Lociranje Boga od strane biskupa Jezerinca

Biskup Katoličke crkve u Hrvatskoj i državni vojni ordinarijus Juraj Jezerinac je rekao na propovedi u crkvi Presvetog Trojstva, u Karlovcu, a povodom 20 godina postojanja nezavisne i međunarodne Hrvatske, da je rat vođen devedesetih bio posledica ateizacije i odbijanja Boga. Pošto je tom prilikom spomenuo „agresorski rat“ tumačenje izjave visokog dužnosnika Katoličke crkve može da bude dvojako; agresor je bio bezbožan i kao takav krenuo je da ubija Hrvate i osvaja Hrvatsku, odnosno, po drugom mogućem tumačenju, Hrvati su izloženi agresiji zato što su se udaljili od Boga.

HRVATI – CRKVA – RAT

Kako god bilo, šta god mislio Jezerinac, dobili smo snažan povod da se po ko zna koji put pozabavimo trouglom – Hrvati-crkva-rat. Možda najviše zbog jasne želje biskupa Jezerinca da javnosti sugeriše stav kako verujući ljudi ne izazivaju ratove i ne ratuju, da je vera preduslov mira, a crkva brana od svake nevolje, ubijanja.
Jezerinac je sve samo nije naivan. Zna dobro da su svi ratovi na ovim prostorima – svedimo ih u ovom slučaju na Srbe i Hrvate – bili verski motivisani. Nema za ovu postavku jače argumentacije od one koja se nalazi u knjigama, zapisima i hramovima Katoličke crkve. Naravno, i u nespornoj apsolutno neupitnoj istoriji „crkve u Hrvata“, posebno delu naše prošlosti koji seže do sredine 19 veka.
Svi ljudi koje nalazimo na strašnoj i krvavoj vertikali hrvatskog fašizma, od idejnih i ideoloških postavki do Jadovna i Jasenovca, ili su bili sveštenici, ili su prošli semeništa, gimnazije, uopšte obrazovanje u Katoličkoj crkvi, od Ante Starčevića do Maksa Luburića i Miroslava Majstorovića Filipovića.
Temelje duboke, sistematske, stalno pothranjivane mržnje, Hrvata prema Srbima, postavio je Ante Starčević. Ustaštvo, kao najcrnja ideologija sa kojom se Evropa ikada susrela, nastalo je na „učenju“ i politici Ante Starčevića, a najglasniji i najgorljiviji promotori ustaštva, sve do njegovog državnog otelovljenja (NDH) bili su sveštenici Katoličke crkve.
Bez Katoličke crkve ne bi bilo ustaštva, Nezavisne države Hrvatske, ni Jasenovca. Samo zahvaljujući Katoličkoj crkvi mnogi ustaški zločinci, koljači, izbegli su ruku pravde.

REALIZACIJA USTAŠKIH CILjEVA

Ovo nije moja teorija već tvrdnja dvojice Hrvata čija imena se i u današnjoj Hrvatskoj izgovaraju nerado i sa velikom mukom. Prvi je Viktor Novak, a drugi Joža Horvat.
Viktor Novak je autor kapitalnog dela „Magnum Crimen“ (veliki zločin – na latinskom), knjige bez koje se ne može ili ne bi smelo upuštati u raspravu o povezanosti Katoličke crkve i hrvatskog nacionalizma, državotvornih ideja i ustaštva, na kraju krajeva. Onaj ko se odvaži da objašnjava odnose između Srba i Hrvata, a kod kuće nema „Magnum Crimen“ ili nije pročitao tu knjigu, taj mora da je naivan i neobrazovan ili krajnje pokvaren. Tamo se nalaze odgovori na mnoga pitanja, uključujući objašnjenje na koji način je pripremano stvaranje NDH i razvijano ustaštvo.
Viktor Novak je rođen 1889. godine u Donjoj Stubici, u Hrvatskom zagorju, nedaleko Velikog Stubišća, u kojem je ovaj svet ugledao Franjo Tuđman. Novak je završio Filozofski fakultet u Zagrebu, specijalizaciju u Rimu, a doktorirao je u 25 godini. Pre Drugog svetskog rata dobio je službu na Beogradskom univerzitetu i u glavnom gradu Srbije proveo je ostatak života. Umro je 1977. godine. Gotovo je nepoznato da je Viktor Novak u Kraljevini Jugoslaviji bio jedan od najboljih muzičkih kritičara, a u njegovoj biografiji nalazimo podatak da je osnovao zagrebački pevački hor „Lisinski“; bio predsednik Prvog beogradskog pevačkog društva i „Kornelija Stankovića“.
Ipak, osnovna životna preokupacija Viktora Novaka bila je Katolička crkva. Njen položaj, unutrašnju organizaciju, političke ambicije i ostvarenja, stvarnu društvenu ulogu i ciljeve, paralelno i tajno delovanje u vreme Kraljevine Jugoslavije, Novak je izučavao 40 godina. Ono do čega je došao uglavnom se našlo u „Magnum Crimenu“. Kažem uglavnom pošto je prvo izdanje tog dela (pojavilo se u Zagrebu 1948. godine) cenzurisano od strane hrvatskih komunista. Možete da zamislite do koje mere su izbačeni delovi kompromitujući za Katoličku crkvu kada su ih komunisti povukli iz štampe. Onaj ko hoće može i da proveri pošto su „skriveni“ delovi „Crimena“ nedavno objavljeni u Srbiji.
„Magnum Crimen“ je štampan na preko hiljadu strana i nepobitno, sa bezbroj primera i dokaza, nudi istinu koja kaže da družina Ante Pavelića nikada ne bi uspela u svojim planovima, od stvaranja NDH do genocida nad Srbima, da iza njega nije stajala Katolička crkva. Ne samo stajala, već i učestvovala u provođenju i realizaciji ustaških ciljeva.
Biskupska konferencija Katoličke crkve u Hrvatskoj, na čelu sa Alojzijem Stepincem, proglasila je ustašku Nezavisnu državu Hrvatsku za „Civitas Dei“ (božja država), a među upravnicima logora Jasenovac, uključujući osnivača Maksa Luburića, trojica su obrazovanje sticali u katoličkim gimnazijama i na fakultetima. Prve ustaške vođe, na lokalu, po celom prostoru NDH, skoro u većini bili su ili sveštenici Katoličke crkve, ili oni koji su prošli njena semeništa.
Među koljačima u Jasenovcu nalazimo nekoliko sveštenika Katoličke crkve, a jedan od njih, Miroslav Majstorović Filipović, drugi po redu upravnih te tvornice smrti, toliko se isticao u klanjima, takmičeći se sa ostalim ustašama u broju likvidiranih Srba, da mu je Vatikan, strahujući od mogućih negativnih posledica po crkvu, oduzeo čin sveštenog lica. Majstorović se za Jasenovac kvalifikovao na samom početku rata, klanjima Srba u banjalučkom kraju. Iz tog vremena je i normalnom umu nepojmljivi zločin u selu Drakulić kada je fratar Filipović, posle likvidacije oko 2.300 Srba u Drakuliću i okolnim selima, došao u osnovnu školu, odvojio katoličku i muslimansku decu i nateravši učiteljicu da gleda odsecao glave srpskim đacima. Iza njega je ostalo 60 obezglavljenih malih tela. Učiteljica je ostala živa, ali je poludela.

