Na godišnjicu „hrvatske zore“

Ovog desetog aprila navršava se 76.-a godišnjica „krugovalnog nastupa“ Slavka  Kvaternika,  bivšeg domobranskog pukovnika i KuK okupacionog upravnika Beograda, kojim je proglasio „uskrsnuće“ hrvatske države.

Nakon ulaska nemačke vojske u Zagreb, izvukao se Slavko iz podruma  konzulata Trećeg Rajha gde su ga sakrili još 27. marta kao dokazanog srbomrsca i svog saradnika.

Do krugovalne postaje (radio stanica) Zagreb, dopratila ga je Mačekova građanska zaštita koja se pokrenula da naoružana hvata državne činovnike Srbe i jugoslovenske patriote Hrvate, kako bi osigurala željeni red i mir u tom „povijestnom uskrsnuću“ nezavisne Hrvatske, dok istovremeno 50 nacističko – fašističkih divizija oružjem napada državu Jugoslaviju!

Trenutak ekstaze razdragane srbožderske rulje dok pozdravlja pancere na ulicama Zagreba, nije posebno iznenađenje za upućene, jer su koreni te vidljive mržnje davno ranije zasađeni.

Preobražaj unitarne austrijske carevine u dvojnu monarhiju, kako bi se olabavili dizgini mađarskog nacionalšovinizma obuzdanog akcijom krajiških pukova 1848.godine, koji su gušili velikomađarske aspiracije na zemlje koje ni istorijski ni etnički nisu njihove, nametnuo je Hrvatima kvalitetno nove odnose sa Peštom.

Sporazum nazvan ugarsko-hrvatska nagodba, tajno podržan od Beča u nameri da kod hrvatskih građanskih političara otupi oštricu dotadašnjeg antiaustriskog raspoloženja, izrodiće se u početak političkog sukoba Srba i Hrvata u Vojnoj Krajini koja je ipak razvojačena odlukom Beča, i dodeljena Pešti u maniru makijavelističkom  – zavadi, pa vladaj!

Hrvatski politički prvaci, reaguju odmah na to i zahtevaju da i ta pokrajina uđe u sastav tzv „trojednice“ (Hrvatska,Slavonija, Dalmacija) kako to danas prikazuju, ali ne kazuju da će te pokrajine biti u zajedničkoj državi tek od decembra 1918.godine, kada im slobodu prvi put u istoriji donese srpski vojnik, kao pobednik u Velikom ratu!

Ante Starčević, „otac domovine“ rođen u Vojnoj Krajini kao dete Hrvata Josipa i Srpkinje Milice, kao izraziti protivnik Beča napisaće molbu knezu Mihajlu za prijem u državnu službu, i to ćirilicom!

Ne želeći spor sa Bečom, odbiće Mihajlo mladog filozofa koji će svoju mržnju projektovati na narod svoje majke, i postati tvorac izreke – „za Srbe, sjekiru“! – dok obrazlaže  politički program  Hrvatske stranke prava, čiji je jedan od osnivača.

Međutim, srbofobiju kao svrhu političkog delanja uneće ipak u program HSP pokatoličeni osječki  Jevrejin  Jozua Frank, koji će uz katoličanstvo uzeti i novo ime Josip!

Posle smrti Starčevića, podeliće se HSP u dve frakcije i onu koja sledi Josipa Franka nazvaće „frankovci“, izraziti nosioci svih antisrpskih nastupa od 1896. godine.

Sam Frank, državni je činovnik i član odbora za finansije Kraljevine Ugarske što vešto koristi za upliv u pitanja zemaljske uprave BiH, kao zajedničke okupacione i Beča i Pešte.

Ljubav prema BiH i danas ispoljava  austrijska vlada, njen mladi ministar nezgodnog prezimena glumata oči faktora stabilnosti u regionu, sve pomno sledeći politiku“preteče EU“ koju otvoreno zastupa sadašnji okupacioni gauleiter, pretenciozno  nazvan Visoki predstavnik! 

Grad Osijek, najnemačkija varoš u Ugarskoj tada i jedan od vodećih frankovačkih centara, iznedriće poznate srboždere Ivana Franka (sin Josipov) i Ivu Korskog, koji se uz Milu Budaka smatra ideologom ustaštva, kao hrvatskog fašizma.

Sarajevski RKC nadbiskup Štadler, imao je u Franku najbližeg saradnika u pripremi Prvog svehrvatskog katoličkog kongresa koji će biti održan septembra 1900. godine u Zagrebu, sa blagoslovom tadašnjeg rimskog pape (Pije X).  

Uvodni govor nadbiskupa Štadlera usvojen je tada kao Klerikalni program za novi XX vek, čime su udareni temelji službenog hrvatskog klerikalizma!

Prema tom programu –“Hrvatska mora na prelazu iz XX u XXI vijek biti potpuno očišćena  od nepravednika, tj. etnički čista“!– što se u XXI veku danas, zaista vidljivo i događa!

Osloncem na vrh RKC u Hrvatskoj i BiH, Josip Frank u saradnji sa tadašnjom katoličkom partijom rata u Beču i blagoslovom Franca Ferdinanda, stvara plan za etničko čišćenje Srba. Planira se da pripadnici Stranke prava oforme „Hrvatsku narodnu legiju“ koja će vršiti istrebljenje Srba, ali i jugoslovenski  opredeljenih Hrvata i muslimana u Austro-Ugarskoj.

Plan je sačinjen tokom priprema za proglašenje Aneksije BiH 1908. godine, jer se očekivala opravdana burna reakcija države Srbije i njoj otvorena podrška iz Rusije.

