Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
Od svog dolaska na vlast, HDZ („Hrvatska demokratska zajednica“) uporno pokušava da rehabilituje i u službenu upotrebu vrati podrav ZDS (Za dom-spremni!) kao tobož navodni „starohrvatski“, a ne službeni pozdrav hrvatske fašističke NDH.
Dežurni tumači hrvatske „tisućljetne povijesti“ (nepostojeća milenijumska istorija), trude se da pronađu prihvatljivo objašnjenje za EU koja se zaklinje u evropski antifašizam, ali ipak ne slavi Dan pobede koga su brže preimenovali u Dan Evrope, samo da se ne pominje antifašistička pobeda u Drugom svetskom ratu, gde su i Hrvati kao narod učestvovali na strani nacista i fašista, dok su pojedinci kao antifašisti bili u dva srpska pokreta otpora, sve dok Crvena armija nije skršila nacističku vojsku u Staljingradu!
Tek kada je pod pritiskom židovskih aktivista koji pokušavaju da spreče rehabilitaciju ustaša kao navodnih „hrvatskih antikomunističkih boraca“, američki Kolumbija univerzitet uradio naručenu studiju o stanju ljudskih prava u Hrvatskoj, počinje podnošenje prekršajnih prijava za uzvikivanje ZDS na javnom mestu, kao da je u pitanju nepropisno parkiranje automobila, ili bacanje smeća na ulici!
Razne udruge „veterana“, kako se nazivaju udruženja hrvatskih terorističkih učesnika oružanog napada na tada legitimnu JNA u zajedničkoj državi, i miliciju u srpskim opštinama, koje su zajednički branile i ugroženu državu i ugroženi srpski narod, pokušavaju da uz otvorenu podršku pojedinih katoličkih velikodostojnika spreče zakonsku zabranu, fašističkog pozdrava ZDS!
Iako su i SAD i EU otvoreno podržale hrvatski secesionizam devedesetih godina prošlog veka, ipak nisu mogli da pretpostave da će se tako brutalno i otvoreno rehabilitovati hrvatski klerofašisti, nazvani ustaše.
Pojedini istoričari u Hrvatskoj i Srbiji, stidljivo dokazuju da je taj pozdrav vezan uz nastanak terorističke grupe koja će uz pomoć RKC i Musolinijevog režima u Italiji ali i Hortijevog u Mađarskoj, uspešno ojačati, i nametnuti se delu rukovodstva najjače hrvatske političke stranke HSS (Hrvatska seljačka stranka) kao navodno borbeno krilo koje koristi „terorizam kao vid političke borbe“, što su isticali britanski pokvarenjaci čija služba od 1927.godine plaća Antu Pavelića, želeći tako da prisile kralja Aleksandra da prihvati njihove antisrpske sugestije u uređenju zajedničke države!
Nažalost, od detaljnog razjašnjenja nastanka pozdrava ZDS kao hrvatskog fašističkog gesla, beže svi ko đavo od krsta, zato što je to početak neminovnog procesa deustašizacije, kao prvog koraka u ozdravljenju eventualnog ostatka demokratske klice u sadašnjoj Hrvatskoj!
Samo razjašnjenje nastanka i upotrebe ZDS, neminovno vraća na događaj poznat kao „velebitski ustanak“, kako se naziva ustaška teroristička akcija iz dalekog septembra 1932.godine!
Taj događaj zahteva razjašnjenje, jer je nastao na zahtev Musolinijeve stranke, koja je tako želela internacionalizaciju svog zahteva za revizijom granice sa Jugoslavijom, ali su imali i tajnu britansku podršku, jer su ostrvski pokvarenjaci od Pavelića dobili memorandum o navodnom „hrvatskom pitanju“, pa bi teroristička akcija bila dobrodošla podrška.
Gospić, kao regionalni centar ogranka tajnog udruženja „Hrvatska nacionalna omladina”, kojim tu tada rukovodi advokatski pripravnik Andrija Artuković, bio je pogodan za takav čin iz razloga što su u Velikom ratu Hrvati-vojni obveznici sa područja kotara (sreza) Gospić većinski bili u sastavu jednog bataljona 26.karlovačke domobranske pukovnije, koja je deo 42.domobranske divizije.
