Zločin na Miljevačkom platou

Epilog mučkog napada bio je 40 ubijenih krajiških teritorijalaca

Hrvatska vojska je 21. juna 1992. napala položaje krajiške teritorijalne odbrane na Miljevačkom platou kod Drniša. Bio je to drugi napad hravatskih snaga na Republiku Srpsku Krajinu, nakon što je UNPROFOR preuzeo ulogu zaštitnih snaga na području RSK, i prvi posle povlačenja JNA iz „avnojevske“ Hrvatske.

Epilog tog mučkog napada bio je 40 ubijenih krajiških teritorijalaca, od kojih je većina masakrirana posle zarobljavanja. I umesto da tela poginulih vrate porodicama, hrvatske vlasti naređuju krajiškim zarobljenicima da ih bace u krašku jamu u Drinovcima. Hrvatska radio-stanica Split, u maniru krajnjeg cinizma, emitovala je imena poginulih krajiških boraca uz zvuke srpske nacionalne himne s raznim pogrdama. Sedamnaest preživelih zarobljenika je, nakon tortura u zatvorima „Kuline“ u Šibeniku, „Lora“ u Splitu i „Kerestinac“ u Zagrebu, razmenjeno 14. avgusta 1992. u Nemetinu.

Jedan od zarobljenih krajiških teritorijalaca bio je i Nikola Nadoveza (1953), iz sela Ićevo, u opštini Šibenik. Po dolasku iz zarobljeništva, u prostorijama GŠ SVK u Kninu posvedočio je da je zarobljen u grupi od 18 srpskih teritorijalaca. Prilikom ulaska u kamion, utovarili su i poginulog Ljubu Trifunovića i trojicu ranjenika. Nakon jednog kilometra, kamion se zaustavio, a iz njega su hrvatski vojnici izveli Đuru Ćosića i utovarili telo Rajka Medoša, sa kaišem oko vrata. Prevozili su ih brodom po Krki, do Skradinskog buka, a odatle autobusom do zatvora u Šibeniku. I ne zna gde su ih više mučili.

Drugi dan su ponovo vraćeni na Miljevački plato, gde su, po četvorica u grupi, kopali grobnice i u njih pokapali mrtve saborce, koje su skupljali po miljevačkim selima. U jednu grobnicu su pokopali dvojicu, a u drugu petoricu. Među ubijenima je bio i Đuro Ćosić, izmasakriran nožem. Naređeno im je da mrtve saborce utovare u kamion. U selu Ključ utovarili su ostatke Ilije Čanka i Nikole Mirčetića, spaljene „zoljom“ iz neposredne blizine. Kamion s mrtvim krajiškim teritorijalcima zaustavio se kod jedne jame u Drinovcima, zabetonirane na vrhu. Tu im je naređeno da saborce bace u jamu.

Po završetku „asanacije“, kamionom su se vratili do Noskalika, gde je jedan hrvatski vojnik, zabave radi, ubio Miroslava Subotića. Naredio mu je da odšeta dvadesetak metara i da se okrene, a kad je to uradio, upucao ga je sa nekoliko hitaca. Onda su njih četvorica, među kojima je i on bio, iskopali raku uz Krku i u nju položili Miroslavljevo telo.

Dr Marija Čubrilo, iz Odjela za patologiju i sudsku medicinu Opšte bolnice „Sveti Sava“ u Kninu, obdukovala je sve posmrtne ostatke krajiških teritorijalaca nakon što su vraćeni na srpsku stranu. Na sedam nepokopanih leševa, koji su im predani 17. jula iste godine, glave su bile sa velikim povredama, zdrobljenih kostiju, bez ušiju… Zabeležene su i povrede na vratu, rezovi i ubodi. Slično je bilo i sa još 11 leševa koji su im predani od 22. jula do 18. avgusta.

Od 19. do 21. avgusta predano im je 20 vreća kostiju izmešanih sa odećom i smećem. Unproforci su im rekli da su te kosti izvađene iz jame u Drinovcima. Osam lobanja je potpuno nedostajalo, a one ostale, koliko-toliko sačuvane, imale su impresivne frakture krova lobanje, kakve nastaju udarcem tupim predmetom. Pored jame, nađena je i toljaga, na kojoj su se nalazili tragovi krvi i slepljene kose.

Prvog septembra predata su i poslednja tri leša, koja su, pored prostrelnih rana, imala i višestruke prelome kostiju. Rezultat obdukcije: od delova kostiju i tela sastavljeno je 40 leševa, od čega je 28 identifikovano i sahranjeno u porodične grobnice, a 12 je pokopano u zajedničku grobnicu na Novom groblju u Kninu, gde se i danas nalaze.

U zapisniku Okružnog suda u Šibeniku sa ekshumacije krajiških teritorijalaca iz jame u Drinovcima navedena su imena prisutnih. Među njima su bili i predstavnici Evropske zajednice, oficiri za vezu UN i civilni predstavnici UN, ukupno njih šestoro. Na istom mestu bila je i dizalica Hrvatske vojske, sa kojom je iz jame uklonjeno glomazno smeće kojim su zatrpani ljudski ostaci.

Zločin na Miljevačkom platou zabeležen je i kamerom, za šta je hrvatska strana angažovala strance, od čega je ispao odličan horor film, koji je, tih ratnih devedesetih prošlog veka, bio veoma tražen i gledan širom „civilizovane Evrope“.

Savo Štrbac, Dokumentaciono-informacioni centar „Veritas“

Izvor: NOVOSTI

Vezane vijesti:

Za zločin na Miljevačkom Platou još niko ne odgovara …

Saopštenje povodom godišnjice stradanja Srba u agresiji …

24 godine od hrvatskog masakra 40 srpskih teritorijalaca

Godišnjica likvidacije pripadnika TO RSK na “Miljevačkom platou“ 21. juna 1992.