Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
Kada je žestoka kritika „velikodušne ponude“ hrvatske NATO plavušice dostigla tačku ključanja, u nastalu raspravu „spontano“ se uključio i mlađani Goldštajn, kao naslednik tatine radne teze o hrvatskom antifašističkom pokretu, tokom trajanja fašističke NDH i počinjenom genocidu nad Srbima, Židovima i Romima!
Iako deklarativno neupitan antifašista, Goldštajn ipak u svojim stavovima i tvrdnjama nastupa iz ugla „mi Hrvati“, tvrdeći da u hrvatskom koncentracionom logoru Jasenovac nije nikako moglo biti ubijeno više od 100000 žrtava!
Dakle, najpre da se nesporno nametne stav i zaključak o ukupno 100000 ubijenih, pa će potom da se istakne da je ubijeno 32000 Židova, o čemu su izraelski istraživači holokausta već prikupili brojne dokaze, potkrepljene i izjavama retkih preživelih iz hrvatskih sistema logora, kroz koje su mnogi Židovi sistemski šetani, dok se čekalo da prebace svoju ušteđevinu iz Švajcarske. Tako, usput lično sakupljajući saznanja o stradanju židovske zajednice u NDH!
U svojim brojnim izjavama, mlađani Ivek ipak zaboravlja da istakne detalj koji naslednici i poklonici mile NDH nikako ne žele da čuju, a kamo li da javno kažu tu surovu istinu.
U NDH su Židove počeli sistematski da likvidiraju već u maju mesecu 1941.godine, dakle pre nego što su sami nemački „nadljudi“ razradili svoje fabrike smrti u okupiranoj Poljskoj, i pre nego li su sami Židovi uveli pojam holokaust u upotrebu, kao naročitu odrednicu za to sistenmsko istrebljenje!
Jedino su u Osijeku (tada većinski naseljenim folksdojčerima) Nemci nosioci deportacije Židova, i to u udaljene sabirne logore u samoj Nemačkoj, otkuda će potom biti otpravljeni u Aušvic!
Sve ostale Židove u NDH, utamanjivali su sami hrvatski fašisti, pritom pedantno obaveštavajući nemačku policijsku upravu u Zagrebu o detaljima svoje akcije. Naime, Nemci, i Talijani nisu bili nikakvi okupatori u NDH, već dragi saveznici, koji se uopšte nisu mešali u posao svojim vrednim domaćinima!
Hrvatski fašisti su Židove i Rome istrebljivali po nemačkim rasnim zakonima, za njih nisu donosili svoje posebne rasne zakone, kao što su doneli za Srbe!
Istrebljenje Srba, bilo je prioritetna namera hrvatskih fapista, a istrebljenje Židova i Roma je usluga dodvoravanja nemačkim saveznicima, jer je država NDH već u maju mesecu 1941. godine pristupila Trojnom paktu!
Kao njegova revnosna članica, učestovala je u pohodu na „varvare“ (pardon, barbare!) SSSR, pa čak objavila i rat Americi, u decembru 1941.godine!
Hrvatska uprava logora nije vodila preciznu statistiku o broju utamanjenih Srba i Roma, a kroatokomunisti su odmah posle pobede nad fašizmom sistematski prikupili svu arhivsku građu o tim zločinima, i uklonili je od javnosti „da se hrvatski narod ne frustrira uradkom tih tri autobusa ustaša povratnika“, koji kao Pavelićeva počasna pratnja stigoše iz Italije u hrvatsku državu NDH.
Ali, ta hrvatska država je već uveliko funkcionisala, zahvaljujući administraciji banovinske uprave Mačeka i kompanije, te već prethodno pripremljenim spiskovima za likvidaciju potencijalnih neprijatelja „oslobođenog vaskolikog hrvatstva“, koje nadbiskup Stepinac nadahnuto pozva da podrži milog poglavnika, i njegove rasne delatnike!
Fizičko ubijanje Srba nisu počeli ustaše povratnici, već seljačka i građanska zaštita HSS (Hrvatska seljačka stranka), naročito zagrebački „zaštitni lovci“, ali kao već zaklete ustaše u domovini! Istovremeno, u izbegličkoj vladi kraljevine Jugoslavije u Londonu, i dalje su učestovali ministri iz redova te iste stranke HSS, ali kao navodni antifašisti!
