Godišnjica početka januarske Racije 1942. u Šajkaškoj oblasti

Pre tačno 75 godina, otpočela je hortijevska „Racija“ u Šajkaškoj (trougao Dunava i Tise, južna Bačka), jedan od najstrašnijih genocida kako po obimu tako i po načinu na koji je počinjen. Januarska „Racija“ 1942. planirana je mesecima od strane mađarskih državnih organa: vojske, žandarmerije, policije, kontraobaveštajne službe, po odluci mađarske vlade i namesnika Mikloša Hortija, koordinirana od strane mađarskog generalštaba i na terenu potpomognuta od većine lokalnog mađarskog stanovništva koje je učestvovalo u potkazivanju, privođenju, ubijanju i pljačkanju imovine Srba i Jevreja.

Uzevši beznačajni Šajkaški odred u žabaljskom ritu kao povod za „čišćenje“ terena, hortijevski okupator je u nedelju izjutra 4. januara 1942. opkolio i razbio 40-ak pripadnika tog Odreda, a uveče je u Čurugu i Žablju likvidirao ugledne intelektualce.  Do 19. januara 1942. nastavljeno je plansko hapšenje, mučenje, silovanje i ponižavanje stanovnika Čuruga, Žablja, Gospođinaca, Đurđeva, Mošorina, Temerina, Titela, Vilova, Loka i Šajkaša (koji su bačeni pod led Tise), kao i stanovnika Gardinovaca (koji su bačeni pod led Dunava) i teranje u nepovrat u zatvore stanovnika Srbobrana i Kisača.  Prema podacima novosadskog Muzeja, iskorenjeno je oko 20.000 stanovnika Šajkaške.  Na žalost, identitetu brojnih Žrtava nije moguće ući u trag pošto su cele porodice zatrte do poslednjeg člana.

U tom nacističkom pohodu na civilno stanovništvo (Mađarska je bila saveznica Adolfa Hitlera) Čurug je izgubio 35% stanovnika (3.800) i to je najveći ratni zločin u Drugom svetskom ratu na tlu okupirane Srbije.  Na meti čudovišne hortijevske armade bili su Srbi i Jevreji, pošto je cilj okupatora bio etničko čišćenje, a nisu pošteđeni ni građani drugog porekla, antinacisti i oni koji su spasavali komšije.  Okupatoru nije uspelo da sprovede „Raciju“ u Kovilju, Nadalju, Kaću i Budisavi, usled otpora lokalnog nemačkog stanovništva (u Kaću), mađarskih intelektualaca (u Nadalju i Budisavi) i požrtvovanosti žandarmerijskog kapetana Lajoša Dunafalvija u Kovilju.

Iako je januarska „Racija“ u Šajkaškoj najstrašniji događaj u istoriji južne Bačke, zaprepašćuje ravnodušnost prema gubicima tog regiona tog ledenog januara 1942!  Tome doprinose pogubna nastojanja raznih društvenih faktora da prikriju zversko lice tih nečuvenih zločina.  Građani koji se sećaju stvarnih događaja u januarskoj „Raciji“ 1942. u Šajkaškoj, baštine zdrav pijetet prema Žrtvama na temelju istorijskih činjenica od kojih je najporaznija ta da su naši rođaci, sugrađani i sunarodnici nepravedno ismišljeno oterani u smrt samo zato što nisu Mađari i rimokatolici, iako je većina njih govorila mađarski i nikada u svom časnom životu nisu oštetili, a kamo li ubili jednog jedinog Mađara!  Ponosimo se da su tako časne i velike ljude, na pravdi Boga, pobile obične zveri u ljudskom obliku, koje su pevale „hrabar sam vojnik Mikloša Hortija, hrabar vojnik“.  Sve što ti neljudi i imaju je njihova „hrabrost“!  Ko od sebe i drugih skriva tu jednostavnu istinu, taj zapravo ne želi da zna kontekst i stvarnost januarske „Racije“ 1942.

Piše: Aleksandar Veljić                                                            Nedelja, 4. januar 2015.

Građanski pokret za istinu „Hortijev genocid 1941-1944.“ 

Izvor: https://www.facebook.com/racija1942?fref=ts (Fejsbuk stranica „Borba za istinu: Racija 1942.“)