IVO PILAR i satanizacija Srba

Antisrpska predizborna histerija u Hrvatskoj ulazi u završnicu, izazivajući komentare i pojedinih beogradskih političara koji „šumu od trenutnog stabla ne vide“, te se čudom čude na vidljivu satanizaciju Srba ničim izazvanu, pokazujući tako svoju neobaveštenost.

Čim u devetoj deceniji prošlog veka obnoviše nezavisnu hrvatsku državu, osnovaše u Zagrebu institut „IVO PILAR“, da nastave znanstvene (naučne) radove započete tokom postojanja NDH da naučno potkrepe rane radove ustaške vojnice na terenu, zadužene za radikalno rešenje „srpskog pitanja“!

Sam početak planske satanizacije Srba datira još iz Velikog rata, kada je u Beču političar i advokat IVO PILAR izdao svoju knjigu “Die Sudslawische Frage und Weltkrieg” („Južnoslovensko pitanje i Svetski rat“) 1917.godine, ugrađujući u nju poznate Starčevićeve i Frankove teze o prljavim „balkancima“ koji zagađuju hrvatski Lebensraum (životni prostor).

Knjiga se odmah razgrabi kao  „naučno štivo“,  te je već 1918. usledilo i njeno drugo izdanje u Beču.

Pilar tako  o Austro-Ugarskom  agresorskom  ratnom  pohodu na Srbiju, drsko tvrdi sledeće: „Istina je pak, da je Srbija taj maleni vlastohlepni susjed, u svojoj grandomaniji sustavno napadala i uznemiravala Monarhiju i da se Monarhija htjela samo braniti od nevidljivog rovarenja kome se nije moglo stati na kraj“!

Pravdajući tako hrvatske domoljube, koji se u sastavu Potjorekove vojske tokom kaznene ekspedicije na bojnom polju nisu bogzna koliko proslavili, ali su zato ostavili nezaboravan trag u „čišćenju pozadinskog neprijatelja“, vešajući nepokorne starce i nabijajući na bajonete zavereničku odojčad, pritom sistematski silujući mlade žene i devojke, širom Mačve!

Tokom 1928. godine, delovi knjige prevedeni su na hrvatski jezik i objavljeni u Zagrebu, kada otvoreno poče novi ciklus satanizacije Srba pod dirigentskom palicom HSS i Mačeka, ali ni komunisti nisu zaostajali, jer je Kominterna preuzela Pilarovu definiciju srpskog naroda, dodajući samo svoje ideološke  floskule  na tu podlogu, kao radne zadatke sa Drezdenskog kongresa KPJ!

Knjiga će u celini biti objavljena na hrvatskom jeziku tek 1943.godine, u izdanju Matice hrvatske pod naslovom „JUŽNOSLAVENSKO PITANJE – Prikaz cjelokupnog pitanja“, da uz smišljene religijske propovedi, pažljivom čitaocu rasvetli hrvatski rasizam, podržan kvazi naučnim i publicističkim radovima.

Tako satanizacija Srba konačno dobija i svoju potpunu mitsku dimenziju, bez koje upečatljive i dugotrajne satanizacije i nema.

Više od pola veka pre brutalne provale nemačkog rasizma, razvijao se na tlu Hrvatske rasizam sa genocidnim implikacijama, potstaknut satanizacijom nepodobnog etnosa, Srba!

Stoga tvrdnje hrvatskih levih, da su nemački tenkovi doneli sobom i ustaški genocid nad Srbima, samo lakoverne i neobaveštene mogu da zavedu za Goleš planinu, ali je istina jasno vidljiva na javnim skupovima gde se skandira „Srbe na vrbe“, kao pojava nastala davno pre Rozenbergovog modela za Jevreje!

Današnji sledbenici frankovštine i ustaštva, slave Pilarovu knjigu kao „najbolju političku povijest hrvatskoga naroda“, naročito u delu o Bosni i Hercegovini kao „vajkadašnjoj hrvatskoj zemlji“.

Sitnica, da se zaboravlja da Hrvatska osam vekova nije bila suverena država već ugarska i austrijska pokrajina, kojoj su u novembru 1918.godine srpski oslobodioci najzad skinuli okove, uporno se previđa.

Doduše, hrvatski leksikograf Miroslav „Fric“ Krleža, u svom tekstu „Nekoliko riječi o malograđanskom  historizmu  uopće“ (Književna republika, br 3, Zagreb 1926), decidirano tvrdi:

„U osam stotina godina trideset dana hrvatskog suvereniteta, to je čitava hrvatska bilanca“!

Poznato je da potlačeni narodi preuzimaju stavove svojih gospodara, te se tako u hrvatskoj projekciji Velika Hrvatska može stvoriti samo na razvalinama Srbije, što je bilo osnov austrougarske komponente nemačkog plana  Drang nach Osten (Prodor na Istok), još u XIX veku.

