Nikola Milovančev: Šta gđa ministarka Trivić treba da (sa)zna o srpskim žrtvama

Eufemizmi sakrivaju istinu, gospođo ministarko. Nemojte ići tim putem – pa Vi, kao šef resora prosvjete Srpske treba druge da učite.

Piše: Nikola Milovančev

U Kozarskoj Dubici je 29. aprila održana memorijalna akademija „Polja smrti“, posvećena žrtvama sistema ustaških logora smrti Jasenovac. Glavna govornica je bila gđa Natalija Trivić, ministar prosvjete i kulture Republike Srpske. Po navodima medija, ona je tom prilikom rekla:

„Izučavanje i prezentacija istorijske građe i sjećanja na genocid i holokaust, nije samo civilizacijski dug prema žrtvama, već nesporno i značajan činilac u oblikovanju budućnosti… Večeras obilježavamo sjećanje u Kozarskoj Dubici, stradalnom mjestu, koja  je u Drugom svjetskom ratu izgubila čak 54 odsto stanovništva, samo zato što su bili druge vjere. Svako njeno selo je bilo ogromno stratište na kom su ustaše sprovodile genocidnu politiku NDH“.

Natalija Trivić na Memorijalnoj akademiji „Polja smrti“ (Izvor: SrpskaInfo)

Korektna izjava – pomisliće površan čitalac. Da li je zaista tako? Nije.

Evo argumenata:

1. Upada u oči (izvinjavam se gospođi Trivić ukoliko je u Dubici ipak rekla da su veliku većinu žrtava činili Srbi – to ni jedan medij nije prenio) da N. Trivić nije uopšte spomenula Srbe, koji su bili najbrojnije žrtve logora Jasenovac.
2. Suština je da su ljudi (većina žrtava) ubijani prvenstveno zato što su bili Srbi, odnosno Srpsko-pravoslavne vjere. Pavelić je čak bio spreman da prizna pravoslavnu crkvu, pod uslovom da se njeni pripadnici deklarišu kao Hrvati („Hrvatska pravoslavna crkva“, osnovana nastojanjem ustaša 1942. godine); bilo je dakle glavno da to nisu deklarisani SRBI i da crkva nije SRPSKA!
3. U vezi izjave o ubijanju od ustaša „samo zato što su bili druge vjere“ možemo da pitamo N. Trivić: da li je npr. Smailaga Ćemalović, srpski političar i nacionalni radnik iz Mostara, u Jasenovcu ubijen zato što je bio Srbin ili zato što je bio musliman (pravoslavne vjere nije bio)? Odgovor je, gospođo Trivić: zato što je bio Srbin!

Ili da navedem primjer trojice poznatih Dubrovčana, koji su razapeti na krstove u dolini rijeke Lašve 16. juna 1941: dvojica su bili Srbi katolici (poznati novinar Jaša Miloslavić i srpski nacionalni radnik Božo Hope), a treći istaknuti komunista (ateista) Nikola Mašanović. Ni jedan od njih nije ubijen kao pravoslavac – nego sva trojica kao Srbi! To je ustašama bilo najvažnije.

Autor: Sestra Marija, monahinja manastira Jasenovac

Eufemizmi sakrivaju istinu, gospođo ministarko. Nemojte ići tim putem – pa Vi, kao šef resora prosvjete Srpske treba druge da učite, a ne da putem medija saznajete elementarne stvari.

Da, ima još jedna stvar koju zamagljivači istine neće da čuju, a koja omogućava da se eufemističke podvale uspješno šire i dalje.

To je činjenica da (za razliku od Jevreja, Jermena, Roma), Srbi nemaju opšteprihvaćeni termin za genocid počinjen nad našim narodom.

Vi ste u Dubici rekli: „genocid i holokaust“: tačno se dakle zna da se pod riječju holokaust podrazumijevaju jevrejske žrtve umorene od bezumničke zločinačke ruke u logoru Jasenovac (i drugdje), za razliku od srpskih žrtava, koje dosad nisu dobile terminološku odrednicu.

Eto Vam zadatka dakle, za Vas i za resor, kojem ste na čelu.

P.S.

Gornji članak je napisan pod pretpostavkom da je N. Trivić mislila na to da je većina žrtava bila pravoslavne vjere; pišem „mislila“, jer se iz novinarskih izvještaja ne vidi da je spomenula ni vjersku pripadnost većine žrtava jasenovačkog logora (zato mi se postavlja pitanje da li joj je ta činjenica poznata ili namjerno izostavljena?). Previše slučajnosti: nema ni Srba, ni pravoslavnih,  postoje u citiranom govoru samo pripadnici „druge vjere“. Svakoga dana, u svakom pogledu, sve više napredujemo…

Izvor: STANjE STVARI