Falsifikovanje holokausta u Srbiji

Jaša Almuli o tome ko falsifukuje holokasut u Srbiji

Prenosimo deo iz izlaganja Jaše Almulija na promociji njegove knjige Stradanje i spasavanje srpskih Jevreja, održane u prostorijama Jevrejske opštine u Beogradu, juna 2011. godine, sa željom da postignemo pravi nivo autentičnosti koji naš prikaz navedenog događaja nije ostvario:

… Pitanje o kome bih hteo da govorim jeste falsifikovanje holokausta Jevreja u Srbiji. Oni Jevreji koji su preživeli i zajednica koju su obnovili nikada nisu optuživali Srbe da su krivi za masovno ubistvo Jevreja.
To je započelo sa Tuđmanovom ratnom propagandom tokom razaranja Jugoslavije i ratovima devedesetih godina prošlog veka. Hrvatska propaganda je tvrdila da su Srbi i konkretno kvislinška vlada Milana Nedića, koju su postavili Nemci, teški sukrivci za likvidaciju srpskih Jevreja.
24. oktobra 1991. godine, u londonskom listu „Independent“ pojavilo se pismo potpisano imenom Jevrejke Li Bauman, službenice hrvatskog Ministarstva informacija, u kome je stajalo: „Srbija je bila prva zemlja koja je sa ponosom objavila decembra 1942. da je očišćena od Jevreja. Šezdeset hiljada Jevreja iz svih delova Srbije bilo je transportovano u tri koncentraciona logora u Srbiji gde su  bili uništeni…  Samo ubijanje izvršili su Srbi“.
Na činjenicu da je u Srbiji bilo samo 12.500 Jevreja a ne 60.000 i da su i sva dela inostranih jevrejskih istoričara konstatovala da su ubijanja u Srbiji vršili isključivo Nemci, hrvatski propagandisti su ignorisali.
Nadalje, bliski Tuđmanov saradnik Ante Knežević je u literarnom dodatku londonskog Tajmsa pisao da je „srpska rasprostranjena saradnja sa nacistima imala kao rezultat istrebljenje 94 posto srpskih Jevreja.“
Atila Marko Hor, sin Britanca i hrvatske majke, septembra 1993, u lononskom Književnom pregledu, je napisao da je „srpski kvislinški režim Milana Nedića sa oduševljenjem učestvovao u holokaustu i izgradio svoje logore smrti…“.
Nastojeći da sudbinu Jevreja u Pavelićevoj NDH i okupiranoj Srbiji izjednači, Hor je takođe napisao da se tu radi o „dve nijanse iste crne boje“.
Cilj svih tih tvrdnji je bio: izazvati omrazu protiv Srba među Jevrejima u svetu i u svetskom javnom mišljenju. I još nešto. Ako se pokaže da je Srbija učestovovala u uništenju svojih Jevreja, lakše će se svet ubediti da u ratu devedesetih Srbi vrše etničko čišćenje Hrvata u razdrobljenoj Jugoslaviji.

Helsinški komitet radio isto

Ono što je započela Tuđmanova ratna propaganda, nastavio je sve do najnovijeg vremena tzv. Helsinški komitet za ljudska prava u Srbiji sa Sonjom Biserko na čelu.
U Izveštaju o Srbiji za 2006. godinu, taj komitet je u odeljku o antisemitizmu napisao:
„ U toku Drugog svetskog rata Jevreji u Srbiji su u visokom procentu stradali u holokaustu ne samo od nemačkih okupacionih vlasti, već i od vlade nacionalnog spasa Milana Nedića, ljotićevaca, žandarmerije i Specijalne policije, čiji je efikasan rad doprineo da je već u avgustu 1942. godine Beograd, kao prva evropska prestonica, proglašen za grad očišćen od Jevreja (Judenrein).”

