Slobodan Čikarić: Egzodus Srba u dubičkoj opštini

Može se zaključiti da je dubička opština „očišćena” od Srba i da su ideje Mileta Budaka i Franje Tuđmana realizovane. Dakle, u Banijskoj opštini Hrvatska Dubica izvršen je genocid nad srpskim narodom.

Raspadom druge Jugoslavije (SFRJ) pojavilo se na Balkanu pet, a kasnije i šest novih država čije su državne granice bile avnojevske administrativne granice. Novonastala hrvatska država imala je ozbiljan problem sa Srbima u srpskoj Krajini (Slavonija, Banija, Kordun, Lika, Kninska krajina, Dalmatinska Zagora, Gorski Kotar), jer oni nisu prihvatili secesiju Hrvatske od SFRJ, plašeći se revitalizacije nacifašističke Nezavisne države Hrvatske (1941–1945. NDH: Hrvatska, BiH, Srem do Zemuna). Tada je na monstruozan način ubijeno oko milion Srba.

Stvorena je Republika Srpska Krajina, s glavnim gradom Kninom. Zauzimala je trećinu površine avnojevske Hrvatske. Pokušaj da se Republika Srpska Krajina pregovorima pripoji Hrvatskoj bio je bezuspešan. Hrvatska je odlučila da vojnom silom osvoji prostor u kojem se nalazila Republika Srpska Krajina. Pripreme za vojnu intervenciju trajale su do avgusta 1995. godine, uz svesrdnu pomoć nekih zapadnih velikih sila (ujedinjena Nemačka, SAD…). Mesec dana pre vojne agresije na RSK predsednik Hrvatske Franjo Tuđman pozvao je 30. jula 1995. na Brione civilne i vojne doglavnike i, između ostalog, saopštio im: „Treba da zadamo takav udarac da Srbi praktično nestanu.”

Ova izjava podseća na reči Pavelićevog doglavnika Mileta Budaka iz 1941. godine, kad je izjavio da srpsko pitanje u Hrvatskoj treba rešiti na sledeći način: „Trećina da se pobije, trećina da se prevede u katoličku veru i trećina da se protera iz Hrvatske.”

Mile Budak

Očito je da su i jedna i druga izjava imale cilj da srpska nacija u Hrvatskoj nestane, što je genocid sui generis.

Hrvatska vojska krenula je u napad na RSK pod ratnim kodom „Oluja”. Pošto je, uz podršku velikih zapadnih sila, bila reč o daleko nadmoćnijoj vojnoj sili u odnosu na vojsku RSK, koja uza sebe nije imala nikakvu podršku, Srbi iz RSK odlučili su da napuste svoja vekovna ognjišta i krenu preko Republike Srpske koridorom u Srbiju.

U maloj Banijskoj opštini Dubica, koja je smeštena u „Banijskom trokutu”, i u čijem sastavu se nalaze naselja Dubica, Cerovljani, Živaja, Slabinja i Baćin, nacionalna struktura stanovnika je bila mešovita. Srbi u ovoj opštini takođe su odlučili da napuste svoja imanja i preko Dubičkog mosta na reci Uni krenu koridorom u Srbiju. Popis stanovnika dubičke opštine iz 1991. i 2001. godine govori o promeni njene nacionalne strukture. U SFRJ, 1991. godine, tu su živeli Srbi – 2.120 (50 odsto), Hrvati – 1.732 (41 odsto), Jugosloveni – 193 (četiri odsto), ostali – 232 (pet odsto), ukupno 4.277 stanovnika. A 2001, tada u Hrvatskoj, bilo je 2.340 žitelja: 140 Srba (šest odsto), 2.130 Hrvata (91 odsto), nijedan Jugosloven i 70 ostalih (tri odsto).

Izvor: Gugl mape

Rapidan pad broja Srba u dubičkoj opštini, dok su ostali oni u trećoj životnoj dobi, isključuje reproduktivnu mogućnost srpskog naroda. Interesantni su statistički podaci o kretanju broja Srba u samoj Dubici u 20. veku. Na osnovu popisa stanovnika, u Hrvatskoj Dubici živelo je Srba, kako sledi: 1914. u Austrougarskoj monarhiji – 1.556, 1991. u SFRJ – 794, zatim 2001. u Tuđmanovoj Hrvatskoj, posle „Oluje” – 59 Srba u trećoj životnoj dobi.

Za vreme Pavelićeve monstrum-države (NDH) u dubičkoj opštini ubijeno je 1.700 Srba svih uzrasta i oba pola. Likvidirana je gotovo cela dečja populacija.

Iz svega navedenog može se zaključiti da je dubička opština „očišćena” od Srba i da su ideje Mileta Budaka i Franje Tuđmana realizovane. Dakle, u Banijskoj opštini Hrvatska Dubica izvršen je genocid nad srpskim narodom.

Prof. dr Slobodan Čikarić,
univerzitetski profesor u penziji i autor knjige „Preko trnja do zvezda”

Oprema: Stanje stvari

(Politika, 2. 2. 2022)