Laž kao nož i metak

Ideja nekih od revizionista da Hrvatska treba da preduhitri srpsku stranu i prva snimi film o Jasenovcu kako bi predočila „pravu istinu“ nije nikakva prazna prijetnja.

Piše: Nenad TADIĆ

Brojni desničarski i konzervativni portali u Hrvatskoj nastavljaju ofanzivu na istorijsku istinu o koncentracionom logoru Jasenovac, uz stalne pokušaje da se žrtve svedu na minoran broj, a Jasenovac pokaže kao stratište „hrvatskih domoljuba“, koje su ubili partizani.

Ni osude iz svijeta, iz srpske i jevrejske zajednice, ali ni sve češći izvještaji evropskih mediji o ustašizaciji Hrvatske nisu zaustavili svakodnevnu bjesomučnu kampanju za reviziju istorije i negaciju svih dosadašnjih relevantnih naučnih radova o ustaškoj Nezavisnoj Državi Hrvatskoj /NDH/.

Komentari ovih /čitanih/ portala non-stop govore o „satanizaciji Hrvata“, o „pokušaju“ da se dešavanja u NDH nazovu genocidom, a „Hrvati budu stalni glavni krivci“.

One koji nastoje da očuvaju istinu o užasima u Jasenovcu i ostalim stratištima ustaške države novinari ovih medija nazivaju „čoporima bijesnih pasa koji skaču na zadnje noge“ /portal „Priznajem“/.

Ti portali slave gostovanje amaterskog istraživača Jasenovca Igora Vukića, koji je izazvao skandal na HRT-u pričom o tome da su Jevreji, zapravo, bili zaštićeni u tom koncentracionom logoru, a da su pravi zlotvori bili partizani koji su u Jasenovac donijeli – tifus?!

Nakon ove emisije, vrh HRT-a se izvinio gledaocima, ali brojni desničari i dalje smatraju da je Vukić „borac za hrvatsku istinu“.

Hiljade istorijskih radova o koncentracionom logoru Jasenovac, u kome su sistematski, najčešće hladnim oružjem, ubijani Srbi svih životnih dobi, Jevreji, Romi i antifašisti drugih nacija, za ove portale su „bolesne laži koje traju više od 50 godina“.

Prema ovim portalima, priče o žrtvama ustaša, računajući i mnogobrojne jame u koje su širom NDH bacani mahom Srbi, samo su „bolesne laži koje nagrizaju hrvatsko nacionalno biće poput kancera“.

Među, kako se navodi, rijetke hrvatske intelektualce koji su iznosili hrvatsku istinu, desničarski mediji ubrajaju prvog hrvatskog predsjednika Franju Tuđmana, kardinala Franju Kuharića, Antu Brunu Bušića, Ljubu Bobana i druge poznate pripadnike ekstremne hrvatske desnice, koja je imala veze u ustaškim organizacijama.

Udar desničara na koncentracioni logor Jasenovac – udar je na najpoznatiji simbol užasa ustaškog režima, koji se ničim ne može sakriti.

Desničari i istorijski revizionisti nastoje da relativizacijom istine, u čemu im svojom neodlučnošću pomaže i vrh vlasti u Hrvatskoj, ali i mnogi opozicioni političari, nastave sa pranjem biografija ustaških koljača i zločinaca.

Uostalom, zar nastojanje da se izborni sistem Hrvatske izmijeni tako da manjinama /čitaj preostalim Srbima/ bude uskraćeno pravo da biraju vladu i odlučuju o budžetu zemlje ne govori o pokušaju desničara i simpatizera NDH da sadašnjost i prošlost svedu u istu ravan – u lik umivenog ustaše, koji nije nije dželat, već „žrtva“ onih koje je ubijao.

Ne postoji u Evropi, sem današnje Hrvatske, zemlja u kojoj toliki broj medija i relevantnih političara brani nacističku tvorevinu koja je vršila genocid nad vlastitim stanovništvom.

Otuda, ideja nekih od revizionista da Hrvatska treba da preduhitri srpsku stranu i prva snimi film o Jasenovcu kako bi predočila „pravu istinu“ nije nikakva prazna prijetnja.

Istorija govori da ustaše i njihove simpatizere treba shvatiti veoma ozbiljno. I Ante Pavelić i njegovi ljudi izgledali su kao indoktrinisana kriminalna banda prije nego što su preuzeli vlast i dobili ono što im je nedostajalo – potpunu moć.

Danas, valjda, novi Jasenovac i jame sa poklanim ljudima višu nisu mogući, ali negiranje da su uopšte postojali, boli koliko i metak ili nož.

Izvor: SRNA

Vezane vijesti:

Šta nedostaje za igrani film o Jasenovcu? | Jadovno 1941.

Holivudski glumci u filmu o Jasenovcu

„Film o Jasenovcu snimaće svetske zvezde“ | Jadovno 1941.

Hrvati strahuju od Kusturice i vjeruju da Srbija nema novca za film o Jasenovcu

Ustaše protiv „crnih đavola“: Oglasio se istoričar za kog Jasenovac nije „ništa strašno“