Vatikanski zagrljaj

Šta se krije iza ubrzanogpribližavanja Vatikana i Srbije, i šta to jednima i drugima može da donese 

Ratko Dmitrović

OD vremena uspostave Vojne krajine (17. i 18. vek) nisu se, kao ovih godina, na Balkanu tako približili i poklopili interesi dveju hrišćanskih konfesija; katoličke i pravoslavne. U pravoslavlju neki to označavaju kao „jezivi ekumenizam“, drže da je u pitanju izdaja unutar Srpske pravoslavne crkve, lagano otklizavanje u zagrljaj Vatikana i postepeni prelazak na katoličanstvo. O čemu se radi?

Mali je, suviše mali ovo prostor da bi se situacija najpre iznela na nivo makar površnog razumevanja, a potom tražio odgovor zbog čega je Vatikanu Srbija odjednom ovoliko važna, odnosno otkud toliki stepen razumevanja SPC prema porukama koje dolaze s Trga Svetog Petra. Na stranu otvoreno diplomatsko razumevanje između Vatikana i vrha države Srbije, koje je najpre javno pokazao ministar inostranih dela, Dačić, razgovorom s papskim nuncijem u Beogradu, a predsednik Srbije, Tomislav Nikolić, susretom s papom, u Rimu.

Ukratko; Katolička crkva ima dva velika problema; unutrašnji, zbog odliva vernika – na godišnjem nivou to je oko milion ljudi – i drugi odavno označen kao „islamski faktor“. Ta druga muka, kao i pre nekoliko stotina godina, nadire balkanskim drumovima, u podgrejanim apetitima Turske, starim ciljevima Osmanlija koji se, ti ciljevi, u novim pakovanjima, s pečatom Ankare, izvoze na Balkan, u Sarajevo pre svega, a kao biološka supstanca mnogo dalje, do Nemačke, Švajcarske i gore na sever Evrope. U sadržaj drugog problema spadaju izbeglice iz Sirije i Iraka, broje se stotinama hiljada a gledamo ih kako iz dana u dan teku Balkanom i beskompromisno traže nastavak života u Evropi.

Drugu vrstu islamskog faktora imamo na Kosovu i Metohiji, taj je sve izraženiji, radikalizuje se, i u direktnom je sudaru s ciljevima Katoličke crkve na tom prostoru. Naime, malo je poznato da je Vatikan odavno KiM označio kao misionarsko područje od posebnog interesa, da je tamo rad na terenu veoma osnažen poslednjih 15 godina, da se sve više Albanaca muslimana vraća hrišćanstvu. Slučaj Ibrahima Rugove. SPC ovde ne može da računa na „preobraćene duše“ ali može država Srbija na interes Vatikana u dvorištu južne pokrajine. Tu je i objašnjenje zbog čega Vatikan nije i u dogledno vreme neće priznati odvajanje Kosmeta od Srbije, odnosno zbog čega po tom pitanju brani stav Srbije.

Susret Tomislava Nikolića i pape Franje verovatno će doneti neku korist i Vatikanu i Beogradu. Ovom drugom samo pod uslovom da je savladao vekovnu krvavu lekciju iz odnosa s Katoličkom crkvom. Nadati se da je Beogradu jasno i to da svi vatikanski putevi prema Moskvi vode kroz Beograd.

Izvor: NOVOSTI

Vezane vijesti: Ratko Dmitrović