Dušan Buković: ANTISRBIZAM JE STRAŠAN GREH!

Interesantno je da su se izvesni Jevreji uključili y zapadno-evropsku i američku antisrpsku propagandu totalitarističkog, idolatrijskog, okultnog, ezoterijskog, bezbožnog protestantsko – rimskog katoličkog i zavojevačkog NATO pakta , koji su bili dosledni svom satanskom programu i satanizaciji našeg obespravljenog, obezglavljenog, okupiranog i poniženog nesrećnog srpskog naroda, što je strašan greh!

Autor: Dušan Buković

Mi Srbi smo oduvek imali poštovanje i simpatije prema jevrejskom narodu, naročito iz najtežih dana Drugog svetskog rata, kada smo morali da delimo i osetimo posledice nacifašističkog antisrbizma i antisemitizma, koji na našu žalost traje i danas.

NAPOMENA: Svi navodi izneseni u ovom tekstu su lični stav autora i ne moraju odražavati stavove redakcije portala. U cilju sveobuhvatnijeg informisanja javnosti, objavljujemo i priloge od značaja za misiju udruženja Jadovno 1941. čak i kada su oni potpuno suprotni njegovim stavovima.

U ovom kontekstu vredno je ukazati na dva pisma srpskih Jevreja Enrika Josifa i Milana Popovića, kao i na jedno antisrpsko pismo Američkog jevrejskog kongresa. Pismo Enrika Josifa je objavljeno 1994. godine u beogradskom ilustrovanom listu „ARGUMENAT“ , koji je uređivao Ratko Dmitrović, koje doslovno glasi:

Pismo Enrika Josifa vrhovnom rabinu Francuske

ZAUSTAVITE JEVREJE ZAPADNE DIJASPORE – PREKINITE SAUČESNIŠTVO U PROGRAMU PROTIV SRBA

– Naša je sveta dužnost, pred Bogom Svevišnjim i pred Srbima, da budemo uz njih, da saosećamo sa njima, da ne učestvujemo u pogromaškoj hajci – Ustajući u lažnom svedeočenju protiv Srba i to predvodnički, zapadna jevrejska dijaspora skrnavi naše svete žrtve genocida kroz vekove – Prekinite saučesništvo u pogromu protiv Srba, jer tim učestvujete u programu protiv nas samih i pripremate nove pogrome protiv nas

Poštovani duhovni Vrhovniče francuskog jevrejstva, predstavljam Vam se: Enriko Josif, kompozitor, redovni profesor za kompoziciju i orkestraciju, u penziji, na Muzičkoj akademiji u Beogradu. Dopisni član Srpske akademije nauka i umetnosti.

Rođen sam u jevrejskoj porodici u Beogradu pre sedamdeset godina. Pedeset punih godina duboko sam posvećen Tori, Talmudu, Zoharu i Kabalističkim spisima.

Obraćam Vam se, pozivom i skrušenom molbom da pročitate ovu moju iskrenu i zabrinutu poslanicu upućenu Vama, u nadi da će ona makar donekle doprineti osvetljavanju istine koja se tako krivi kada je u pitanju srpski narod. Narod koji je po istorijskoj i po nadistorijskoj istini i sudbini naš blizanac.

Svi proroci Izrailja ne bi mogli da iskažu sablasno užasavanje za sve ono što su vodeći duhovi svetskog zapadnog jevrejstva pisali, potpisivali, javno izgovarali, što i nadalje čine, stavljajući se bez zadrške predvodnički na stranu svetskih progonitelja, koji sebe nazivaju pokrviteljima ovog svetskog poretka, protiv Božije istine srpskog naroda i njegove svete, saborne, pitominske duše.

Judaizam kroz vekove izgnanstva ne zna za ovakvo ogrešenje o najsvetiju etiku jevrejstva: nikada ne progoniti progonjenog, jer si i sam milenijumski bio proganjan.

