SREBRENICA : 15. maja pobijeno i zapaljeno 18 žena i staraca

Juče se navršilo 27 godina od stravičnog zločina nad srebreničkim Srbima. Tog 15. maja 1992. bošnjački vojnici su na kućnom pragu poubijali osamnaeast srpskih civila – žena i staraca

Prolećnog 15. maja 1992. naoružane muslimanske snage izvršile su napad na srpska sela Međe, Osredak, Viogor i Orahovica u opštini Srebrenica počinivši tom prilikom težak masakr.

Danima pre napada u više navrata vođeni su bezuspešni razgovori sa muslimanskim predstavnicima o
mirnom suživotu. Muslimanske pregovarače predstavnike meštana iz okolnih sela najčešće su predvodili milicioneri Hakija Meholjić i Naser Orić.

Kada je Srbima izgledalo da je dogovor ostvaren muslimani, pod izgovorom da traže skriveno oružje i radio-stanicu, iznenada su napali i zaposeli navedena srpska naselja. U napadu su učestvovali dobro naoružani pripadnici Armije BiH regrutovani u okolnim muslimanskim selima Srebrenice i Bratunca.

U zaseocima Čumovići i Rovići, na prevaru je uhapšen znatan broj meštana srpske nacionalnosti. Oni su delom pohapšeni i sprovedeni u zatvore u Srebrenici. Tamo su strahovito mučeni i zlostavljani a dve devojke su u tim logorima i silovane.

Nekoliko civila je upravo tamo nakon strahovitih tortura i pobijeno. Sve što je u navedenim selima i zaseocima bilo srpsko, počevši od imovine: pokućstva, bele tehnike i stoke, do temelja je opljačkano, a potom preko 200 kuća i još više ostalih zgrada je spaljeno i razoreno. U svojim kućama su živi zapaljeni stariji i nepokretni civili srpske nacionalnosti.

Selo Viogor, nastanjeno većinskim srpskim stanovništvom napali su 15. maja 1992. pripadnici TO Sućeska, TO Srebrenica i TO Potočari pod komandom Nasera Orića i Zulfe Tursunovića.

Tom prilikom selo je zapaljeno i uništeno, a imovina opljačkana. Nakon napada na Viogor ubijeni su Stoja Vasić (84) i Drago Jovanović (64). Stoja je, prema svedočenju njenog sina Slobodana, bila nepokretna i nije mogla da beži iz sela, te je ostala u svojoj kući gde je ubijena i zapaljena.

Ni Drago Jovanović zbog bolesti nije uspeo da pobegne iz sela i prema kazivanju svedoka Miladina Ristanovića, ostao je kod svoje kuće gde je, najverovatnije, i ubijen, a njegovi posmrtni ostaci nisu još pronađeni.

Još nije pronađeno ni telo Obrada Vasića (38) koji je nestao za vreme napada TO Srebrenica na selo Bojna kod Srebrenice. To selo takođe je uništeno početkom maja, a stanovništvo prognano.

U selu Sjemovo muslimanski vojnici su brutalno ubili i nepokretnog starca Miloša Zekića (80) koji je nakon ubistva i zapaljen u svojoj kući, a selo je spaljeno i porušeno.

I selo Osredak, naseljeno isključivo Srbima zapaljeno je petnaestog maja. Stanovnici tog sela dan ranije su prognani, jedino je ostao Sekula Ristanović (87), invalid, nepokretan.

Prilikom upada pripadnika TO Srebrenica u selo, starac je pronađen a potom ubijen i zapaljen u svojoj kući. Ima ozbiljnih naznaka da je o svemu bio upoznat Naser Orić.

Prema svedočenju Sekulinog sina Miladina, on je pre ulaska jedinica TO Srebrenica i TO Sućeska u Osredak obilazio više puta oca, dok se nalazio u izolaciji u selu Čumavić. “Selim Ahmetović iz Borkovića rekao mi je da će nakon paljenja sela Sjemovo, Bare, Rosulje i Rovići, pripadnici iste TO 15. maja zapaliti i Osredak.

Od Selima sam tražio da kaže Naseru Oriću da ne pale selo jer mi je u kući ostao nepokretni otac. Narednog dana, na moj zahtjev pet vojnika TO Srebrenica odvelo me do kuće, ali sam zatekao kuću zapaljenu. Posmrtne ostatke oca pronašao sam tek kasnije, jer su me odmah vratili u izolaciju u Čumavić“, svedočio je Miladin Ristanović.

U isto vreme jedinice TO Srebrenica koje su predvodili Hakija Meholjić i Nedžad Bektić, komandant brigade „3. maj“ Kragljivoda (i član štaba svih oružanih snaga u Srebrenici), napali su srpsko selo Međe.

I to selo je spaljeno, a u selu je ubijeno sedmoro civila, među njima Vojislav Đurić (73) i njegov sin Novak (47), inače gluvonema i mentalno zaostala osoba, dok je u zaseoku Karno zverski ubijena domaćica Petrija Andrić (60).

Prema svedočanstvima preživelih ranjenih meštana, nakon upada Meholjićevih i Bektićevih jedinica u taj zaselak, zarobljeni su i civili Milojko Gagić (52) i Radivoje Subotić, da bi potom bili mučeni i naposletku ubijeni.

Iz sela je u zatočeništvo u Srebrenicu odvedeno desetak meštana: preživeli su svedočili da su svi mučeni, a da su neki ubijeni. Meholjićevi i Bektićevi vojnici nekoliko dana kasnije zapalili su i Radoševiće, a tom prilikom u svoj kući ubijen je i zapaljen starac Aleksa Perić.

Nešto ranije i vojnici Orićeve i Tursunovićeve jedinice ponovo su se „proslavili“: sačekali su da se deo prognanih meštana Orahovice vrati u selo, a zatim ih napali i selo konačno spalili. U tom besomučnom napadu je ubijen slobovidi starac Radojko Petrović.

Meštanin Karna Milenko Subotić ispričao je pre nekoliko godina za medije da su prilikom napada i upada u selo, pripadnici muslimanskih snaga uhvatili njegovog brata Radivoja i nakon višednevnog mučenja ubili ga i zakopali u jednoj njivi u kraju sela.

„Prilikom ekshumacije i prenošenja njegovih posmrtnih ostataka utvrđeno je da su mu ruke vezane žicom i polomljene noge, ruke, rebra i lobanja, kao i Milojku Gagiću koji je bio istog dana zarobljen, ali je nakon nekoliko dana mučenja ubijen i zakopan u selu Klotjevac odakle je ekshumiran i sahranjen u porodičnom groblju“, rekao je Subotić.

U logor je tada odvedena i Srpkinja Ljubica Gagić koja je danonoćno mučena i zlostavljana od strane muslimanskih vojnika a nesrećna žena je ubrzo i podlegla od torture muslimanskih vojnika.

Izvor: NOVA SRPSKA POLITIČKA MISAO – „Nekažnjeni zločini nad Srbima u Podrinju“