Velikohrvatske želje, obuhvatile su i Bosnu i Hercegovinu, delove Vojvodine sa gradom Zemunom i  Rašku oblast (nekadašnji otomanski „Novopazarski sandžak“)!

Tako je u njihovim snovima reka Drina postala mitska granica, fenomen koji je i fizičkog i metafizičkog značenja, što najbolje pokazuje književnik Mile Budak državni doglavnik u NDH, u svojoj knjizi „Hrvatski narod u borbi za samostalnu i nezavisnu Hrvatsku državu“, izdatoj još 1933.godine.

Pišući o reci-granici, izneće čuvenu poruku Srbima po meri ustaške pravde – Preko Drine, psine! –,kazujući  sa mističnim prizvukom i patetično:

„Na toj međi istoka i zapada, na toj nepremostivoj provaliji između Evrope i Azije, tu je davno prije Save i Dušana puklo na dvije pole silno rimsko carstvo…..“

Smatrajući se legitimnom naslednicom NDH, današnja Hrvatska želi državnu kuću i okućnicu, bar onakvom kakvu je imala pod nacističkim kišobranom  i Vatikanskim blagoslovom.

Gledajući sa Markovog trga, hrvatskim domoljubima današnja Srbija deluje sapeto, te ne čudi da zdušno pomažu i podržavaju ratoborne Šiptare, sluđene idejom da stvore albansku državu u kojoj će glavna kulturna dobra biti srpski pravoslavni manastiri!

Šiptarima zato poklanjaju Dečane i Pećku patrijaršiju, da bi po istom „povijestnom pravu“ za sebe barem Sr(ij)em povratili, jer kako da rodna kuća bana Jelačića u mrskoj Srbiji bude!

Više od pola veka, borili su se frankovci rame uz rame sa hrvatskim komunistima (većinski takođe frankovcima) da ubede Šiptare da je srpsko Kosovo njihovo, tj. Albansko, tu ulogu danas vidno provodi Amerika i NATO, kao novi gospodari sveta (barem  tako  o sebi sami misle!)

Zato istaknuti „hrvatski levičar“ Stjepan Mesić i preti presecanjem koridora, ako se ti remetilački Srbi u R Srpskoj i usude da održe referendum, koji je za demokratske narode, ali ne i za Srbe!

Još 1995. godine, dalekovidi NATO generali podebljali su „hrvatsku kiflu“, stvarajući mostobran za budućnost kao lozinku iz prokušanog repertoara koje ustaško bratstvo dobro razume, svejedno da li su pretci jednima bili u Francetićevim crnokošuljašima, drugima kod fratra Šarića a trećima u Handžar diviziji.

Braniti Drinu – to znači tamaniti vlaški nakot i sa ove i sa one strane reke Drine, što je i akademik Dalibor Brozović kao izaslanik HDZ istakao u svom pozdravnom govoru na osnivačkom skupu SDA u sarajevskoj Skenderiji, precizirajući tada zajednički odbrambeni front, rečima:

„Hrvatska će se braniti na Drini“!

Za svaki slučaj, poslaće američke dobre vile (jahačice na metli) Kajove, kako zovu borbene helikoptere, dokazane u demokratizaciji neposlušnih u zemljama Azije i Afrike, tokom demokratskih istraživanja energetskih resursa za američke gospodare.

Dok  naslednici frankovluka i ustaštva divljaju  po Hrvatskoj, u Srbiji se po društvenim mrežama širi  „jugoslovenstvo“ kao  nekakva alternativa štetnom ekstremizmu, ali da neupućene i lakoverne potsetimo da je još 10. aprila 1942. godine („obljetnica“ uskrsnuća hrvatske države) u Hrvatskom državnom saboru, poglavnik Ante Pavelić jasno izjavio:

„Hrvatski je narod dokazao, da on nije spreman pod nijednu cijenu odreći se svoje slobode i svoje države i da nema nikakvih fantoma, ni slavenstva, ni jugoslavenstva, u koji  bi on ikada više stupio“!

Daleko veća korist za srpski narod, bio bi prekid prakse da pojedini istoričari iz Beograda kontinuirano učestvuju u znanstvenom radu instituta „IVO PILAR“, radovima koji tako daju privid stručnosti i vidljivo podržavaju navodnu „regionalnu“ saradnju na „evropskom putu“ Srbije (barem ne parama srpskih građana!), nego li što se „skojevac“ i „koferče“ trude da dokažu svoju odanost, pritom ni ne pokušavajući da otresu komunističke bukagije sa frankovačko-ustaške mitologije!

Autor: Vladimir FROLOV

Izvor: Fond Strateške Kulture