Ko se Boga ne boji i ljudi ne stidi, taj može veličati najgore zločine kao pobede.
Pre neku godinu (beogradski Kurir, 11. decembar 2006, 5), mogli smo od Stipe Mesića saznati da su “u Drugom svjetskom ratu Hrvati dva puta pobijedili i mi nemamo razloga nikom se ispričavati… Mi smo dva puta pobijedili, a svi drugi samo jednom. Mi smo pobijedili 10. travnja (10. aprila 1941. godine, na čelu s Antom Pavelićem – IP), kad su nam sile osovine priznale Hrvatsku, i pobijedili smo poslije rata (uz Josipa Broza – IP), jer smo se našli… opet s pobjednicima”.
I pogrešio je, dakako, budući da su Hrvati izvojevali mnogo više pobeda, od kojih je najčuvenija ona u Jasenovcu, u kome su “pobijedili” više od milion “borbenih” logoraša, skoro sve Srba. Beogradska Duga od 22. 2. – 7. 3. 1986, na 6. strani, citirajući Potvrdu komande mjesta Novska o 5. juna 1945. godine, kojom “Potvrđujemo primitak dokumenata koji su bili zakopani u logoru Jasenovac koji je pronašao drug poručnik Isidor Levi i predao ovoj Komandi, a koja dokumenta sadrže spisak pobijenih lica u logoru Jasenovac”, objavljuje i svedočenje Isidora Levija da je u tim spiskovima bilo više od milion imena.
Mimo toga, mora se reći i da su Hrvatima nepravedno zaboravljene pobede iz Tridesetogodišnjeg rata (1618-1648), koje su u Nemačkoj postale poslovične: “Sačuvaj nas, Bože, kuge, gladi i Hrvata”, a o kojima pišu, primera radi, Dragoslav Stranjaković u knjiziNajveći zločini današnjice: Patnje i stradanje srpskog naroda u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj od 1941 – 1945, Gornji Milanovac 1991, 24, Veljko Đ. Đurić u knjizi Ustaše i pravoslavlje: Hrvatska pravoslavna crkva, Beograd 1989, 91-94. i Dragoljub Petrović u knjizi Zlovremenik, Podgorica 2011, 197.
Autor: Ilija Petrović, istoričar
Izvor: SRBEL.NET
Napomena redakcije portala Jadovno.srb.: Ovaj prilog je prvi put objavljen na našem portalu 29. ovgusta 2012. godine.