Lujza-Magdalena, ostala odana suprugu Živojinu Mišiću, njihovoj ljubavi i porodici koju su stvorili

Kći inženjera Fridriha Kriknera, Švajcarca nemačkog porekla, Lujza, rođena je u Beogradu 1865. godine.

Šesnaestogodišnja devojka za koju su imućni roditelji imali velike planove leta 1881. godine, boraveći u porodičnom letnjikovcu u okolini Aranđelovca, na balu oficira upoznaje mladog potporučnika Živojina Mišića.
Sa prvim taktovima koje je zasvirao orkestar mladi potporučnik Mišić je prišao Krinkerovima, duboko se poklonio i zamolio za dozvolu da igra sa Lujzom. Devojka je kažu, nevoljno ustala, a ni roditelji nisu bili oduševljeni kavaljerom. Ali, te letnje noći dogodilo se ne samo poznanstvo dvoje mladih, nego i ljubav na prvi pogled.
Argumenti da je on seljački sin, da su plate poručnika male, a vojnici osuđeni na neprestano seljakanje bili su samo izgovor za ključni argument roditelja: to što su Lujza i Živojin različite vere. Ipak, Lujza beži sa Živojinom, lišena miraza, i 30. oktobra 1884. godine venčavaju se u Vaznesenjskoj crkvi u Beogradu.

Nemica koja je uzela prezime Mišić postala je majka šestoro dece. Tri sina: Radovana, Aleksandra, Vojislava i tri kćerke: Eleonore, Olge i Anđelije.

Ipak, srećnom braku koji su stvorili u prilog ne idu i istorijske prilike. Živojin, kasnije i sinovi, iz jednog rata idu u drugi, a ratova je bilo: Turski, Balkanski, Prvi svetski. Lujza deli sudbinu svoje porodice i svog naroda. Povlači se sa srpskom vojskom preko Albanije do Drača 1915. godine, kada vojvoda Živojin Mišić sa sinovima i vojskom odlazi na Krf, ona sa ostalim izbeglicama ide u Francusku.

Dve godine kasnije stiže u Solun, pred sam proboj Solunskog fronta. Sa srpskom vojskom vraća se u domovinu.

Kako je rat ostavio posledice na zdravlje srpskog vojskovođe, Lujza i u miru vodi novu bitku. Odlaze lekarima u Francusku, neprestano zajedno. Ipak, svoju ljubav Lujza gubi 21. januara 1921. godine. Vojvoda Mišić umire na njenim rukama.

Nastavlja život sa decom u rodnom gradu, ali ubrzo prodaje kuću u Beogradu da bi ispunila davnu Živojinovu želju: u njegovom Struganiku, ispod stare porodične kuće gradi novu. U toj kući 13. maja 1941, nakon kapitulacije jugoslovenske vojske Živojinov sin, major Aleksandar Mišić, i general Draža Mihailović sa grupom oficira koji nisu prihvatili kapitulaciju osnivaju Vrhovnu komandu Jugoslovenske vojske u otadžbini. U istoj kući 19. septembra sastali su se Draža i Tito da pregovaraju.

Nemačka kaznena ekspedicija nekoliko dana kasnije, u pohodu na Ravnu goru spalila je kuću Lujze Mišić u Struganiku. Lujza tad, iz revolta iz protestanstke prelazi u pravoslavnu veru i uzima pravoslavnu ime Magdalena.

Njeni maniri, odnos prema vojvodi i deci bili su sazdani od onog najboljeg što je ponela iz svog germanskog vaspitanja i onog stečenog iz srpske tradicije i običaja.  I u najtežim situacijama hrabrila je supruga i bila na njegovoj strani. Ona je majka heroj i žena iz dobrostojeće nemačke porodice, koja je žrtvovala sve zbog ljubavi prema srpskom vojvodi koji ju je zajedno sa sobom odveo u legendu i nezaborav.

Dve faze njenog života simbolično predstavljaju i dve krštenice na zidu muzeja u Struganiku. Na jednoj piše: „Lujza Krikner“, na drugoj: „Magdalena Mišić“. U svakoj od njih, Lujza je bila odana svom Živojinu, njihovoj ljubavi i porodici koju su stvorili. Umrla je u dubokoj starosti 1956. godine.