Srpski lingvisti i profesori srpskog jezika i književnosti kategorično i oštro se protive namjeri vlasti u sarajevskom kantonu koja sprovođenjem odredbe o jeziku Zakona o osnovnom obrazovanju u ovom kantonu želi da izbriše srpski i nametne “bosanski” jezik kao jedini službeni jezik u BiH. Jedan od najuglednijih srpskih lingvista Miloš Kovačević smatra da sprovođenje sporne odredbe, kojom vlasti u Sarajevu traže izvođenje nastave isključivo na jednom od tri službena jezika, odnosno “bosanskom”, predstavlja ne samo čin segregacije već otvorenog nametanja unitarne BiH. – Dosadašnja politika Bošnjaka bila je Bosna sa tri naroda i tri bar simbolička jezika. Sadašnja odredba o jeziku u Zakonu o osnovnom obrazovanju u Kantonu Sarajevu jedan

Srpska istorija, izmaknuto, čuva se u Hilandaru,  Dubrovniku, Veneciji. U Srba – samo izmaknuto. Na srpskom matičnom tlu – pogorjelo Mitropolit Crne Gore pruža nadu u visoko crkveno-državno pokroviteljstvo ideji odricanja od pokreta komunista Josipa Broza kao jedini aktivni visoki autoritet u srpskoj narodnoj crkvi koji javno iznosi stav o najdubljem nacionalnom raskolu u istoriji Srba. To pokroviteljstvo može zadobiti svoje formalne okvire bilo kada i samo Bog zna hoće li se to zbiti za dvije ili dvadeset godina. Ovome narodu, dakako, ne treba odmazda, već samo i isključivo otklon. To je uslov održanja. Brojni su autoriteti iz kruga visokih službenika Crkve Hristove (a nema viših od episkopa) koji ćute

Tako smo se mi Srbi kazivali, noseći s’ ponosom, od Kosova do dana današnjega, svoje ime i krst časni, moj sokole. I zapamti, čestit čojek gine jednom a pogan stotinu puta. Ko jednom obraz presvuče, taj će svačiju čašu popiti i zatrovati. Od takvih se pazi, moj sokole. Slatkoreki ljudi su najotrovniji. Piše: Mišo Vujović „Čiji ti ono bješe mali?“ „Vidaka Petkova.“ „E, od dobroga čojeka i Srbina, Božja ti vjera.“ Prođoše godine, dečak postade čovek, visoki funkcioner Saveza komunista u Beogradu. Redovno je posećivao roditelje, Vidaka, rođenog na Vidovdan i Božanu, rođenu dan po Božiću. Đeda mu Petka je na svet, majka Gospava, rođena za Veliku Gospojinu, donela o

Ukoliko neko ima animozitet prema naslovu članka, neka preskoči članak ili neka ga pročita do kraja. Nažalost, često puta sam čuo kako se ljudi određuju prema ovome pojmu, otprilike na sljedeći način: „Šta će ti prazno srbovanje? …Mnogo oni srbuju… Ili srbuj ili miruj. „ I slično tome. Piše: Đorđe Stojsavljević Nikada nisam čuo, analogno ovoj riječi da se može englezovati, francuzovati ili dojčovati. Po svoj prilici taj izraz srbovanje  stvorili su sami Srbi. I nikada se nisam dosjetio da saznam šta su ti ljudi podrazumjevali pod srbovanjem i kakav su stav imali prema onima koji srbuju. Čulo se i ono: „Lako je biti Srbin u Srbiji ali nije van

Samo se danas, umesto vere u klasnu ravnopravnost, nudi vera u bezgraničnu slobodu. Bez ikakvih ograničenja i pravila. U tom kontekstu, pravoslavlje je problem. Komunisti su pokušali da religiju zamene ideologijom: umesto vere u Boga, ponuđena je vera u klasnu ravnopravnost. Identično čine i neoliberali. Samo se danas, umesto vere u klasnu ravnopravnost, nudi vera u bezgraničnu slobodu. Bez ikakvih ograničenja i pravila. U tom kontekstu, pravoslavlje je problem. „Pravoslavlje je opasnije od islamskog fundamentalizma i zbog toga predstavlja najveću opasnost za zapadnu civilizaciju“. Karl Bilt (28. 4. 2014.) Odluka vaseljenskog patrijarha Vartolomeja I je skandalozna. Još je gore što ona može poslužiti kao okidač za široku, sinhronizovanu akciju diljem

Odluka Vaseljenske patrijaršije da odobri autokefalnost ukrajinskoj crkvi ima različite posledice. Članovi te crkve u Hrvatskoj uvek radili protiv pravoslavlja. Poslednji čin priznavanja samostalnosti tzv. Ukrajinske crkve od strane drevne Vaseljenske patrijaršije direktno će ugroziti položaj Srpske pravoslavne crkve. Ona će se naći na meti brojnih protivnika koji imaju zajednički cilj – smanjenje njenog uticaja, pa i njeno potpuno rasturanje. Pročitajte još: Vartolomej priznaje Ukrajinsku crkvu! Pored nekanonske crkve u Skoplju, grupe Miraša Dedeića u Crnoj Gori, slabu i podeljenu SPC želi i tzv. Hrvatska pravoslavna crkva – organizacija koja nastavlja tradiciju verske zajednice osnovane pod okriljem režima NDH i Ante Pavelića. Tomos o autokefalnosti Ukrajinske crkve koji pripremaju dvojica

U Crnoj Gori je, prije desetak godina, pokrenut jedan vrlo neobičan jezički eksperiment skaradnog karaktera. Posmatrajući sve što se izdešavalo, uvjereno se može reći da je, tada plasirani, “crnogorski jezik”- jedan orginalni hrvatski projekat, koji je realizovan uz terensku asistenciju napaljenih domaćih omladinaca, školovanih u Hrvatskoj. Jer, faktički nosioci toga inostranog projekta su bila dva Hrvata, jedna zalutala Ukrajinka, a sve uz uslužno podskakivanje mlađanog Bošnjaka iz Podgorice- koji se “tome poslu” naučio u labirintima Osijeka. Što se tiče Crnogoraca i Crnogorki, koji su u tome projektu učestvovali kao statisti, oni su poslužili kako bi se “pojačala loša etnička krvna slika” necrnogorskih nosilaca projekta. Ili, tačnije, da bi se maskirao