Teška realnost Srba u zapadnoj Slavoniji: Za godinu 49 opijela i dva krštenja

Paroh pakrački Igor Karanović, porijeklom iz Novog Grada u Republici Srpskoj, prošle godine je u crkvenim knjigama evidentirao 49 opijela i dva krštenja d‌jece.

Piše: Milan Pilipović

Ovi podaci su najjasniji okvir za sliku zapadne Slavonije u sadašnje vrijeme i statusa Srba na tom području.

„Taj trend se nastavlja. Malo je kršenja, vjenčanja gotovo i nema, sve se svodi na opijela i poneki parastos. To je naš realni život. Na liturgiju dolazi pet do deset duša, većinom starijih“, ispričao nam je paroh koji je u ovu sredinu došao prije dvije godine.

Prethodno je službovao u Banatu, u opštini Kovačica, u selu Debeljača.

U tom mjestu bilo je 70 odsto parohijana porijeklom iz zapadne Slavonije, sa područja Voćina, Slatine, Slavonskog  Broda, Lipika, Pakraca…

Kada su se stekli uslove, uzeli su hrvatske pasoše i otišli da rade u Njemačku, Austriju, Italiju i druge zemlje Evropske unije.

Tokom jedne bogoslužbene godine, svjedoči paroh Karanović, u pakračkoj parohiji gasi se prosječno 40 domaćinstava.

Dešava se često da potomci, sinovi i kćerke, koji su se razišli po cijelom svijetu, ne uspijevaju doći na sahrane roditelja.

Te kuće se poslije prodaju za skromne iznose novca.

„U selima Branešci i Kraguj blizu Pakraca,  za sedam do osam hiljada evra moguće je kupiti oveću i uređenu kuću sa okućnicom. Selo Kusonje ima 54 srpska domaćinstva. Od toga, ulazim u tridesetak da bih osvetio bogojavljensku vodu. Ostale kuće su zaključane. Domaćini zimuju u Srbiji ili Srpskoj, vraćaju se u aprilu ili maju. U svome selu borave do jeseni i opet sve ukrug.“

To je teška i pogubna realnost života srpskog stanovništva u zapadnoj Slavoniji, u  pakračkim selima Popovci, Kričke, Streževica i okolini.

Paroh Karanović kaže da Srbi moraju pamtiti svoje stradanje,  ali i praštati, temeljeći život na Hristu i svjedočeći da je krv mučenika sjeme za nove Hrišćane.

Svjedok „Oluje“

Svako od parohijana nosi teške i neprebolne ožiljke rata, razaranja i straha.

To najbolje razumije paroh Karanović koji je, kao d‌ječak od 12 godina, iz porodične kuće u Novom Gradu gledao apokaliptične scene, kada je stradalni srpski narod sa prostora Republike Srpske Krajine bježao ka slobodnoj srpskoj teritoriji, tokom hrvatske „Oluje“. Tada je za četiri dana protjerano 200.000, a ubijeno 3.000 Srba sa Banije, Korduna, Like, Dalmacije…

„Ove biblijske scene stradanja našeg naroda duboko su ostale urezane u mome pamćenju, prekinule moje d‌jetinjstvo, zauvijek promijenivši moj život“, kaže ovaj harizmatični paroh, omiljen među svojim narodom.

Sveštenička loza

Karanovići su čuvena sveštenička porodica iz Novog Grada. 

Više generacija predaka Igora Karanovića su sveštenici, počev od 1750. godine pa sve do Drugog svjetskog rata.

Vladika Segije (Karanović) objavio je knjigu „Karanovići, blagorodna sveštenička loza“.

„I svoju d‌jecu, kćerke Jelisavetu i Justinu i sina Georgija“, kaže paroh Karanović, „često vodim u svoj rodni kraj, u Novi Grad, u Svodnu i Bušević, odakle potiču moji pokojni roditelji.“

Izvor: Nezavisne novine