KLANjE I UBIJANjE

Međunarodna komisija za utvrđivanje istine o Jasenovcu, posle višegodišnjeg istraživanja, došla je do saznanja da je, imenom i prezimenom, 1.171 sveštenik Katoličke crkve za vreme Drugog svetskog rata, na prostoru NDH, učestvovao u klanju, ubijanju, silovanju, mučenju…Srba, Jevreja i Cigana.
Novak u „Magnum Crimenu“ raskrinkava posleratnu odbranu Katoličke crkve koja je, nemajući šta drugo da iznese, nudila nekakva pisma vrha Katoličke crkve u Hrvatskoj nižim službenicima, u kojima se zabranjuje nasilno prevođenja pravoslavaca u katolike. Novak je dokazao da su pisma stizala posle već obavljenog posla, da nisu imala snagu obaveze i nisu bila javno publikovana. Jezuitska posla.
Knjiga Viktora Novaka i danas je veoma retka na prostoru bivše Jugoslavije. To izdanje iz 1948. godine rasprodato je za veoma kratko vreme, ali se pretpostavlja da je otkup organizovala Katolička crkva i sve primerke uništila. Plašim se da u današnjoj Hrvatskoj nema više od desetak komada „Magnum Crimena“. Mnogi primerci uništeni su 1990. godine, u strahu od obnovljenog ustaštva.
Jedna druga knjiga, gotovo iste važnosti kao i Novakov „Crimen“ pojavila se odmah posle Drugog svetskog rata, 1946. godine, i u velikoj meri nalazimo je u Novakovom delu koje se, rekoh, pojavilo 1948. godine. U pitanju su „Dokumenti o protunarodnom radu i zločinima jednog dijela katoličkog klera“. Ovu knjigu priredili su i štampali Joža Horvat i Zdenko Štambuk, ali se zasluga za njeno pojavljivanje pripisuje upornosti i snažnoj volji antiklerikalca i antifašiste Jože Horvata.
To je zapanjujuća knjiga čak i za one koji o ulozi Katoličke crkve u zlodelima NDH i ustaša znaju mnogo. Gotovo svi izvori su ustaški, odnosno, Katoličke crkve; pisma, fotografije, krštenice, zapisnici, lični dokumenti i arhive, prepiske, molbe, pohvale, naredbe…sa tek ponekim zapisnikom sa suđenja ustaškim zločincima neposredno po okončanju rata.
I ta knjiga je već decenijama u Hrvatskoj „u kućnom pritvoru“. Nikada nije štampano drugo izdanje, prvo je uništeno ili zaboravljeno, a onda se 2008. godine nekoliko hrabrih Srba iz Hrvatske, predvođenih profesorom dr Svetozarom Livadom i Božidarom Dugonjićem, odvažilo i štampalo reprint izdanja „Dokumenti…“ iz 1946. godine. Nekako sam uspeo da se dokopam jednog primerka i smatram ga izuzetno vrednim dokumentom u ličnoj biblioteci. Prema onome što sam uspeo da saznam, ova knjiga u Hrvatskoj veoma teško uspeva da izbije na svetlo dana. Štampana je u dve hiljade primeraka, a prodaje gotovo da nema. Više o tome u nekom od sledećih brojeva „Pečata“.
Do tada razmislite o gornjim redovima i tvrdnji biskupa Jezerinca da su rat i ubijanja u Hrvatskoj izazvali ateisti, bezbožnici.

Piše: Ratko Dmitrović