Ovu tvrdnju Helsinški komitet je poslao na milion elektronskih adresa u 135 zemalja u svetu.
Isti komitet je u svome izveštaju o Srbiji 13. juna 2009. godine ponovio svoje optužbe protiv Srbije.
Pod naslovom „Srbija je učestvovala u holokaustu Jevreja“, u izveštaju se kaže: „Marionetska vlada u Srbiji, koju su podržavali nacisti, učestvovala je u holokuastu Jevreja za vreme Drugog svetskog rata… Hoće li Srbija ikada da prizna istinu o svome učešću u  istrebljenju Jevreja i bosanskih muslimana? Hoće li vlada Srbije ikada da se izvini?“
Ljotićevci na stranu, nije odgovaralo istini ovo izjednačenje uloge nemačkih okupatora i kvislinških srpskih organa u uništenju srpskih Jevreja.

I da dodam da je Komitet u svome izveštaju za 2009. napisao:
“ Nedićev doprinos eliminaciji Jevreja je istorijski potvrđen. Milan Nedić i njegova vlada nacionalnog spasa uzeli su zadatak ‘čišćenja Srbije od Jevreja, izdajnika i Cigana’“.

To što tvrdi Helsinški komitet nije potvrđeno ni u jednom domaćem jevrejskom i stranom istorijskom delu.
U knjizi koju je izdao Savez jevrejskih opština Jugoslavije 1952. godine Nedićevom režimu se kao konkretno zlodelo pripisuje to što su pripadnici njegove policije i državne straže tragali za nekoliko stotina Jevreja koji su se krili po Srbiji posle nemačkih ubistava 1941. i 1942. godine.
I u Enciklopediji Holokausta se to spominje kao zlodelo Nedićevog režima.
U monumentalnom delu Raula Hilberga „Uništenje evropskih Jevreja“ se samo spominje da je Nedićeva vlada uspostavljena, ništa drugo. Kristofer Brauning, koji je prvi opisao gušenje žena i dece iz logora na Sajmištu u naučnom časopisu Jad Vašema, ne pominje uopšte Nedića, jer su svi počinioci toga zločina bili Nemci.
Nedićev režim je imao prljavu i zlu, ali samo pomoćnu ulogu u progonu Jevreja Srbije. Po nalogu Nemaca organi toga režima su sprovodili antijevrejske mere koje je Okupaciona vojna uprava donela 31. maja 1941. Uredbom je zabranjeno Jevrejima da budu javni službenici, vlasnici ili službenici vaspitnih, umetničkih i drugih javnih ustanova.
Jevrejima je zabranjen pristup u kafane, kupatila i tramvaje, zabranjeno im je da raspolažu svojom imovinim i u njihovim radnjama su uvedeni komesari i sl. Nedićev režim je učestvovao u antijevrejskoj propagandi, Nedić je novembra 1941. posetio antimasonsku i antikomunističku izložbu koju je finansirao grad Beograd. Ali njegov režim nije vršio istrebljenje Jevreja. On nije osnovao logore za Jevreje.
U logoru na Banjici postojalo je posebno odeljenje za Jevreje kojim su rukovodili Nemci. Kroz to odeljenje prošlo je 688 Jevreja od kojih su Nemci streljali 382, a njih 186 prebačeno je u logor na Sajmištu, i 103 su preuzeli SS i Gestapo.
Odluka i izvršenje fizičkog uništenja Jevreja bili su isključivo delo Nemaca.
Zaključujejem da su i Tuđmanova propaganda i Helsinški komitet optuživali Srbiju za uništenje Jevreja zbog svojih političkih ciljeva. Time su zloupotrebili našu nesreću i oskrnavili naše žrtve.
Igrali su se sa tuđom smrću u svoju korist.
Tome se mora stati na put. Ne da bi se branio Nedić kao kvisling, već da bi sprečili smanjenje krivice Nemaca i preinačenje istorije holokausta, koje u ovom vremenu poprima čudovišne razmere sve do njegovog poricanja.

Izvor: DVERI