Ti su carski soldati bili u prvom ešalonu austrougarske „kaznene ekspedicije“ koja je u avgustu 1914.krenula na Srbiju, da zatre srpski narod!
Međutim, u direktnom sudaru na Ceru razlupaće ih Timočka divizija, a dokusuriti Gvozdeni puk, nateravši ih natrag preko Drine!
U drugom pokušaju, ti će domobrani na Gučevu biti udarna pesnica koja se guša sa junacima pukovnika Purića na Mačkovom kamenu, ginući masovno, da bi u trećem pokušaju na Kolubari bili opet udarni bat, koji će se sudariti sa junacima Kombinovane divizije!
Iako su svoje ratovanje potom nastavili u Galiciji, a posle i na Soči, oni nikada nisu zaboravili te strašne poraze, koje su im kao deklarisanim frankovcima naneli Srbi!
Kada je stvorena zajednička država, njihova mržnja naspram Srba samo je rasla, poprimajući brojno učešće u terorističkim akcijama na području banovine Savske i Primorske, te su bili bogom dani za takvu naručenu terorističku akciju. Zato Pavelić u Beču daje Artukoviću 10000000 talijanskih lira, početkom 1932.godine, za organizovanje terorističke akcije na području Like! Tokom leta iste godine, u mestu Špital, na sastanku u Austriji, Artuković podnosi izveštaj u kom kaže – „Pripreme se uspiešno odvijaju, situacija je povoljna, organizovano je ustaško jezgro na čijem je čelu Juco Rukavina, bivši austrougarski oficir. Može da se računa na 3.000 ljudi, koje samo treba naoružati”!
Sam napad na stanicu pogranične žandarmerije u mestu Brušani, na komunikaciji Gospić-Karlobag, nije imao nikakav uspeh, ali činjenica da se oko 180 domaćih Hrvata sa oružjem (donetim sa talijanskog fronta 1918.godine!) odmah pridružilo malobrojnoj ustaškoj terorističkoj grupi ubačenoj iz Italije preko Zadra, jasno potvrđuje antisrpski naboj koji je u njima postojao i od ranije!
U toj grupi ubačenih ustaša, bio je tada i Rafael Boban, ozloglašeni komandant hercegovačkih zločinaca tokom postojanja NDH.
Opisujući početak ovog „hrvatskog ustanka“, na kraju svog letka-pamfleta, upotrebio je Ante Pavelić pozdrav „ZA DOM- SPREMNI“, nastavljajući da tako potpisuje svako saopštenje navodnog GUS („Glavni ustaški stan“), tada smeštenog u mestu Bovino u Italiji.
Vremenom će se taj pozdrav kao službeni uvesti u centrima za obuku u Italiji i Mađarskoj, a postaće i masovna parola koja se ispisuje u Hrvatskoj, uz već poznatu ŽAP (Živio Ante Pavelić). Ustašku terorističku akciju iz 1932.godine radosno su podržali komunisti, te je tako u listu „Proleter“, organu KPJ, objavljeno nekoliko tekstova sa podrškom ovom terorističkom činu, a advokatski pripravnici Jakov Blažević i Bogdan Brujić, komunisti, aktivno su branili uhapšene hrvatske teroriste po nalogu svoje partije!
Bogdan Brujić je čak obavestio Andriju Artukovića da žandarmi idu da ga hapse, te je samo u gaćama pobegao kroz baštu kuće u kojoj je stanovao! Većina učesnika pobune sklonila se u Zadar, ali su brojni i uhapšeni i osuđeni. Vođa terorističke grupe Juraj-Juco Rukavina osuđen je na smrt, ali je kazna preinačena u doživotnu robiju, a odbranu mu je sastavio Sima Marković, jedan od prvih sekretara KPJ! U kaznioni Lepoglava upoznao se i sprijateljio sa Milovanom Đilasom. Nastavljajući zajedničku saradnju, oni su bili inicijatori stvaranja „Zajednice političkih zatvorenika“, osnovane u Lepoglavi 1934.godine. O svom poznanstvu sa Rukavinom,Đilas beleži – „Rukavina i ja smo postali pravi prijatelji, što nije bila iznimka. Drugi komunisti sprijateljili su se s “nacionalistima” i takva prijateljstva često su preživjela zatvorske godine“!
