Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
Prva lekcija: O izvorima
S vremena na vreme u srpskim medijima zapodene se priča o stradanju srpskog naroda u ratovima vođenim tokom 20. veka. U tom kontekstu najviše se pominje koncentracioni logor Jasenovac iz vremena Nezavisne Države Hrvatske 1941-1945. i pri tome se broj stradalih nameće kao nešto najvažnije u toj temi.
Obično se tada javljaju oni koji malo toga znaju jer gotovo ništa o tome nisu pročitali već su svoja „saznanja“ stekli slušanjem drugih sebi ravnih po znanju! Zbog takvih štetnih sveznalica, u suštini štetočina, trebalo bi da se podsetimo nekoliko važnih sitnica koje će doprineti pojašnjenju, pored ostalog, i problema broja žrtava na jasenovačkim stratištima.
Nekolicina nekadašnjih logoraša (Đorđe Miliša, Nikola Nikolić, Drago Čolanović) objavili su svoja sećanja već prvih posleratnih godina…
Često se u takvim jalovim razgovorima ustvrdi da je Jasenovac bio tabu tema, da se o tom stratištu malo zna. Istina je, ipak, na drugoj strani!
Naime, dobri poznavaoci istorije Nezavisne Države Hrvatske znaju da je još krajem 1942. godine, verovatno oko Bihaća, na teritoriji koju su kontrolisali partizani, Propagandni odsjek Narodno-oslobodilačkog vijeća Jugoslavije štampao malu knjižicu „Jasenovački logor – Iskazi zatočenika koji su pobjegli iz logora“.
Glasilo Jedinstvenog narodno-oslobodilačkog fronta Hrvatske „Vjesnik“ objavilo je krajem 1944. knjižicu „Koncentracioni logori“.
Zemaljska komisija za utvrđivanje zločina okupatora i njihovih pomagača objavila je 1946. godine knjižicu „Zločini u logoru Jasenovac“…
Nekolicina nekadašnjih logoraša (Đorđe Miliša, Nikola Nikolić, Drago Čolanović) objavili su svoja sećanja već prvih posleratnih godina…
Prema istraživanjima istoričara Jovana Mirkovića, do rata u Hrvatskoj 1992. godine direktora Spomen-područja „Jasenovac“, a potom radnika Muzeja žrtava genocida u Beogradu, koja je štampao pod naslovom Objavljeni izvori i literatura o jasenovačkim logorima(„Grafo Mark“ Laktaši, „Besjeda“ Banja Luka, Muzej žrtava genocida Beograd, 2000), širom sveta je objavljeno više od 2.500 naslova različitih kvaliteta i kvantiteta. Šteta je što nema drugog dela istraživanja koja se odnose na naslove objavljene posle 2000 godine.
Kao pouzdan svedok za tvrdnje da je u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj učinjen državni zločin treba da posluži dnevna ili periodična štampa koja je izlazila u Zagrebu, Banjoj Luci, Sarajevu…
Službeno glasilo Nezavisne Države Hrvatske „Narodne novine“ donosilo je sve propise i zakone, pa i one koji su se odnosili na pripadnike srpskog naroda: o prekrštavanju, preseljenju, hapšenjima, internacijama…
Naime, u štampi su objavljivani govori visokih državnih zvaničnika sa direktnim pretnjama upućivanih prvenstveno srpskom narodu, kao i pripadnicima jevrejske i ciganske/romske zajednice. U istom kontekstu treba koristiti i filmske žurnale, iliti „slikopise“, po hrvatskom.
Službeno glasilo Nezavisne Države Hrvatske „Narodne novine“ donosilo je sve propise i zakone, pa i one koji su se odnosili na pripadnike srpskog naroda: o prekrštavanju, preseljenju, hapšenjima, internacijama…
„Brzopisni zapisnici Državnog Sabora Nezavisne Države Hrvatske“ su izvor prvoga reda za istoričare jer je ta institucija formalno najviše zakonodavno telo. Svi govori članova Sabora su verno zabeleženi i objavljeni, pa mogu da posluže za rekonstrukciju priloga za tvrdnju o planiranom državnom zločinu prema srpskom narodu.
Gotovo sva štampa pod okriljem Rimokatoličke crkve bila je na pozicijama podupiranja Nezavisne Države Hrvatske. Ima mnogo slučajeva da je na prvim stranicama te štampe, pa čak i one namenjene deci starosti do 14 godina, slika poglavnika Nezavisne Države Hrvatske Ante Pavelića.
Pripadnici postrojbi hrvatske vojske – „zaštitari“, ustaše, nastaše, divlje ustaše, domobrani – voleli su da se slikaju sa svojim žrtvama, živim ili mrtvim. Zahvaljujući tim fotografijama u velikoj meri moguće je zaključiti čime su se služili u izvršenju zločina, a donekle ko su zločinci a ko žrtve, a najmanje gde je zločin vršen.
Sačuvano je mnogo arhivske građe, odnosno dokumenata raznih nivoa državnih vlasti. Dostupna je dokumentacija nastala u Uredu Poglavnika, Predsjedničtvu Vlade Nezavisne Države Hrvatske, Ministarstva vanjskih poslova… Vredno je naglasiti da je glavnina dokumentacije Ministarstva privrede to jest Ministarstva za ponovu, kako su je tada nazivali, (radi se o više od 2.000 arhivskih kutija) nedostupno što je i razumljivo jer se radi o političkim i ekonomskim planovima i njihovom sprovođenju totalnog uništenja srpske civilizacije na tim prostorima (a taj proces, kao što je poznato nije završen ni 5. avgusta 1995. godine)!
