srbima koje su ubile komšije Bošnjaci kod njihovih kuća samo zato što su Srbi.

„Stravični zločin počinili su na Božić i time pokazali kakav je njihov odnos prema onima koji slave druge praznike“, ocijenio je Lukić.

On je izrazio ogorčenje zbog licemjernosti Tužilaštva i Suda BiH koji ignorišu srpske žrtve i ni za jedan od brojnih zločina nad Srbima u Srednjem Podrinju niko još nije odgovarao.

Radmila Nikolić, koja je izgubila supruga, brata i još deset članova porodice u Kravici prije 26 godina, prisjeća se napada na ovo selo i pucnjavu sa svih strana.

„Pokušali smo bježati kroz smetove prema Drini i kada su muslimanski vojnici primijetili grupe civila da bježe čule su se naredbe da obustave pucnjavu i štede municiju i da nas hvataju žive i kolju“, rekla je Nikolićeva.

Ona je naglasila da su članovi porodica ubijenih Srba izgubili povjerenje u rad pravosuđa BiH.

„Dosta je igre sa našim strpljenjem. Takvo pravosuđe nam ne treba i treba ga ukinuti, a zločince će stići Božija kazna“, poručila je Nikolićeva.

Nastavljajući etničko čišćenje i uništavanje svega što je srpsko, započeto u aprilu 1992. godine, muslimanske snage iz Srebrenice, uz pomoć jedinica sa bratunačkog, vlaseničkog i zvorničkog područja upale su na pravoslavni Božić 1993. godine u Kravicu, gdje su ubile 49, ranile 80 srpskih civila i vojnika, sedam ih je nestalo, od kojih pet nije pronađeno ni nakon 25 godine, a među njima su i dvije žene.

Toga dana u Kravici i okolnim selima opljačkano je i zapaljeno 688 srpskih kuća, oko 2.000 pomoćnih i 27 društvenih objekata. Oko 1.000 stanovnika ostalo je bez domova u jednom danu i kroz smetove se probilo prema Drini, izbjegavši sigurnu smrt.

Mnogi su nosili djecu u rukama, a bez jednog ili oba roditelja ostalo je 101 dijete.

Od početka rata, pa sve do polovine 1995. godine, muslimanske snage iz Srebrenice stalno su upadale u srpska sela oko ovog mjesta, Bratunca, Milića, Skelana i Zvornika, ubijajući sve što stignu, pljačkajući i paleći srpsku imovinu.

Zarobljene su mučili, masakrirali, odsijecali im glave i pokazivali u Srebrenici. Zabilježen je i slučaj da su Nenada Rankića pekli na ražnju.

Ta praksa nije prekinuta ni nakon proglašavanja Srebrenice zaštićenom zonom UN kada je trebalo da bude demilitarizovana, ali do toga nije došlo.

Od pedesetak Srba koji su početkom rata ostali u Srebrenici, lojalni tadašnjoj muslimanskoj vlasti, preživjela je samo jedna senilna starica, dok je druga starica Ivanka Mirković u julu 1995. godine nađena zaklana na kućnom pragu. Većina nestalih još nije pronađena i ekshumirana.

Jedinice Nasera Orića protjerale su i poubijale srpsko stanovništvo iz Srebrenice i obližnjih sela Dugo Polje, Pećišta, Kovačice, Gostilj, Gniona, Osredak, Viogor, Studenac i još nekih odmah na početku rata.

Nakon toga su počeli upadi u nešto udaljenija srebrenička i bratunačka sela Ratkovići, Brežani, Magašići, Zagoni, Zalazje, Sase, Biljača, Fakovići, Bjelovac, Sikirić, Podravanje pa sve do upada i masakra u Kravici 7. januara 1993. godine i Skelanima 16. januara iste godine kada je u ta dva mjesta ubijeno 114 Srba od kojih je više od polovine bilo civila.

I nakon proglašavanja Srebrenice zaštićenom zonom UN upadi iz te enklave u srpska sela su nastavljeni tako da su, izuzimajući tri sela uz Drinu, uništena sva srpska sela na području srebreničke i veliki broj sela u bratunačkoj i nekoliko u milićkoj opštini /više od 100 sela/, a jedinice Nasera Orića ubile su 3.000 Srba od kojih veliki broj civila.

Napadi i masakri najčešće su izvođeni na velike pravoslavne praznike, kao što su Božić, Petrovdan, Đurđevdan i drugi.

Za 26 godina nakon rata niko nije odgovarao ni za jedan zločin počinjen nad srpskim stanovništvom u Srednjem Podrinju, pa ni za ovaj počinjen na Božić u Kravici.

Porodice poginulih i srpski narod je ogorčen zbog nepravde koju sprovodi pravosuđe BiH, ignorišući srpska stradanja.

Ni optužnicom prema kojoj je nedavno suđeno Naseru Oriću u Sudu BiH nije bio obuhvaćen zločin u Kravici, kao ni ostali počinjeni nad Srbima u Srednjem Podrinju.

Izvor: SRNA