Hajka na mrtve

Već danima na raznim trbinama po Hrvatskoj mogu se čuti tvrdnje da je veliki broj žrtava u Jasenovcu „falsifikovan“ i da je to „velikosrspka propaganda“. Tako se došlo do opskurnih tvrdnji da u Donjoj Gradini leže „ubijeni hrvatski vojnici /čitaj ustaše/“, a ne Srbi, Jevreji, Romi…

Piše: Nenad TADIĆ

U Hrvatskoj je u toku pokušaj direktne revizije genocida u ustaškom koncentracionom logoru Jasenovac, kao simbolu tog zločina, a u njoj učestvuje povremeno sam politički vrh zemlje, sa brojnim desničarskim portalima i samozvanim istraživačima i istoričarima.

Cilj ove „hajke na mrtve“ – na žrtve nacističke Nezavisne Države Hrvatske, jeste da se pokaže ne samo da se broj ubijenih i karakter koncentracionog logora Jasenovac „velikosrpska i komunistička priča“, već i da se žrtve – Srbi, Jevreji, Romi i antifašisti, zamijene sa, navodno, pobijenim ustašama.

Već je poznata izjava predsjednika Hrvatske Kolinde Grabar Kitarović da bi neka nezavisna komisija trebala da istraži, kako je navela, „pravu istinu“ o Jasenovcu i broju žrtava.

Zna se i da je omiljeni pjevač gospođe Kitarović Marko Perković Tompson, poznat po opskurnim neoustaškim „šlagerima“, a poznato je i da Kitarovićeva vjeruje da je ustaški slogan „Za dom spremni!“ navodno „stari hrvatski pozdrav“.

Nedavno je čak tokom gostovanja kod hrvatske dijaspore u Argentini Kitarovićeva odala počast svim hrvatskim prebjezima, ne ograđujući se od ogromne ustaške populacije koja je nakon učešća u genocidu pobjegla zajedno sa poglavnikom Antom Pavelićem.

O svojevremenom zgražavanju zbog upotrebe čokoladica iz Srbije i izvinjenja djeci kojoj ih je podijelila i njihovim roditeljima – već je sve rečeno.

Prije Kitarovićeve, svoje istupe imali su nekadašnji lider HDZ-a Tomislav Karamarko i njegov ministar kulture, a sada jedan od vođa desnice Zlatko Hasanbegović, koji voli da se fotografiše sa ustaškim obilježjima.

Bio bi predug spisak desničarskih političara koji konstantno zagovaraju navedene teze. Svakodnevni neoustaški incidenti, skandiranja i promenade već dugo zaokupljaju i zapadne medije koji sve češće otvoreno pišu da u Hrvatskoj neki nastoje da rehabilituju ustaški režim i falsifikuju činjenice o genocidu.

Austrija ne zna šta da radi sa komemoracijom ustaškim žrtvama u Blajburgu, koja se odavno pretvorila u sajam ustaštva, kako pišu austrijski mediji.

Ali, sve to, kao ni protesti srpske, jevrejske i romske zajednice u Hrvatskoj, ne utiče na namjeru veoma jake hrvatske desnice da rehabilituje ustašku državu, a prvi korak u tome je dokazivanje da je Jasenovac, ako ne izmišljen, a ono „preuveličan“.

Već danima na raznim trbinama po Hrvatskoj mogu se čuti tvrdnje da je veliki broj žrtava u Jasenovcu „falsifikovan“ i da je to „velikosrpska propaganda“.

Tako se došlo do opskurnih tvrdnji da u Donjoj Gradini leže „ubijeni hrvatski vojnici /čitaj ustaše/“, a ne Srbi, Jevreji, Romi…

U poznatoj i slušanoj emisiji „Bujica“, koju vodi Vladimir Bujanec, desničar i zagovornik neoustaštva, gostovao je i inženjer sa Fakulteta elektrotehnike i računarstva u Zagrebu i „istraživač popisa jasenovačkih žrtava“, kako se predstavlja, Nikola Banić, koji je govorio o „hiljadama falsifikovanih“ žrtava u Jasenovcu.

Dokle ide beskrupuloznost i cinizam revizionista pokazuje poruka Banića bivšem predsjedniku Srbije Borisu Tadiću da se odluči gdje mu je ubijen djed Strahinja Kićanović – da li u Jadovnu ili u Jasenovcu, kako piše u popisu žrtava.