Versko – građanski rat, natkrilio se nad predelima bivše Jugoslavije, upravo tamo gde su Srbi od 1941- 1945. godine bili istrebljivani rasističkim holokaustom kao i mi, i gde se oružanom nasilničkom secesijom – moćnom pomoći zapada – to i sada iznova dešava. Užas o kojem svetski informativni mediji tendeciozno ćute. To je i nagnalo srpski živalj da na tim predelima brani svoja vekovna ognjišta s opravdanim zahtevima za samoopredelenje koje je dozvoljeno svim narodima bivše Jugoslavije, a samo Srbima ne! Srpski živalj na tim područjima uspeo je da se odbrani i to je jedini razlog koji razjaruje zapadne vinovnike i gospodare rata.

To što se danas dešava srpskom narodu u svetskim, apokaliptičkim, eshatološkim razmerama u najzgnusnutijem vidu, jeste projektovano ono što se nama Jevrejima trajući zbiva kroz gotovo dva milenijuma. Srbi su danas novi izgnani žrtveni Izrailj radi iskupljenja sudbine celog ljudskog roda. Sami, ostavljeni i od nas Jevreja, od onih koji su Bogom pozvani da stanu uz njih, jer se sada nas sudbinom srpskom ostvaruje dvomilenijumska sudbina naša. Mi Jevreji smo danas prvi koji moramo biti uz njih, sa njima. Pomoći im.

Srpski narod je po svojoj sudbini, istorijskoj i nadistorijskoj, najbliži jevrejskom narodu, a u ovom poslednjem svetskom ratu zajedno sa nama najveća žrtva rasističkog holokausta. U više zloglasnih logora smrti, posebno u Jasenovcu – srpskom Aušvicu – naše dve krvi nevino su se izlivale i mešale u zajedničkim bezbrojnim jamama. Naša je sveta dužnost pred Bogom Svevišnjim i pred Srbima da budemo uz njih, da saosećamo sa njima, da ne učestvujemo o pogromaškoj hajci, koja lažima neviđenoh medijsko-infomativnog zavođenja satanizuje ovaj najbratoljubiviji, najzagrljajniji narod kakav, nažalost, u zapadnom hrišćanskom svetu više ne postoji. Ono zašta ga oputužuju, laž je, mahom proizvoljno umnožavana laž, greh je, umorstvo je, duhovno-biološki satanološki je genocid najužasnijeg novog kvaliteta nedogođen do danas u istoriji sveta.

Ovo saučesništvo vodećih duhovnika zapadnog jevrejstva, čak i znamenitih sveštenih lica, najveća je moguća prevara kojom su oni obmanjeni.

Ustajući u lažnom svedečenju protiv Srba i to predvodnički, zapadna jevrejska dijaspora skrnavi naše svete žrtve genocida kroz vekove.

Zaustavite Jevreje zapadne dijaspore! Prekinite sučesništvo u pogromu protiv Srba, jer time učestvujete u pogromu protiv nas samih i pripremate nove pogrome protiv nas.

Poštovani duhovniče, dejstvujte na Vaše vernike, umirujući njihov, lažima izazvani, nepravedni gnev na one na koje je nadistorijska sudbina odredila da budu žrtveno razgnevljeno jagnje sveta, radi spasenja ljudskog roda, ono što smo i mi bili i ostajemo do kraja vremena, kada vremena više biti neće!
Blagoslovio Vas Svevišnji!

Enriko Josif

(Vidi: Enriko Josip, Zaustavite Jevreje zapadne dijaspore – Prekinite sučesništvo u pogromu protiv Srba, „ARGUMENAT“, 26. avgust 1994., Beograd, Srbija).

Takođe, polazeći od činjenice da je u beogradskom listu „Zbilja – Reality“ u toku 2001. godine, objavljeno pismo Milana Popovića u kojem doslovno stoji:

Milan Popović: UTERIVANjE ANTISEMITIZMA ILI ZATAŠKAVANjE SRBOFOBIJE

Poštovani,

Zapanjuje me da ste vi zajedno sa raznim paradržavnim i pseudopravnim organizacijama započeli uterivanje antisemitizma u Srbiji, baš kao da time želite da sakrijete istinu o suludoj desetogodišnjoj hajki koju se naša braća širom sveta sprovodili protiv srpskog naroda.

Vi vrlo dobro znate o linč-apelima za bombardovanje srpskog naroda koje su potpisivali ljudi poput Eli Vizela ili Đerđa Sorosa sa stotinama drugih. Ne znam da li ste nešto pokušali da zaustavite iako ste znali pravu istinu o dešavanjima na Balkanu. Vaša hajka na srpske veličine poput Vladike Nikolaja Velimirovića, generala Milana Nedića, pa i Dimitrija Ljotića je isto kao kada bi Srbi u Srbiji vršili hajku na Teodora Hercla, Ben Guriona, Goldu Meir, Rabina Alkalaja ili bilo kog jevrejskog nacionalistu.

Vama smeta srpski tradicionalizam, nacionalizam, svetosavlje, mitologija, a ne smeta vam to isto naše – judaizam, cionizam. Pljujući po generalu Nediću, npr. Filip David ne govori da je on jevrejski nacionalista koji u našoj opštini drži predavanja o Kabali. Manite se priče o antisemitizmu jer ste se loše poneli prema srpskom narodu koji je na kraju desetogodišnje histerije zatrovan uranijumskim bombama.

Ne možete vi suditi i zabranjivati knjige koje vama lično ne odgovaraju, jer su iznele istinu koju vi nećete da vidite. Niste vi jedini merodavni u duhovnom svetu pa neka o nama i drugi kažu šta misle jer mi živimo u Srbiji koju su domaći i svetski Jevreji itekako popljuvali u prljavoj propagandi preko raznih svojih članova.

Zapitajte se da li bi Izrael izručio nekog svog građanina sudu u Hagu?

Imam pravo da sve ovo kažem jer je moju porodicu od holokausta spasao general Milan Nedić, dajući joj dokumenta sa srpskim imenima. Mondijalizam ne donosi nikakvo dobro ni Srbima ni Jevrejima pa prema tome vodite računa o vašem ponašanju jer što više budete izmišljali antisemitizam i tražili cenzure srpski narod će sve više okretati glavu od Jevreja.

Srbi nikada ništa nisu rekli protiv Jevreja u Izraelu koji se izvršili etničko čišćenje Arapa da bi dobili čistu državu, a protiv domaćih Jevreja koji su vodili zajednicu imali bi mnogo šta reći i ne baš lepo. Srbofobija npr. Soros Fonda ili Helsinškog komiteta, ili raznih drugih humanitarnih grupa je mora koju smo svi doživeli da bi vrhunac bila NATO agresija. Dignite glavu i recite istinu, nije vama mesto u plaćenih papagaja koji pevaju pesme o ljudskim pravima upravo ugrožavajući ista Srbima.

Umesto izmišljanja antisemitizma predlažem gospodinu Singeru, Leblu, Sekelju, Davidu i drugim da pozovu na okrugli sto srpske nacionalne mislioce da razmene mišljenja, analizuju osnove, utvrde razlike, i to sve dijalogom , a ne da gospoda idu zajedno sa Natašom Kandić, Sonjom Biserko, Veranom Matićem i drugim ostrašćenom antisrpskom bratijom i time sramote Jevrejstvo.

I na kraju kao Jevrejin pitam se ko donosi pravila šta je to antisemitizam a šta nije. Po vama, sve što ne hvali Jevrejstvo je neprijatelj. Ta kritička literatura bi trebala vama biti poučna da prepoznate ono što i slepci vide. Vi kada upotrebljavate pojam „goji“ (svinje) za nejevreje činite uvredu a to veoma često radite. Vreme je očito za neke nove Jevreje da preuzmu zajednicu od onih koji su kroz komunizam i mondijalizam ispoljili ogromnu mržnju prema Srbima.

Milan POPOVIĆ

(Vidi: Milan Popović, Uterivanje antisemitizma ili zataškavanje srbofobije, „Zbilja“ – “Reality”, Beograd, 30 septembar 2001).

Takođe, u ovom kontekstu ukazali bismo na članak Nikole Živkovića, koji je objavljen pod naslovom „Jevreji i rat u Jugoslaviji“, gde između ostalog stoji:

„Srbi su očekivali, da će njihove nevolje najbolje moći da razumeju Jevreji. Svedoci smo, međutim, da su neki uticajni Jevreji najglasniji u antisrpskoj propagandi…“.

I na kraju da se vratim početnoj temi. Srbi su jedan od retkih naroda na kugli zemaljskoj, koji u svojoj dugoj istoriji nije nikada progonio Jevreje. A to nije malo. Velika je šteta, da danas neki Jevreji i pojedina jevrejska udruženja vode tako bučno antisrpsku propagandu. Neki od njih se dodvoravaju antisemitskoj francuskoj i nemačkoj javnosti zbog trenutnih interesa. Uveren sam, da takvo ponašanje stoji u suprotnosti sa jevrejskim interesima i da velika većina Jevreja ne dele takvo, antisrpsko raspoloženje.

Dovoljno je uporediti „Njujorktajms“ sa „Džerusalem postom“.

Moša Pijade, Beograđanin, Jevrejin, još u toku rata, predložio je, pod neposrednim uticajem zločina nad Srbima, kojima je i sam bio svedok, da se posle rata Srbima u Hrvatskoj dade autonomija. Zbog tog predloga bio je ukoren od Milovana Đilasa, Srbina iz Crne Gore. I danas srpski Jevreji čine mnogo, da se sazna prava istina o ratu u Jugoslaviji. Postoji u Beogradu i Srpsko – jevrejsko udruženje, koje se je mnogo angažovalo na propagandi srpske stvari. Njihove mogućnosti su ipak ograničene. Srpski Jevreji u jevrejskoj dijaspori jesu brojčano jedna od najmanjih, pa je prema tome i njihov uticaj skromniji“ (Vidi: Nikola Živković, Jevreji i rat u Jugoslaviji, “SPONA“ – “FIBEL-SPONA”, Verlag, Gmbh & Co. KG, AM Waldacker 8, Broj 24, 10. jun 1993).

S obzirom da su izvesni antisrpski Jevreji programski izvrtali , ikrivljivali i tendeciozno tumačili ratna zbivanja na području Brozove NATO najamničke, velikohrvatske, intermarijumske, angloameričke, masonsko-marksističke i boljševičke neblagodarne Jugoslavije, konstatovali bismo da je Američki jevrejski kongres objavio jedno antisrpsko pismo američkom predsedniku-manijaku Bilu Klintonu, preko cele stranice u „Nju Jork Tajmsu“ od 26 aprila 1993. godine, koje glasi:

AMERIČKI JEVREJSKI KONGRES: DA LI DA SE MOLIMO DA SVI UMRU, GOSPODINE PREDSEDNIČE?

Otvoreno pismo Bilu Klintonu

Poštovani predsedniče,

Ovo otvoreno pismo pišemo vam kao prijatelji. Vaše predsedništvo dalo je novu nadu i vitalnost našoj naciji i svetu. Izazvali ste nas da ispunimo svoje ideale, a ne da podlegnemo svojim strahovima.

Nažalost, hrabrost i pristojnost koji su odlikovali vaš pristup izazovima nacije kod kuće do sada nisu našli odjeka u našem odgovoru na masovnu srpsku agresiju i brutalnost na Balkanu. Znamo da vas uznemirava srpska agresija i zatražili ste pooštravanje sankcija i sprovođenje zone zabrane leta. Ali kako se nastavlja genocidno granatiranje Srebrenice i Sarajeva, jasno je da ove mere neće zaustaviti masakr.

Slobodan Milošević, predsednik Srbije, podrugljivo vam se zahvalio što niste intervenisali u pokolju. On i njegovi srpski saveznici u Bosni veruju da su dobili zeleno svetlo od Amerike (evropski lideri su im dali zeleno svetlo davno) i nastavili su juriš na Srebrenicu i Sarajevo sa nesputanom brutalnošću i besom.

Posmatrajući zločine koje su počinili Srbi, Larri Hollingvorth, visoki zvaničnik UN-a za izbeglice u Sarajevu, rekao je za Srbe: „Nadam se da je njihov san isprekidan vriskom dece i plačem njihovih majki.“ Ali šta je sa nama, gospodine predsedniče? Da li naš san narušavaju vriska dece i plač njihovih majki?