Već 16.aprila 1941.godine, poglavnik Pavelić imenovaće Juraja- Jucu Rukavinu za „zapoviednika Ustaške vojnice“!
Kao jedna od prvih odluka ustaške vlade, sredinom aprila 1941. godine donosi se uredba o ustanovljenju „velebitske spomenice“, u žargonu nazvane „brušanka“, koja je izrađena u samo 200 primeraka i dodeljena neposrednim učesnicima „borbe protiv velikosrpske tiranije“, i malom broju organizatora same terorističke akcije!
Bila je najznačajnije priznanje na ustaškoj uniformi, koljača sa Jadovna, Paga i Jasenovca.
Vlada HDZ, finansirala je podizanje spomen obeležja na nekadašnjoj zgradi žandarmerijske stanice u Brušanima, kao i spomenika Stjepanu Devčiću, učesniku pobune koji je poginuo u oružanom sukovu sa poternim odeljenjem žandarmerije, nedaleko od potonjeg logora Jadovno, na istoimenoj velebitskoj zaravni!
Čim je imenovan za ministra MUP, naredio je Artuković kao svoju zahvalnost, da se advokat Bogdan Brujić obesi o stub-putokaz u centru grada jer je to brza smrt, za razliku od one koju su imali pohapšeni državni činovnici utamničeni u kaznioni okružnog zatvora Gospić!
Posle oslobođenja od hrvatskih fašista, lagaće Jakov Blažević da su ustaše odmah počele svoj obračun sa komunistima, i zato obesile Bogdana Brujića, krijući plodnu komunističko – ustašku saradnju, a ni sam teroristički čin „velebitskog ustanka“ nije za vreme bravarove države detaljno obrađen, naročito ne njegov deo o saradnji komunista i ustaša!
Vreme je da se najzad rasplete celo klupko, počev od hrvatskih zločina u Velikom ratu gde su se domobrani 26.karlovačke pukovnije baš iskazali, pa preko cele grupe Andrije Artukovića iz „velebitskog ustanka“, čiji su učesnici bili 1941.godine među osnivačima logora Jadovno i Slana na Pagu, ali i visoki državni dužnosnici širom NDH.
Najistaknutiji koljači iz tih logora ponosno su nosili „brušanku“, da bi u organizaciji vatikanskih „pacovskih kanala“ mirno proživeli starost u Argentini ili Paragvaju!
Posle potpisivanja komunističko-ustaškog sporazuma (1935.godine) u kaznioni Sremske Mitrovice, znatan broj tih hrvatskih „ustanika“ naprasno je „progledao“ i postao članovima KPH, da bi u toku NOB bili istaknuti rukovodioci i članovi CK KPH, koji su se naročito istakli u borbi protiv „velikosrpske hegemonije“, ali i značajnim učešćem u organizovanju „prelaska“ čitavih domobranskih jedinica hrvatske vojske u redove NOV, posle tajnog sporazuma Broza i Magovca (izaslanika Vlatka Mačeka) u oktobru 1943.godine.
Ti će hrvatski partizani naročito srčano napadati na pripadnike JVuO iz sastava DČD u Lici i Severnoj Dalmaciji, pritom ne štedeći nikoga u srpskim selima.
Demontaža laži o „starohrvatskom pozdravu“ svakako treba da počne objektivnim prikazom hrvatsko-srpskih odnosa sa kraja XIX veka, jer su upravo prve organizovane antisrpske pogromaške demonstracije izbile u gradu Gospiću, koji je i u poslednjem oružanom sukobu hrvatskih terorista sa srpskim stanovnicima, zapamćen po brutalnim ubistvima koja nisu ni danas detaljno istražena, a kamo li procesuirani počinioci, koji mirno polažu vence i pale sveće, na spomenicima i grobovima „hrvatskih vitezova“ okićenih „brušankom“!
Autor: Vladimir Frolov
Izvor: Fond strateške kulture
Vezane vijesti:
Istoričari odlučili da je „Za Dom Spremni” ustaški pozdrav …
Veliko otkriće: „Za dom spremni“ iz antičke Hrvatske — od …
U HRVATSKOJ VRI zbog „Za dom spremni“, pokrenuta lavina …
