KPJ i Tito nikada nisu vodili politiku protiv bilo kojeg našeg naroda

,,Da bismo potpuno razumeli šta se dešavalo u Jugoslaviji posle II svetskog rata”, vratiće nas autorka feljtona do 1914. godine i austrougarske agresije na Srbiju u kojoj je, otkriva ona, ,,služio Josip Broz Tito kasniji višedecenijski mistifikovani predsednik Jugoslavije počev od 1945. do 1980. godine. Posle poraza austrijskih snaga na Drini 1914, tokom Cerske bitke, ovaj borac (Tito) protiv Srba, niskog podoficirskog čina povukao se privremeno u Bosnu sa svojim trupama, a pri ponovnom naletu na Srbiju u kontraofanzivi učestvovaće u strašnoj odmazdi protiv srpskih seljaka, seljanki, dece i još nerođene dece u Jadru, Podrinju u Mačvi. Ova odmazda je bila kazna za prethodne izgubljene poduhvate, a po načinu uništavanja ljudi i krvoločnosti, ličila je na predigru jasenovačkim mučenjima.”

Takva konstrukcija, kao ,,predigra” za jasenovačka mučenja mogla je, očito, da se konstruiše samo u glavi poremećenog uma, jer u tim austrijskim trupama nisu učestvovali samo Hrvati već i Srbi, austrougarski vojni obveznici. Čak je i tadašnji austrougarski vojskovođa feldmaršal Svetozar Borojević bio Srbin, ali njega ne pominje već samo Broza koji je dospeo i do austrougarskog zatvora zbog opiranja ratu i nasilju o čemu je akademik Vladimir Dedijer, kao i mnogi drugi, ostavio dovoljno svedočanstava koja govore protiv tih imputacija Titu.

,,Za Josipa Broza i buduće rukovodstvo Jasenovac nije ni postojao. Zbog njih će biti zabetonirane jame prepune srpskih seljaka – bezimene skoro nevidljive, bez ikakvog znaka poštovanja.”

,,Prećutni pristanak na genocid nad srpskim narodom – kako je to moguće”, pita ona i odgovara – ,,Moguće je jer se KPJ od osnivanja razlikovala po svom cilju od drugih komunističkih partija. ” Ona dalje nabraja faze KPJ – ,,Prva faza mogla bi se nazvati kominternizmom, sledeća se može nazvati kominternofašizmom, treća je ratni komfašizam, a ponašanje nove Brozovske vlasti prema Srbima posle 1944. treba zvati jugoslovenskim komneofašizmom zato što će to biti vreme strašnih progona Srba u Srbiji i zato što će biti zabranjeno postavljati pitanja o ratnim zločinima Hrvata. Zato što će se sprovoditi nasilna denacionalizacija Srpstva i uništavati materijalna bogatstva Srba.”

Takvih tendencioznih misli je prepun feljton, a nema ni reči o oslobodilačkoj borbi koja je uzdigla Jugoslaviju na četvrto mesto antifašističke koalicije sveta, koja je briljantno porazila okupatora i njegove sluge i sve njih izvela pred sud pravde, od glavnog nemačkog komandanta, generala Lera, Pavelićeve ustaške vlade, generala Nedića i Mihailovića do Ljotića, Artukovića i Rupnika i brojnih drugih ratnih zločinaca.

O Jugoslovenskoj armiji i njenom Vrhovnom štabu i komandantu i slavnim komandantima i komesarima kojima se čitav svet divio nema ni reči.

Ono što čitav svet vidi kao pozitivno, ona vidi i prikazuje sasvim drugačije. Ona ne vidi da je Titov pobednički NOP ostvario sve ciljeve rata, da je pobedio i da je za slobodu palo 305.000 Titovih boraca i da je to sve zabeleženo i filmovano i da su borcima i žrtvama ratnih zločina podignuti veličanstveni spomenici u Jugoslaviji – na Sutjesci i Neretvi, na Kozari i Petrovoj Gori, u Jajincima i Jasenovcu sa kamenim cvetom, da su kolektivna stratišta u kojima se nije mogla izvršiti identifikacija žrtava prostorno zaštićena i konzervirana, i da su spomenici podignuti svuda u Jugoslaviji.

To čitav svet vidi i tome se divi, samo spisateljka feljtona to neće da vidi, već grubo vređa i nipodaštava borce i tekovine NOR i neće da vidi ništa drugo osim onoga što u svojoj uobrazilji ima kao drugačiju sliku, kojom se podstiču i obnavljaju tenzije mržnje i razdora među narodima i narodnostima avnojevske Jugoslavije.

Čega je mnogo, toga je i previše, kaže narod.

Na kraju, bez osvrtanja na brojne neistine, da zaključimo

– Prvo, KPJ i Josip Broz Tito nikada nisu zataškavli ničije zločine, pa ni okupatorske, ustaške, četničke ili bilo čije, već su se odlučno borili i uz velike žrtve vojnički porazili zločinačke snage i zločince izveli pred sud pravde,

– Drugo, KPJ i Tito nikada nisu vodili antisrpsku ili antihrvatsku politiku, niti politiku protiv bilo kojeg našeg naroda, ali jesu protiv okupatora, velikosrpskog monarhizma, Pavelićevog ustaškog kvislinštva, Nedićevo-Ljotićevog kvislinštva i, kolaboracionističkog četništva Draže Mihailovića i drugih,

– Treće, vrlo smo ponosni i što je NOP zaustavio bratoubilaštvo i afirmisao bratstvo i jedinstvo kao opštejugoslovensku tekovinu, koja je bila faktor našeg biološkog opstanka i bitan činilac za pobedu i suživot jugoslovenskih naroda i narodnosti,

– Četvrto, takođe smo vrlo ponosni što je NOP sprečio ustaštvo i četništvo da sa sobom poistovete hrvatski, odnosno srpski narod, pa su i završili kao zločinačko naličje svojih naroda, a narodi se poistovetili sa Titovim antifašističkim partizanskim pokretom,

– Peto, zaista je za svaku osudu što Autorka feljtona, umesto pijeteta za pale u borbi za pobedu i slobodu, etiketira vodeću partiju pobedničkog antifašističkog pokreta i naziva je ,,jugoslovenskim komneofašizmom”, samo zato što je, dosledno ratnim ciljevima NOR, privela skoro sve ratne zločince i saradnike okupatora narodnoj i sudskoj pravdi, ali ne samo srpske u Srbiji, već i hrvatske u Hrvatskoj i sve druge u Jugoslaviji,

– Šesto, o svemu tome javnost je bila potpuno obaveštavana. O tome su ostala i trajna svjedočanstva – pisana, elektronska, filmovana i spomenička velike umetničke vrednosti, koja večno svedoče o jugoslovenskim i civilizacijskim dometima Titove epohe.

U okviru ovog reagovanja ,,Politika” će objaviti priloge Antuna Miletića, Blagoja Grahovca, Jove Radovanovića i Gorana Babića

Autor: Kolegijum Avnojevskog foruma „Josip Broz Tito”

Izvor: Politika

Vezane vijesti:

Optužbe protiv KPJ/SKJ i Tita su zlobne i neodržive