U toku leta i jeseni 1941.godine, veliki deo Srba u selima gde su većinski živeli, sistematski je ubijan od svojih komšija Hrvata iz susednih sela, naročito posle početka opštenarodnog srpskog ustanka, još dok Srbi nisu oteli oružje da se brane od fizičkog zatiranja. Danas, te smišljene koljačke akcije, hrvatski povijestničari eufemistički krste izrazom „pacifikacija pobunjenika“, što je legitimno pravo svake pravne države, zar ne, tvrde oni!
Posle oslobođenja od fašizma, nije se provela akcija sakupljanja broja tako ubijenih srpskih žrtava, ali su u mestima zločina, na spomenicima obavezno upisivali broj i imena žrtava hrvatskog fašističkog terora, pokušavajući to po nalogu kroatokomunista pripisati Nemcima i Talijanima! Dobro obavešteni su ipak znali da i Nemci i Talijani imaju sređenu ratnu dokumentaciju, i da će ta drska laž vremenom biti razotkrivena.
Zato su pametni među„demokratizatorima“ Hrvata, ipak preporučili da se svi takvi spomenici unište, pisana građa u ustanovama i muzejima biti će pod našom „demokratskom kontrolom“, pa će se najzad moći utvrditi prava „istina i samo istina“ bez navodnih komunističkih preterivanja, naročito bez „velikosrpske megalomanije“ SPC, koju će zajednički da osude svi antifašistički pokreti na prostoru nekadašnje države Jugoslavije.
Nakon planskog uništavanja nekoliko hiljada takvih spomenika, tokom trajanja građanskog rata devedesetih godina prošlog veka, u današnjoj „demokratskoj“ Hrvatskoj njeni revizionisti zato toliko i insistiraju na imeničnom spisku srpskih i romskih žrtava hrvatskog genocida, koji oni uporno rezolutno negiraju!
Dakle, zapravo preostaje samo težak i mukotrpan rad da se utvrdi broj ubijenih Roma i Srba u tom spornom Jasenovcu, što bi svakako trebale da urade stručne komisije „podobnih istraživača“ (svakako revizionista), koje su već uveliko angažovane u „demokratskoj Hrvatskoj“, članici i EU i NATO, te se zato istina podrazumeva sama od sebe, zar ne?
Uostalom, ako treba, tu su i stručnjaci iz izraekskog centra, oni imaju iskustvo koje se ne može negirati.
To, što sami Srbi i Romi nisu marili za svoje mrtve, stvar je njihovog nepoštovanja tragičnih predaka, ali se to nikako sada ne sme tovariti Hrvatima na dušu, koja je još uvek duboko izmučena navodnim „traumama“ iz kraljevine Jugoslavije (trajala jedva 21 godinu!), ali se tu ne može računati i kratki period delovanja Banovine Hrvatske kao prelaznog oblika, u kom se Srbi baš i ne pitaju mnogo o bitnim odlukama!
Tatin dobri sin Ivo, sve to zna, i zato tako sigurno i tvrdi o ukupnom broju žrtava u logoru Jasenovac, a hrvatski „istinoljupci“ će već da istaknu vrlo važan detalj, da je to naučni stav jednog obrazovanog Židova, pa, ako mu Efraim Zurof argumentovano i prigovori, pobogu, neće se hrvatski znanstvenici (čitaj naučnici) mešati u tako osetljive rasprave između samih Židova!
Srbi ima da kušuju, oni su na svom dugom, neizvesnom putu u EU (čitaj „put u raj“ u interpretaciji beogradske ministarke za maglu), te nemaju pravo da se bune na dogovornu „istinu“, čak i kad je izrazito antisrpska, to im je deo onog „pravoslavnog nasleđa“, po nalazima MMF!
Sve u svemu, tih „nekoliko hiljada ubijenih Srba u Jasenovcu“ ni izdaleka nije zločin genocida (naravno, Srebrenica je „jedinstven slučaj“, nema komparacije!), te se Hrvatska ne može smatrati neofašističkom ako i rehabilituje svoju zločinačku prethodnicu, usput i milog i dragog poglavnika!
Uostalom, EU će dati svoju poslednju reč, a tamo ima toliko stručnjaka za fašizam, samo da još jednom pažljivo pročitaju pisma sa Istočnog fronta svojih neprežaljenih predaka, gde su pokušali da omoguće razvoj civilnog društva kod Rusa, dok se još i nije znalo za njega!
Uostalom, Nemci imaju iskustvenu narodnu poslovicu – Svaki početak je težak –!
Autor: Vladimir Frolov / Anfor
Izvor: Vaseljenska TV
Vezane vijesti:
