Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
Proglašenje NDH, tog 10.-og aprila `41.-e, nije se desilo slučajno, a ponajmanje spontano.
Pripremano je dugo i temeljito, u krugovima na Kaptolu (sedište RKC u Hrvata), (nekadašnja JAZU), rukovodstvu pravaša i frankovaca, ustaškim emigrantskim kružocima u Mađarskoj i Italiji,među gastarbajterima u Belgiji i južnoj Americi, bezmalo ceo jedan vek!
Svugde tamo gde su delovale pristaše ideje velikohrvatstva Ante Starčevića, koga zato i zovu „otac domovine“, veličajući planirani zločin!
Kada u drugoj deceniji XIX veka srpska revolucija iz drugog pokušaja, uz diplomatsku podršku carske Rusije porodi autonomiju, koja je tako omeđena da omogućava postepeno osamostaljivanje, uvideše u Vatikanu da će Srbija postati stožer južnih Slovena, koji će se otrgnuti ispod krune Habsburga, i samim tim i planiranog procesa pokatoličavanja.
Uviđajući u tom neminovnom procesu značaj tadašnje srpske pokrajine BiH, jer je bila granična regija otomanskog carstva koje je srpskom revolucijom poljuljano iz temelja, udružiše se bečki dvor i Kaptol, kako bi se suprostavili toj pravoslavnoj „jeresi“!
Bečki će dvor aktivirati savetnike, koji će osmisliti da se pokrene i podrži reforma srpskog jezika, već urađena u delu Save Mrkalja, koji je za svoju pisanu ideju zaradio boravak u najzapadnijem manastiru srpskom (Gomirje, manastir Sv. Jovna) u Vojnoj krajini!
Njegovo pisano delo, „slučajno“ će pronaći dvorski savetnici, čudom nekim Slovenac i Slovak, i dobronamerno ga dati na „doradu“ (uz njihove brižne savete) Vuku Karadžiću!
Istovremeno će Ljudevit Gaj ilirac po zadatku, uz svesrdnu pomoć biskupa osipa Jurja Štrosmajera, moliti Vuka da se postigne jezički dogovor da se tako reformisanim jezikom i Hrvati služe, jer svoga tada i nemaju! Pritom, „dobronamerno“ ističući sitnicu da se reformisani jezik nazove ilirskim, ili kakvim novim imenom, samo da nije srpski, a svi Srbi njime govore!
Bečki dogovor, postao je tako prvi korak u formatiranju ideje velikohrvatstva, kao vodeće antisrpske doktrine, gde će Hrvati samo biti izvođači radova, u vatikanskom projektu!
Kada nije uspela zamisao zloupotrebe kneza Mihajla Obrenovića III, koji se okrenuo francuskom modelu uređenja svoje države, ilirci nekako brzo obukoše velikohrvatsku košulju, težišno se posvećujući BiH kao „najhrvatskijoj“ od svih zemalja, u pričama o „tomislavovom kraljevstvu“!
Austro-Ugarska okupacija BiH daće novi zamah velikohrvatskim pričama, dok bečki dvor vrši plansku kolonizaciju katolika, u pokrajinu većinski nastanjenu pravoslavnim Srbima.
Na ruku im ide i talas iseljavanja islamiziranih Srba, koji sada kao „turci“ neće da žive u hrišćanskoj zemlji, iako im je to jedina Otadžbina!
Kao novi čelnik pravaša, pokatoličeni Židov Jozua Frank otvoreno će početi zagovarati fizičko istrebljenje Srba iz delova ugarske polovine dvojne monarhije, bazirajući se na odluke Prvog katoličkog koncila u Zagrebu, 1900.godine.
Iako se danas uporno plasira priča o „preteči EU“ kao primeru pravno uređene države, niko dosada nije osudio javno proklamovane planove genocida nas Srbima, iznete 1908.godine u pisanom predlogu Franka, upućene nadležnim, koji su prećutno odobrili tu buduću rabotu!
Izvršioci te buduće rabote, dobri su katolici, uzorni sinovi i muževi, ali zločinci koji će to i pokazati u Velikom ratu, svojim nedelima nad srpskim narodom u Mačvi i naročito u BiH, Sremu, Bačkoj i Banatu, kao delovima te „pravno uređene“ države!
Raspadom Austro-Ugarske, i nastankom zajedničke države SHS koja je zapravo bila britanski projekat, kako bi se onemogućila prirodna Srbija, a takav projekat danas prave Šiptarima, samo „slučajno“ na istorijskim srpskim i grčkim zemljama!
Aleksandar Karađorđević prihvatiće koncept jugoslovenstva, potirući svesno oslobodilačko delo svoga oca Petra, koga je zahvalni srpski narod prozvao Oslobodilac! Međutim, neće prihvatiti da samo izvršava britanske naloge, vezujući svoju spoljnu politiku za Francusku!
Zato će ostrvski pokvarenjaci, već od 1927.godine uspostaviti prisnu saradnju sa Antom Pavelićem, vođom hrvatske terorističke organizacije, a ne nikakvom političkom strankom, kako danas lažu.
Kada zbog dela terorizma Pavelić pobegne u emigraciju, ostrvski pokvarenjaci nastaviće saradnju i sa njim i sa Vlatkom Mačekom, naslednikom Stjepana Radića i vođom stranke HSS, koja je u svom članstvu okupljala skoro sve punoletne Hrvate u Jugoslaviji.
