Alojzije Stepinac: Da je veća sloboda i dovoljno radnika Srbija bi bila za dvadeset godina katolička

„Pakrački episkop Jovan (Ćulibrk) rekao kako je odnos Pavelića i Stepinca bio distanciran…“

Da bi se ovo moglo razumeti potrebno je osvrnuti se na Stepinčev memorandum od 18. maja 1943. godine u kojem moli Hitlerovog papu Pija XII da sačuva Pavelićevu tzv. Nezavisnu Državu Hrvatsku, u kojem između ostalog stoji:

„Noseći svetu mir, mislite, sveti Oče, na hrvatsku naciju, uvijek vjernu Hristu i vama. Mlada Hrvatska Država, rođena u strašnijim i težim prilikama, nego bilo koja država kroz više vijekova, boreći se očajnički za svoj opstanak, pokazuje sa svim tim u svakoj prilici, da želi ostati vjerna svojim sjajnim katoličkim tradicijama i osigurati bolje i jasnije izglede katoličkoj crkvi u tome kutu kugle zemaljske. U protivnom, njezinom propašću ili fatalnim smanjenjem – tisuće najboljih hrvatskih vjernika i svećenika žrtvovale bi dragovoljno i rado svoje živote da zapriječe tu strahovitu mogućnost. Ne bi bilo uništeno samo onih 240.000 prelaznika sa srpskog pravoslavlja, nego i čitavo katoličko pučanstvo tolikih teritorija sa svim svojim crkvama i svojim samostanima…“ (Vidi: Uređivački odbor, Tajni dokumenti o odnosima Vatikana i ustaške NDH, Biblioteka društva novinara Hrvatske, Zagreb, 1952; Vojislav Gaćinović, Narodni almanah sa kalendarom – 1961, Paris, France, 1961, str. 101).

Dakle, van svake sumnje je da se Stepinac zalagao za „Nezavisnu Državu Hrvatsku“ što svedoči u “Hrvatskoj reviji” i zloglasni hrvatski ratni zločinac, poglavnik Ante Pavelić:

„… krivo je ako se kaže da je kardinal-nadbiskup bio za hrvatsku državu a protiv njenog režima. No ja i hrvatska država smo zajedno, pa je Stepinac bio za mene, za moga Luburića, moga Vrančića i moj Jasenovac…” (Vidi: Hrvatska revija, Buenos Aires, Argentina, 1954; Stevan D. Trivunac, „Mi Srbi i Stepinac, Srbija, Fruitland, Ontario, Canada, oktobar 1980, str. 6).

Stepincu nije smetao Brozov velikohrvatski, intermarijumski, fabijanski, boljševičko-trockistički komunizam, a smetala mu je „četnička vlast“ koja je saučestvovala u njegovom izboru za zagrebačkog nadbiskupa! U satanskoj mržnji, koju je gajio prema Srbima uputio je i jednu izjavu Hitlerovom papi Piju XII preko zloglasnog fratra Krunislava Draganovića, Brozovog i Pavelićevog emisara u Vatikanu, koja doslovno glasi:

„Ako Vas budu pitali u Vatikanu šta misli zagrebački nadbiskup o stanju u Domovini, recite svima da će se on, ako mora birati između komunističke vlasti u hrvatskim krajevima i četničke vlasti, odlučiti za komunističku…” (Vidi: Dr. V., Draganovićev primer, „Klic Triglava“, London, England, jun 1968).

Nije bez interesa, da se još jednom osvrnemo na pakračkog vladiku Jovana Ćulibrka, ekumenistu, koji pokazuje sklonost ka stalnom popuštanju i potčinjenosti idolatriskoj, okultnoj, ezoteriskoj rimskoj katoličkoj korporaciji sa papinim sedištem u Vatikanu, jer „papa nije prost čovek, nego Bog“ – “Secundum hoc papa, non set homo simpliciter, sed Deus” ili „što papa čini, to Bog čini“ – “Quod papa facit, Deus facit”.

Današnjoj vladajućoj i svemoćnoj papističko-luteranskoj , templarskoj, idolatriskoj, okultnoj, ezoteriskoj, ritualističkoj i ekumenističkoj Evropi glavni i osnovni cilj je da vodi borbu protiv Isusa Hrista, zato smatramo da neće biti bez interesa da navedemo jedan citat iz knjige o. Justina Popovića, koju je objavio pod naslovom „Pravoslavna crkva i ekumenizam“, gde između ostalog stoji:
„Šta je to Evropa?

To su pohot i pamet. Oboje čovečije: čovečja pohot i čovečja pamet. A to dvoje oličeno je u papi i u Luteru. Šta je dakle Evropa? Papa i Luter. Zasićene ljudske pohoti do vrhunca, i zasićene ljudske pameti do vrhunca. Evropski papa je ljudska pohot za vlašću. Evropski Luter – ljudska rešenost da sve objasni svojom pameću. Papa kao vladar sveta i naučnik kao vladar sveta. To je Evropa u suštini svojoj, bitno i istorijski. Jedno označava bacanje čovečanstva u vatru, a drugo označava bacanje čovečanstva u vodu. A oboje – odvajanje čoveka od Boga. Jer jedno znači negiranje vere a drugo – negiranje Crkve Hristove. Tako dajstvuje u telu Evrope zli duh ove nekoliko vekova…“ (Vidi: Arhim. dr Justin Popović, Pravoslavna crkva i ekumenizam, Solun, 1974, str. 202).

Autor: Dušan Buković

Izvor: Stanje stvari

Od istog autora:

Dušan Buković: ŠTA VELjKO ĐURIĆ MIŠINA HOĆE DA KAŽE …

Dušan Buković: Vladimir Nazor i sa Pavelićem i sa Titom …

Dušan Buković: Slučaj Svetozara Vukmanovića „Tempa …