Počinjeni ustaški zločini ostali su bez kazne, pokajanja i obeležja

Još u toku kratkotrajnog rata vojske Kraljevine Jugoslavije protiv Sila osovine, proglašena je u Zagrebu Nezavisna Država Hrvatska 10. aprila 1941. godine. Istog dana u hrvatsku metropolu umarširale su elitne nemačke trupe, a građani su im priredili veličanstven doček i oduševljeno ih pozdravljali kao oslobodioce.

Sedmog dana nakon proglašenja državne samosvojnosti, poglavnik dr. Ante Pavelić, sa svojim visokodužnosnicima M. Budakom, A. Artukovićem i M. Pukom, donosi „Zakonsku odredbu za obranu naroda i države“, kojom se odobravala ustašama likvidacija Srba, Jevreja, Cigana i nepoćudnih Hrvata, iako su oni bili lojalni podanici države Hrvatske.

Pored brojnih specijalnih sudova koji su osnovani za zastrašivanje naroda, prema Srbima je dodatno primenjivana i „Zakonska odredba o prelazu s jedne vjere na drugu“. Te odredbe podržao je i Papa Pije XII – uz preporuku biskupskoj konferenciji na Kaptolu, da reč PRAVOSLAVLjE treba zameniti sa ŠIZMATICI, jer (graeca fides – nulla fides), grčka vjera nije vjera! Dakle shodno takvim “preporukama“ Svete stolice; pravoslavci se mogu pokatoličavati!

Ne može se govoriti o izvršenim zločinima u ND Hrvatskoj a da se mimoiđe državna zvanična politika koja je te zločine proizvodila, a ona je bila rasistička i usmerena na uništenje „nearijevaca“. Genocidna politika prema srpskom narodu u NDH bila je, nesumnjivo, izgrađena na temelju rasističkog etnocentrizma „oca domovine“ Ante Starčevića još iz druge polovine XIX veka, koja se nadovezala na ideju „velikohrvatstva“ Pavla Ritera Vitezovića – a ona traje do danas! Pavelić je i od ekstremnih frankovacapreuzeo, dogradio i primenjivao metode nasilja, terora i netolerancije prema hrvatsko-srpskom zajedništvu – što se najrečitije pokazalo u Drugom svetskom ratu.

„Jedan dio Srba ćemo pobiti, drugi raseliti, a ostale ćemo pokatoličiti i pretopiti u Hrvate“, tako je dr. Mile Budak, ministar vera, slao preteće poruke Srbima.

„Ovo ima biti zemlja Hrvata i nikog drugog, i nema te metode koju nećemo kao ustaše upotrijebiti, da učinimo ovu zemlju hrvatskom i da je očistimo od Srba. Mi to ne tajimo, to je politika ove države, i to kad izvršimo, izvršit ćemo ono što piše u USTAŠKIM NAČELIMA.“ (Dr Milovan Žanić, predsednik zakonodavnog odbora NDH.)

„Kod nas nema milosti. Mi znamo da velika Hrvatska može opstati samo ako do korijena, još u koljevci, istrijebimo sve ono što je Srpsko.“ (Andrija Artuković)

Najveći ustaški ideolog dr. Mladen Lorković, podsećao je pučanstvo preko Radio-Zagreba da nastave uništavanje Srba i izvan granica ND Hrvatske: „Zato braćo, i djecu vašu koja se rode treba učiti da mrze Srbe.“

Poglavnik NDH, dr. A. Pavelić je rekao svojim saradnicima: „Dobar ustaša je onaj koji može svojim nožem da izvadi majci dijete iz utrobe“. (Tajm-lajf, buks, 1978-87.)

Iz ovih par citata visokih ustaških funkcionera, vidi se kako je bilo rešeno „srpsko pitanje“ u ND Hrvatkoj.

Na tako pogubnoj ustaškoj strategiji, formirana je nova, Hrvatska država – prva posle njene propasti 1097. godine, u kojoj, nakon osam i po dugih vekova, više nije bilo mesta za narode druge nacionalnosti.

Sa hapšenjem, proterivanjem, pokrštavanjem i ubijanjem pravoslavaca, paljevinama i osnivanjem konc-logora počelo je etničko čišćenje na celoj teritoriji NDH.

Evo kako je Šime Balen prokomentarisao srpsku tragiku u svojoj knjizi „Pavelić“ – Zagreb 1952.

„Pavelić je u svoj program stavio nečuven zadatak da fizički istrijebi čitav jedan narod, srpski narod, koji je sačinjavao jednu trećinu stanovništva njegove NDH. Masovnim pokoljima srpskog naroda koje je provodio Pavelić nema primjera u historiji, osim možda kod Atile, Džingis Kana, ili Abdul Hamida.“

Nezavisna Država Hrvatska je bila jedina zemlja u kojoj je, od ukupnog broja njenih stanovnika, samo u Jasenovcu ubijeno oko 16% podanika srpske nacionalnosti.

   <Predgovor>                                     <Sadržaj>                               <Majska likvidacija glinskih Srba 11-13 maja 1941. godine>