Ubistvo Aleksandra i to u Francuskoj, za ostrvske pokvarenjake bilo je dar sa neba, jer je namesnik knez Pavle izraziti anglofil, koji čak mora pred najbližim saradnicima i da obuzdava svoje javne izlive divljenja.
Jačanje uloge britanske politike na srpsko-hrvatske odnose sa izrazito antisrpskom komponentom, doći će do izražaja kada nemački Treći rajh anektira Austriju, postajući tako nedragi komšija koji ima pola miliona Švaba u kraljevini, a oni već zaluđeni nacističkom teorijom tla i krvi, uz izrazito osećanje da su „nadljudi“! Britanci otvoreno podržavaju velikohrvatske pretenzije, da se unitarna država u kojoj su prvi put u svojoj istoriji postali državotvorni narod, silom federalizuje kao prvi korak u otcepljenju, ali sa velikim delom srpskih pokrajina čije stanovništvo ne želi da živi van zajedničke države, koju su stvarali i brojni srpski dobrovoljci u Velikom ratu!
Knez Pavle će popustiti britanskim nasrtajima, i ukloniti iz političkog života Milana Stojadinovića,koji je vešto balansirao i prema Talijanima i prema Nemcima, ali je bio nepokolebljivo tvrdog stava, za velikohrvatske aspiracije!
Niški trgovac Dragiša Cvetković, kao novi premijer i amater za srpsko-hrvatske odnose, dogovoriće tajno u zagorskoj kleti Mačeka da svesno sahrani unitarnu državu, za koju je proliveno more srpske krvi!
Čim je proglašena Banovina Hrvatska, nastala spajanjem dotadašnje Savske i Primorske, uz obilan dodatak delova Drinske, Dunavske i Zetske, jasno su pokazane antisrpske namere!
Maček, iako potpredsednik te nove vlade, odmah izdaje tajnu okružnicu HSS, u kojoj se daju uputstva za daljnje slabljenje države Jugoslavije sa primerima, da se ne luta u njenoj primeni! Period od formiranja banovine do aprilskog rata 1941.godine, iskoristiće mačekovci i ustaše u zajedničkom čišćenju postojećeg državnog aparata, školstva i lokalne samouprave od „velikosrpskih elemenata“, dok je u Evropi trajao nemački revanšistički pohod!
Svesni sudbine koja ih čeka, pokrenuli su pismeni Srbi u srpskim krajevima pod nametnutom Banovinom Hrvatskom, ideju za pripajanje postojećoj banovini Vrbaskoj kao zajedničkoj celini, gde će živeti slobodno, bez ugnjetavanja, fizičkog, duhovnog i verskog!
Uprkos otpora u Beogradu, jer su britanski savetnici vršili žestok pritisak na kneza, ideja je realizovana i pretočena u konkretne korake na terenu, te je samoorganizovano srpsko stanovništvo u svojim peticijama upućenim banu Vrbaske banovine, bilo voljno da se pridruži, a prethodno razdruži od nasilno stvorene Banovine Hrvatske, u gotovo trećini njene teritorije.
Aprilski rat, prekinuo je brutalno ove igre bez granica u kojima ostrvski pokvarenjaci ne bi uspeli da nadmudre prekodrinske Srbe, već upoznate sa „lepotama“ hrvatske samovolje tokom Velikog rata, u BiH i drugim srpskim pokrajinama!
Bez Banovine Hrvatske, kojoj su kumovali ostrvski pokvarenjaci i srbijanska neobaveštenost, ne bi bilo moguće proglasiti NDH kao teritoriju koja je već bila pokrivena upravnim aparatom, žandarmerijom, vojnom upravom, jer je po izričitom Mačekovom zahtevu cela četvrta armija bila sastavljena od aktivnih oficira i podoficira Hrvata, koji su odmah pljunuli na kokardu koja ih je lebom hranila, i potrčali da ponesu fašističko „U“ na kapi!
Britanski pokvarenjaci, nisu prekinuli saradnju sa Mačekom ni kada je planski ostao u Zagrebu kao varijanta „B“ za nužno preživljavanje ideje o „velikoj Hrvatskoj“, jer rat je kao utakmica, pobeda je neizvesna do kraja!
Zato će se u maju 1945.godine, na kraju rata, i Vatikan i nadbiskup Stepinac uporno hvatati za slamku spasa, tražeći podršku i obećanje kod dragog Vinstona, već poznatog srbomrsca!
Nije slučajnost, da ovih dana počinje kampanja za ideju o „našem zajedničkom jeziku“ nastala u Zagrebu(!), na oglednom primeru jedne škole u Sarajevu(!), a odmah toplo prihvaćena u Beogradu od bulumente soroševih jaslara, koji su već dokazani srbomrsci i štetočine, koje uporno podržavaju „unitarizaciju“ BiH i zatiranje R Srpske kao naslednice banovine Vrbaske, koja je bila začetak državotvornog organizovanja prekodrinskih Srba, u zapadnim delovima srpskog etničkog prostora!
Srpski narod još nije uspeo da sanira posledice britanske ideje o stvaranju banovine Hrvatske, a naslednici tih ideja bi ponovo da ga vode u „svetlu zajedničku budućnost“!
Srbi imaju izreku – „Mnogo je mačku goveđa glava“ –, čak i kad je dokazano eunijatski!
Autor: Vladimir FROLOV
Izvor: Fond strateške kulture
Vezane vijesti:
