Početkom septembra navršilo se 75 godina od zločina koji su 3/4. septembra 1943. godine, u selu Dobrujevcu, kod Boljevca, nad petoricom nedužnih seljaka počinili partizani, po naredbi komesara Ozne Momčila Sibinovića iz Bučja.
Petorica ubijenih – Petar Despotović, Cvetko Despotović, Jeremija Milosavljević, Radomir Petrović i moj otac Milorad Radisavljević – proglašeni su ratnim zločincima i izdajnicama.
Ubijeni su bez utvrđene krivice, bez suđenja i bez prava na odbranu, iako nijedan nije bio ubica, niti izdajnik. Petar Despotović, solunski borac, invalid bez noge, koji je prešavši gudure Albanije i Kajmakčalan doprineo pobedi Srbije u Prvom svetskom ratu, ubijen je samo zato što je partizane pitao zašto su uhapsili njegovog brata Cvetka.
Moj otac, Milorad Radisavljević, ubijen je u 24. godini, kada sam ja imao samo šest meseci. Zločinci nisu dozvolili da zapamtim lik oca, a ni njemu da se raduje mom odrastanju.
Kroz život sam stalno nosio pečat da sam potomak ratnog zločinca i izdajnika, iako moj otac nikoga nije ubio, niti izdao.
Viši sud u Zaječaru je uvažio moj zahtev i 2013. godine je rehabilitovao mog oca, posle ravno 70 godina.
Zahvaljujući angažovanju MZ Dobrujevac, a pre svega pukovniku, pilotu u penziji, Dragoljubu Iliću i mesnoj samoupravi u Boljevcu, podignut je spomenik nedužnim žrtvama, koji je osveštao paroh Crkve Svetog Ilije iz Boljevca. Osvećenju spomenika prisustvovali su potomci nevinih stradalnika, kao i brojni meštani.
Autor: Časlav Radosavljević
Izvor: Politika
Vezane vijesti: