Arčibald Rajs u Donjoj Gradini

Srbi su uz Jevreje i Rome jedini narod u Evropi koji je doživio ozakonjeno, rasno zasnovano, plansko i sistematsko: psihičko, finansijsko i konačno fizičko uništenje – genocid.

Odmah po proglašenju NDH, sporadični zločini, preko strahota Jadovna oličavaju se u sistemu logora smrti
Jasenovac, davno prije vanzejske Konferencije. Likvidacije u centralnom jasenovačkom
stratištu, Donjoj Gradini, bile su posebno okrutne, hladnim oružjem, a ne industrijske
poput Aušvica, Helmna, Belzeca, Majdaneka, Sobibora ili Treblinke. Genocid u NDH
je jedinstvena pojava u srpskoj istoriji. Za ovakav zaključak nam nisu potrebne profesorske
veličine poput Bauera, Vistriha ili Berenbauma. Logori za djecu u Sisku i Jastrebarskom
i zgražavanje njemačkih zapovjednika nad jasenovačkim inkvizicijama ratifikuju navedeno.
General Fon Horstenau, Hitlerov izaslanik u Zagrebu, zapisao je u ličnom dnevniku
za 1942. da su logori u NDH bili „suština užasa“, a Artur Hefner, oficir
zadužen za transport radne snage u Rajh, napisao je za Jasenovac 11. novembra
1942: „Koncept logora Jasenovac trebalo bi zapravo shvatati kao kompleks od
nekoliko logora, koji su udaljeni po nekoliko kilometara jedan od drugog, a grupisani
su oko samog Jasenovca. Bez obzira na javnu propagandu, ovo je jedan od najstrašnijih
logora, koji bi se mogao porediti jedino sa Danteovim Paklom.“

Kako naučnoistraživački rad, protkan multidisciplinarnim metodama, iskoračuje, te kako se tema holokausta, u saradnji sa „Jad Vašemom“, uvodi u srednjoškolski kurikulum RS, osvrćem
se na komemorativni dio: Akademiju u DK u Kozarskoj Dubici, konkurs za najbolje likovne
i literarne radove u organizaciji JUSP D. Gradina, koja samo evoluira, a u saradnji
sa RPZ, i Institut „Jasenovac“ iz Njujorka, svetu arhijerejsku liturgiju
u dubičkoj crkvi Sv. apostola Petra i Pavla, te naravno pomen/parastos u Spomen-području
D. Gradina. Ove godine premijerno je, u Banskom dvoru, izveden oratorijum Golgota
jasenovačka, Aleksandra Vujića, na osnovu poeme Ranka Pavlovića „Damari jasenovački“,
svojevrsni libreto za oratorijum. Jasno, parastos u D. Gradini je centralna manifestacija,
kojoj je, prije četiri godine, vladika banjalučki, g. Jefrem, uveo datumski red
– prva nedjelja po Vaskrsu. On je institucionalan i dostojanstven: polaganje vijenaca,
služenje parastosa Srbima, molitve Jizkor Jevrejima i pomena Romima, te obraćanje
zvaničnika. Prisustvuje državni vrh Srpske i Srbije, kao i predstavnici političkih,
vjerskih i kulturnih institucija i organizacija, preživjelih logoraša i njihovih
potomaka. Posljednjih godina u pomenu učestvuju i delegacije iz Izraela, na ministarskom,
municipalnom, te omladinskom nivou. Diplomatski kor je sve vidniji, konačno i uz
ambasadora SAD.

Uprkos besplatnom prevozu parastos je nedovoljno posjećen. Ne prisustvuju predstavnici svih institucija, ustanova i političkih partija RS, kao i oni u zajedničkim institucijama BiH. Stiče se utisak još jednog od mnogobrojnih lokalnih pomena, koji van medijskih zapisa
nema ničeg vidljivog od Trebinja do Novog Grada. Finala muzičkih festivala održana
su upravo na datum parastosa! Decenijama nisu običajno prisluživane svijeće međ
zajedničkim grobnicama D. Gradine, te nije bilo temeljnog prikupljanja podataka i dokumentacije zločina nad zločinima? A pripadnici Titovih narodnih milicija, zastrašivanjem Golim otokom ili Sremskom Mitrovicom, bili su mahom Srbi. Pravoslavci, potomci satrtih u Jasenovcu, koji su na mjesto ikone Svetog Nikole postavili najvećeg sina, poredeći ostale domaće izdajnike sa ustašama, u gradnji bratstva-jedinstva.

David Albahari je jednom prilikom rekao kako najviše zabrinjava činjenica da uprkos tomovima naučnih radova i djela u granama umjetnosti o holokaustu, nemamo odgovor na banalno pitanje – kako se to ipak moglo desiti? Nećemo naći odgovor ni zašto saveznici nisu, direktno
i namjenski, uništavali infrastrukture jasenovačke mašinerije smrti. Ali ono što
ne samo da možemo, već moramo samih sebe i zarad budućih pokoljenja, jeste da vječnaja
pamjat jasenovačkim novomučenicima bude duhovna i obrazovna. Tu SPC i resorna ministarstva
Srpske i Srbije imaju središnje mjesto. Dostojni stradalih gledaćemo svjedočanstvo
preživjelog Jasenovca, Cadika Danona – A Bog je ćutao. Internacionalizacija parastosa
u D. Gradini nije dovoljna. Zašto nismo kadri da se ugledamo na Izrael, da jedan
dan u godini zastanemo uz ganjiv i prodoran zvuk dvominutne sirene, širom RS, kada
nema manifestacija zabavnog karaktera, a dane između Vaskrsa i pomena jednim časom
u srednjim školama obligatorno posvetimo genocidu u NDH? Neophodno je sagledavanje
zakonodavne procedure komemorativnog dana žrtvama Jasenovca, dodjeljujući mu sve
prigodne sadržaje.

Čitajući Čujte Srbi, predmetnog pregaoca i prijatelja srpskog roda, Arčibalda Rajsa, očekujem da se poslije 100 godina ponovo obznani, ovog puta u D. Gradini.

Piše: Aleksandar Nikolić (autor je pomoćnik Aria Livnea, šefa
Predstavništva Republike Srpske u Državi Izrael)

Izvor: NEZAVISNE