Zatim je profesor istorije Stipo Pilić, za kojeg se navodi da je „specijalizovan za istraživanje poslijeratnog logora Jasenovac“, rekao
da se na području Donje Gradine, na kome se održava komemoracija žrtvama Jasenovca, „zapravo nalaze njemački i hrvatski vojnici“.

Oni su ponavljali omiljenu teoriju hrvatskih desničara o tome da su nakon rata u Jasenovcu ubijane ustaše, mada za takve tvrdnje ne postoji nijedan provjerljiv izvor niti su o tome ikada govorili domaći ili strani relevantni istoričari.

Ovi revizionisti, koje desničarski mediji predstavljaju kao „stručnjake“, imaju svoju teoriju po kojoj su u Jasenovcu sahranjene ustaše ubijene na „Križnom putu“.

Na meti je i čuveni istoričar Slavko Goldštajn, kojem revizionisti, takođe, spočitavaju da neke žrtve nisu pobijene u Jasenovcu.

General Željko Glasnović, poslanik u Hrvatskom saboru, ima redovne istupe u kojima pita: „Zašto se nastavlja sa manipulacijom broja žrtava Drugog svjetskog rata“?

Za njega su Jasenovac, jame, ustaška nacistička država i rasni zakoni samo „boljševičke, komunističke i velikosrpske teze“.

Glasnović traži da se otvaraju grobnice „pravih žrtava“ i ponavlja omiljenu tezu revizionista da je Jasenovac „radio i poslije rata“, te da tu ubijane ustaše, odnosno „hrvatski vojnici“.

Naravno, niko od desničara, kada govori o Jasenovcu, ne koristi izraz „koncentracioni logor“, već se biraju „neutralniji“ nazivi.

Priče da u Hrvatskoj nema neoustaštva i da je sve samo „folklor“ i divljanje „zavedene omladine“, odnosno da su to izdvojeni incidenti, danas izgledaju kao aspirini za kancerogeno oboljenje.

Dokle ide revizionizam istorije i kakve posljedice može imati stalno postavljanje neke etničke grupe u ulogu dežurnog krivca za sve pokazuje slučaj prošlogodišnjih požara u Dalmaciji, kada su olako, kao palikuće, prozvani, naravno – Srbi.

Rezultat svega bio je bizaran, ali i zastrašujući – zločin jedne žene, koja je palila srpski zaseok, kao osvetu za „srpske paljevine“.

Ovaj otvoreni revizionizam i izrugivanje žrtvama koje su masovno ubijane u dobi od kolijevke do duboke starosti zbog svog imena ili vjeroispovijesti, te pokušaj dokazivanja da se nije desilo ono što se desilo, a desio se genocid, još jednom ubija ubijene.

I kozarsku dječicu i njihove pobijene ili raseljene porodice i sve one koji su sa raznih strana dovođeni u sistem koncentracionog logora Jasenovac, svođene na brojeve i likvidirane, najčešće, hladnim oružjem – na način koji je zgražavao čak i nacističke oficire.

Na današnju Hrvatsku uticaj, nažalost, nemaju oni političari, istoričari, pedagozi i ljudi kojima je strano ustaštvo, a ima ih.

Jednostavno, hrvatska desnica, koja je po prirodi srbofobična i puna sentimenta za ustaško doba, ima preovlađujuću i političku i medijsku snagu. A često i pomoć iz crkvenih krugova.

Efektna je i tačna opaska Dejana Jovića na račun nove inicijative Kolinde Grabar Kitarović o potrazi za „pravom istinom“ u Jasenovcu. On pita: „Da li je zamislivo da njemački kancelar Angela Merkel zatraži to isto za Aušvic“?

Ipak, glasovi razuma kada je riječ o istorijskom revizionizmu u današnjoj Hrvatskoj nisu dovoljni.

Ustaše ponovo marširaju u mnogim usijanim glavama, a ako /opet/ izađu na ulice to više neće biti problem samo Hrvata ili upokojenih u Jasenovcu.

Izvor: SRNA

Vezane vijesti:

Procjenu o broju žrtava u Jasenovcu komisija dala već 1946. godine

Formiranje komisije za utvrđivanje „istine o Jasenovcu“ – mazanje očiju

Arie Livne: IZJAVA KITAROVIĆEVE O JASENOVCU – SKANDAL KAKAV SE NE MOŽE ZAMISLITI

Kolinda za „istinu“; „A da Merkel to predloži za Aušvic?“