Pitanje zašto svetovi nisu učinili ništa da spreče holokaust progonilo je civilizovani svet. Nažalost, sada znamo odgovor na to pitanje. Iz istog razloga što svet ne radi ništa, a što mi u Americi ne radimo, da zaustavimo etničko čišćenje, sistematsko silovanje žena i devojčica, klanje nevinih, zločinstva koji sada poprimaju genocidne razmere.

Kukavičluk, bešćutnost i ogroman neuspeh moralne mašte u zapadnom svetu omogućili su holokaust. Da li zaista nismo ništa naučili iz tog iskustva?

Da li je najmoćnija nacija na svetu, jedina supersila, bespomoćna pred brutalnom srpskom agresijom? Postoje oni koji tvrde da je to tako. Ali vi sami, gospodine predsedniče, ubedljivo ste tvrdili tokom predsedničke kampanje da zaustavljanje srpske agresije ne zahteva da pošaljemo velike američke kopnene snage. Tvrdili ste da vazdušni napadi, okončanje embarga na oružje protiv bosanskih Muslimana i druge ograničene mere mogu efikasno da se nose sa najgorim iz srpske agresije.

Kasnije ovog meseca održaće se svetske komemoracije šest miliona Jevreja koji su stradali u Holokaustu, žrtvama svetske ravnodušnosti ni manje ni više nego nacističke brutalnosti. Vi, gospodine predsedniče, lično ćete učestvovati u posveti novog američkog Memorijalnog muzeja holokausta. Ako nas sećanje na te žrtve ne pokreće da odgovorimo na patnje i progone u svoje vreme, kojoj zamislivoj svrsi služi sećanje?

Ako ne možemo prikupiti odluku da zaustavimo pokolj u Bosni, onda se barem nemojmo mešati sprečavajući bosanske muslimane da se brane. Gospodine predsedniče, ukinite embargo na oružje sada!

Vaš tim stručnjaka koji se upravo vratio iz Bosne tražio je da prekinete embargo. Oni su takođe pozvali na vojnu intervenciju kako bi zaštitili gradove pod opsadom napunjene preživelim izbeglicama koji su već pretrpeli ljudsku izdržljivost i zaštitili konvoje hrane za ove izgladnele ljude. Postupajte po njihovim preporukama, gospodine predsedniče!

Nju Jork Tajms od 20. marta opisuje devojčicu koja je dovedena u srebreničku bolnicu, a donju polovinu lica oduvala je eksplodirajuća srpska granata. „Moram da priznam da smo se svi nadali i molili da ona umre“, citira se zvaničnik UN-a, „i umrla je.“

Da li je to zaista najbolje što mi možemo učiniti, gospodine predsedniče? Trebamo li se moliti da svi muslimani iz Bosne umru?

Kao što ste često rekli, gospodine predsedniče, možemo i bolje. A u svetovima mudraca Hilela, „Ako ne sada, kada?

Henri Siegman, izvršni direktor Američkog jevrejskog kongresa

Robert K. Lifton, predsednik Američkog jevrejskog kongresa

Ovo otvoreno pismo omogućeno je izdašnim doprinosom članova i prijatelja Američkog jevrejskog kongresa. Doprinosi koji će nam omogućiti da ponovimo ovo otvoreno pismo u drugim publikacijama i da nastavimo napore na okončanju klanja u Bosni biće sa zahvalnošću dobrodošli.

(Vidi: Otvoreno pismo Bilu Klintonu,  Nju Jork Tajms, ponedeljak, 26. april 1993, str. A1)

A J Congress: SHALL WE PRAY THAT THEY ALL DIE, MR. PRESIDENT?

An Open Letter to Bill Clinton

Dear M. President,

We write this Open Letter to you as friends. Your presidency has given new hope and vitality to our nation and to the world. You have challenged us to live up to our ideals, not to succumb to our fears.

Regrettably, the courage and decency that have characterized your approach to the nation’s challenges at home have so far found no resonance in our response to massive Serbian aggression and brutality in the Balkans. We know you are distressed by Serbian aggression, and you have urged a tightening of sanctions and the enforcement of a no-fly zone. But as the genocidal shelling of Srebrenica and Sarajevo resumes, it is clear these measures will not stop the massacre.