Hrvatski građanski političar Ivan Ribar kao poslanik u kraljevini Jugoslaviji govorio je o ovom planu, naglašavajući da je to bio dogovor tadašnjeg hrvatskog bana Pavla  Rauha i Josipa Franka, a da je za 1914.godinu u programu frankovaca bilo istrebljenje Srba i cepanje jedinstva hrvatsko-srpske koalicije, kao najjače poslaničke grupe u Saboru, legalno izabrane!

Prva javna manifestacija klerikalnog karaktera sa izrazito srbožderskim nabojem zbila se već 1899.godine u Zagrebu, a na Vidovdan 1914.godine mladi pravnik Ante Pavelić  stupiće na političku scenu kao organizator frankovačkog antisrpskog divljanja u Zagrebu, koje će organi vlasti mirno posmatrati a“preteča EU“ slovi  navodno za primer“pravne države“!

Ne čudi stoga da su Austro-Ugarska od 1914.- 1918. i Nemačka od 1915.-1918. godine tokom svoje  oružane agresije i okupacije Srbije, uz nesebičnu pomoć Šiptara i Bugara kao iskreno pridruženih članova, uništile preko 1,200000 Srba, većinski biološki reproduktivnog stanovništva! To je bio prvi izvršeni genocid u XX veku, uz turski nad Jermenima!

Drugi talas genocida nad Srbima u XX veku pripreman je i proveden u skladu sa Klerikalnim programom  od Ustaša, političkih naslednika “frankovaca“ izniklih ujedinjenjem dela članova HSP i „Udruge bivših častnika i dočastnika KuK vojske“ koje iz Beča predvodi Stjepan pl. Sarkotić, komandant 42. domobranske vražije divizije u Velikom ratu.

Mile Budak pričuvni častnik (rezervni oficir) te divizije, svoj početni propagatorski nastup ostvaruje lansiranjem slogana “Ne dolazi hrvatskom narodu opasnost iz Vječnog grada, već iz Beograda“!– uz iskreni blagoslov tadašnjeg pape i otvorenu podršku Sarajevskog nadbiskupa Štadlera, kao uticajnih učitelja mlađanog Alojzija Stepinca!

Vlatko Maček pričuvni častnik te divizije, aktuelni potpredsednik vlade kraljevine Jugoslavije, pozvaće javno sve državne činovnike da podrže uspostavu nove hrvatske države, svesno čineći delo veleizdaje koje je tim veće što je bio inicijator da se po uspostavi Banovine Hrvatske 1939. godine odmah počne stvarati Građanska i Seljačka zaštita, kao stranačka vojska HSS (analogija sa nemačkim SA odredima je prepoznatljiva)!

U njoj će članovi tajne ustaške organizacije činiti  one formacije koje 6. aprila 41. kao teroristi pucaju na jugoslovensku vojsku i žandarmeriju, organizuju brojne pobune i  razoružavanje pukovskih ratnih komandi, te tako svesno pomažu agresorsku nemačku vojsku!

HSS će odigrati ključnu ulogu u pripremi povratka Pavelića, i dolasku nekoliko autobusa   „liparaca“ (emigranti sa ostrva Lipara u Italiji)  u već proglašenu NDH!

U zločinu genocida nad Srbima, holokausta nad Jevrejima i sistemskog zatiranja Roma u NDH,  aktivno učešće uzelo je preko 1300 katoličkih dušobrižnika, i to po podacima američke OSS u koje ni proeuropske antifašističke NVO ne bi trebalo da sumnjaju, jer su objavljeni tokom Nirnberškog procesa dok još nije nastupio period korisne  selektivne  zaboravnosti „nestašluka“ RKC  u  Drugom svetskom ratu, a počeo program projekta  „pacovski kanali“ za sklanjanje istaknutih evropskih fašista  u demokratske države!

Ovoliko masovno učešće RKC sveštenika  dokazuje da je to bio pojavni oblik hrvatskog Klerikalnog programa, nastalog  još planovima Vatikana u vreme postojanja „preteče EU“! 

Doduše, na proslavi oslobođenja Aušvica hrvatska vrhovnica izjavljuje da se takav zločin kao i srbočetnički zločini u Vukovaru i Srebrenici, nikako ne smeju prepustiti zaboravu!

Ona je ipak završila hrvatsku „šuvarku“, gde se nije učilo o Jasenovcu ali i još 22 „radno“ aktivna hrvatska fašistička logora za Srbe, Jevreje i Rome, tokom trajanja NDH!

Vreme je da srpski istoričari objektivno istraže okolnosti nastanka srbofobije na celokupnom srpskom etničkom prostoru, gde su na biološkom istrebljenju Srba kroz ceo XX vek aktivno radili razni RKC delatnici, što zaista još nije verifikovano kako zaslužuje!

Naročito je neophodno objektivno sagledavanje nastanka ideje Klerikalizma u Hrvatskoj i BiH, koja se u vreme NDH transformisala u kleroustaški program genocida koji nije još objektivno istorijski prezentovan, a kamo li da je verifikovan njegov pogubni učinak.

Da razni Razumi, Srbovi, Švarci, Tomašićke, poklonici opštenarodnog Tompsona, ministri iz „počastnog blajburškog voda“ (u novohrvatskom se kaže „roj“) ne bi u XXI veku i dalje progonili potomke srbočetnika , kao pojavni oblik svehrvatskog Klerikalnog programa!

Vreme je za Srpski memorijalni centar genocida, u kom će se najzad početi istraživački posao bez raznih politikantskih spekulacija iz regiona, da se odvoji žito od kukolja, kako uči srpska narodna poslovica!

Izvor: Fond Stratešek Kulture

Vezane vijesti:

Vladimir Umeljić: „Sveti“ Alojzije Stepinac i Srbi

O poslijeratnom Jasenovcu

Šta je danas Jasenovac Hrvatima? (VIDEO)