Ustaška nadzorna služba, koja je u svom sastavu imala i sve sabirne i koncentracione logore, nije mnogo marila za dokumentaciju što je i razumljivo, jer je ona, pored Poglavnikove tjelesne bojne, bila udarna pesnica Nezavisne Države Hrvatske i obavljala i one poslove iza kojih nije trebalo ostavljati tragove.
Ustaška nadzorna služba, koja je u svom sastavu imala i sve sabirne i koncentracione logore, nije mnogo marila za dokumentaciju što je i razumljivo, jer je ona, pored Poglavnikove tjelesne bojne, bila udarna pesnica Nezavisne Države Hrvatske i obavljala i one poslove iza kojih nije trebalo ostavljati tragove.
Istoričarima, naročito onima koji su proučavali istoriju Nezavisne Države Hrvatske, dobro je poznato da nijedna uprava bilo kog koncentracionog logora nije pravila knjigu logoraša (kao što su Nemci tražili od uprave logora na Banjici u Beogradu) niti bilo kakvu evidenciju o dovedenim grupama uhapšenika. A o evidenciji pobijenih ili sahranjenih da i ne govorimo!
Sudeći po nekim tragovima, ostatak ostataka dokumentacije, nastale od 21. avgusta 1941. do 21. aprila 1945. godine, završio je u Londonu i Moskvi. Naime, pripadnici naročite komisije (predstavnici nove Jugoslavije, Velike Britanije i SSSR-a) prilikom obilaska Jasenovca oko 10. maja 1945. godine, ono što su pronašli podelili su među sobom! A to, najverovatnije, znači da ono što je odneto nikada nećemo ni videti!
Izvor: NOVA SRPSKA POLITIČKA MISAO
Vezane vijesti:
Prof. dr Veljko Đurić Mišina: Popis srpskih žrtava …
Ustaše i OZNA krili genocid nad Srbima | Jadovno 1941.
Imena stradalih na jednom mestu | Jadovno 1941.
One Response
Ima mnogo dokaza da se u Jasenovcu radi o zastrašujućim zločinima za koje su i Nemački i Italijanski generali tvrdili da su NAJVEĆI ZLOČINI U ISTORIJI SVETA dakle NEPOSREDNI SVEDOCI takođe neprijatelji Srpskog naroda a dokazi pisanog nivoa su iako parcijali sasvim dovoljni za stav o genocidu ! Igrarije oko licitiranja brojem žrtava iako sam broj jeste veoma važan ipak nije ono osnovno -glavno da su to zastrašujući genocidni zločini za koje ima mnogo pravno valjanih dokaza pa licitiranje o broju uglavnom ima zadatak NEUTRALISANJA zločina bilo da se uveličava broj žrtava ili smanjuje .Treba uvek nastupati iz osnovnog GLAVNOG nivao da se radi o genocidu Hrvata nad Srbima !!Ustaški pokret osnovan je zvanično 1929 iz dve grupe Hrvata jedna oko Pavelića u Italiji a druga važnija u Zagrebo od grupacije Hrvata oficira Austo -ugarske kojoj je pripadao Tito kao kaplar i grupa profesora Zagrebačkog univerziteta a da tako jeste izmeđuostalog pokazuje činjenica da je Slavnko Kvaternik proglasio NDH pre dolaska Pavelića u hrvatsku dakle važnija grupa ustaša je bila u zagrebiu a ne u Italiji i iz ovog je jasno zasto je Tito izbegao oslobađanje Jasenovca i potom ubacivanje ustaša u partizanske jedinice o čemu je dao naredbu 1943 svoim komnadama naravno znao je ishod rata i u tom posupku planirao je unutrašnje ustrojstvo Jugoslavije sa ustašama a rezultat vidimo danas u nezavisnoj Hrvatskoj bez Srba!U BRATSTVU -JEDINSTVU Tito je sakrio SVOJE ustaše a koliko su u savezu postoje i mnogi poratni podatci pa i skupovi ustaša u inostranstvu na koima su glavešine javno iznosile podatke o svoim kontaktima sa Bakarićem koi je bio glavna Titova veza sa ustaškom emigracijom U PRIPREMI RASPADA JUGOSLAVIJE NA ŠTETU SRBA !Jedan od primera je na primer i ovo naime odmah po završetku rata titoisti nisu imali školovane kadrove pa su pozivali predratne pilote da se jave konadi da pomognu stvaranje novog ratnog vazduhoplovstva a ovi kao patriote iako nekomunisti i mnogi od njih slučajno preživeli u logorima javili su se pa su titoisti NJIH 34 STRELJALI U PANČEVU TAJNO i istovremeno jedan od glavnih kadrova jugoslovenskog vazduhoplovstva bio je general pukovnik odlikovan najvišim odlikovanjima koi mse bavio knstruisanjem aviona a bio je ustaški pilot koi je sleteo na Vis ustaškim avionom pred kraj rata navodno pokajao se kao ustaša ! Ovakvih primera ima mnogo a što se tiče broja žrtava troje naučnika Srbin Hrvat Slovenac sedamdesetih goina sondioralo je deo masovnih grobnica u Jasenovcu i potpisaii broj od oko 700 000 žrtava dakle POSTOJE ZEMNI OSTACI KOI SE STRUČNIM ISTRAŽIVANJEM MOGU STAVITI KAO GLAVNI DOKAZ O BROJU ŽRTAVA DA BI SVAKA POLEMIKA BILA OBESMIŠLJENA !!!To sto je sve samo delimično istraženo pokazuje ko su titoisli i naravno ISTINE SE NEMOŽE SAKRITI KAO ŠTO I NEĆE JER IMA I DANAS HRABRIH I PAMETNIH SRBA !