Slobodan Milosevic, president of Serbia, mockingly thanked you for not intervening in the slaughter. He and his Serbian allies in Bosnia believe they have been given a green light from America (European leaders gave them the green light long ago), and have resumed their onslaught on Srebrenica and Sarajevo with unrestrained brutality and fury.

Observing the atrocities committed by the Serbs, Larry Hollingworth, the senior U. N. refugee official in Sarajevo, said of the Serbs: “I hope that their sleep is punctuated by the screams of the children and the cries of their mothers.” But what about us, Mr. President? Is our sleep disturbed by the screams of the children and the cries of their mothers?

The question of why the worlds did nothing to prevent the Holocaust has haunted the civilized world. Tragically, we now know the answer to that question. It is for the same reason that the world is doing nothing, and that we in America are doing nothing, to stop the ethnic cleansing, the systematic rape of women and little girls, the slaughter of innocent, outrages that are now assuming genocidal proportions.

It was cowardice, callousness, and a massive failure of the moral imagination in the Western world that made the Holocaust possible. Have we really learned nothing from that experience?

Is the world’s most powerful nation, its only super power, helpless in the face of brutal Serbian aggression? There are those who maintain this is so. But you yourself, Mr. President, argued persuasively during the presidential campaign that stopping Serbian aggression does not require that we send large American ground forces. You maintained that air strikes, ending the arms embargo against Bosnian Muslim, and other limited measures can effectively deal with the worst of Serbian aggression.

Later this month, there will be worldwide commemorations of the six million Jews who perished in the Holocaust, victims of the world’s indifference no less than of Nazi brutality. You, Mr. President, will personally participate in the dedication of a new U. S. Holocaust Memorial Museum. If  the memory of those victims does not move us to respond to suffering and persecution in our own time, what conceivable purpose does memory serve?

If we cannot muster the resolve to stop the carnage in Bosnia, then at least let us not interfere by preventing Bosnian Muslims from defending themselves. Mr. President, end the arms embargo now!

Your own team of experts who just returned from Bosnia urged that you end the embargo. They also called for military intervention to protect cities under siege swelled with surviving refugees who have already suffered beyond human endurance, and to safeguard food convoys to these starving people. Act on their recommendations, Mr. President!

The New York Times of March 20th describes a little girl being brought into Srebrenica hospital, the lower half of her face blown away by an exploding Serbian shell. “I must confess we all hoped and prayed that she would die,” a U. N. official is quoted as saying, “and die she did.”

Is that really the best we can do, Mr. President? Should we pray that the Muslim of Bosnia all die?

As you have so often said, Mr. President, we can do better. And in the worlds of the sage Hillel, “If not now, when?”

Henry Siegman, Executive Director, American Jewish Congress

Robert K. Lifton, President, American Jewish Congress

This Open Letter has been made possible by the generous contributions of member and friends of the American Jewish Congress. Contributions to enable us to repeat this Open Letter in other publications and to continue efforts to end the slaughter in Bosnia will be gratefully welcome (Vidi: An open letter to Bill Clinton, The New York Times, Monday, April 26, 1993, str. A16).

Od istog autora:

Dušan Buković: UZROCI I POSLEDICE | Jadovno 1941.

Dušan Buković: Vladimir Nazor i sa Pavelićem i sa Titom …

Dušan Buković: Slučaj Svetozara Vukmanovića „Tempa …

Dušan Buković: SELO POLAČA U BORBI ZA SLOBODU …

Dušan Buković: Bjelaški komunisti i “sahranjivanje svetaca …

Dušan Buković: ZAGREBAČKI JEVREJI ZA SLOBODNU …

Dušan Buković: ŠTA VELjKO ĐURIĆ MIŠINA HOĆE DA KAŽE …

Dušan Buković: Adam Pribićević o uzrocima ANGLO …

Dušan Buković: U Beogradu, Josipgradu vlada „nevidljiva ruka …

Dušan Buković: IZVESNI PASUSI O VELIKOHRVATSKOM …

Dušan Buković: Slučaj generala Milana Nedića | Jadovno 1941.

Buković: SRBI I HRVATSKI USTAŠKI INKVIZITORI