Dušan Buković: ŠTA VELjKO ĐURIĆ MIŠINA HOĆE DA KAŽE?

Šta Veljko Đurić Mišina očekuje od nesrećnih, obespravljenih i potlačenih Srba, kojima i sam pripada, da mu donesu spisak od preko sedam stotina hiljada srpskih žrtava hrvatskog ustaškog terora u Drugom svetskom ratu, kao dokaz?

Takođe, treba reći da nije samo problem u ostrašćenom „istoričaru“ Veljku Đuriću Mišini, problem je u Brzovoj ideološkoj, bezumnoj, uticajnoj, rajetinskoj, defetističkoj, internacionalnoj, globalističkoj, ekumenskoj, izdajničkoj, intermarijumskoj, fabijanskoj, marksističko-masonskoj i infantilnoj eliti u Beogradu – Josipgradu, koju između ostalih predstavljaju i prof. Ljubinka Trgovčević, prof. Milan Ristović, dr. Dušan Raljić i Milan Kosanović, koji su ustaškom predstavniku, novogebelsu Korbu dodelili nagradu „Andrej Mitović“ za tzv. „doktorski“ rad, koji je objavljen pod naslovom „Masovno nasilje ustaša protiv Srba, Jevreja i Roma 1941-1945“, gde kaže da u slučaju Srba pojam genocida nije „istorografski analitičan“. Ovako nešto mogla je da kaže egocentrična karikatura od čoveka, gebelsovska, bezdušna i moralna nakaza.

Žalosno je da se izvesni srpski „istoričari“ osporavaju hrvatsko-ustaški genocid nad Srbima i da se ni po čemu ne razlikuju od izvesnih propagandnih, gebelsovskih –revizionističkih i rasističkih „istoričara“ i ideoloških manipulatora, koji i dan danas osporavaju genocid nad Jevrejima u Drugom svetskom ratu, kako bi uneli pometnju u jedno osobito osetljivo pitanje. jer kobajagi jevrejske žrtve nisu bile veće od 200.000 do 300.000 hiljada – “In fact, no more then 200,000 – 300.000 died in the camps…” (Vidi: Austin J. App, The six million swindle, Baton Rouge, Louisianana, USA, 1977; Professor A. R. Butz, Hoax of the twentieth century – Total documented , proof the “extermination” of European Jews never took place, Torrance, California, USA, 1984; Richard Harwood, Did six million really die, Baton Rouge, Louisiana, USA, 1978; Dr Paul Rassinger, Drama of the European Jews, Baton Rouge, Louisiana, USA, 1977; David Irving, Hitler’s war, Metairie, LA, USA, 1982; Conrad Grieb, American manifest destiny and the holocaust, Metairie, LA, USA, 1980; Ernest Zundel, The west, war and Islam and did six million really die, Toronto, 1981).

Imajući na umu da je naša Sveta Srpska Pravoslavna Crkva zvanično utvrdila tragičan bilans stradanja obezglavljenog, okupiranog, potlačenog i poniženog nesrećnog srpskog naroda u Drugom svetskom ratu i da o tome nema diskusije.

Prema jednom saopštenju Svetog Sinoda Srpske Pravoslavne Crkve, koje je publikovano u „GLASNIKU“, doslovno stoji:

„Od 21 episkopa petorica su ubijena, dvojica internirana i u internaciji umrla, dvojica premlaćena i prebačena u Srbiju gde su uskoro umrla, jedan držan u zatvoru zajedno sa Njegovom svetosti Patrijarhom, a zatim poslat u logor u Nemačku, a jedan u Italiju, a dvojica proterana sa svojih eparhija u Srbiju. Samo su njih desetorica ostali na svojim mestima. Jedna četvrtina sveštenika je poubijana (oko 700), oko 300 pomrlo prirodnom smrću, jedna trećina proterana u Srbiju, oko 400 bilo je u logorima u zemlji i u zarobljeništvu, a samo jedna četvrtina sveštenika ostala je na svojim mestima. Jedna četvrtina manastira i crkava je porušena a skoro polovina od ukupnoga broja manje ili više oštećena. Samo u Gornjokarlovačkoj eparhiji od 189 crkava porušeno je i popaljeno 175, a 14 ostalo. Od 8,500.000 vernika 1,200.000 je poginulo ili ubijeno. Ratna šteta crkve iznosi 7 milijardi predratnih zlatnih dinara…“ ( Vidi: Glasnik SPC, Beograd, broj 1 – 3, mart 1951, strana 10).

Međutim, zanimljivo je da su izvesni engleski istoričari revizionisti i ideološki manipulatori, osvedočeni hrvatski prijatelji izdali šest knjiga, koje su publikovali u Londonu od 1971 do 1976 godine o britanskoj spoljnoj politici u toku Drugog svetskog rata pod naslovom “BRITISH FOREIGN POLICY IN THE SECOND WORLD WAR”, gde su jednostavno umanjili broj srpskih žrtava. U trećem tomu “Britanske spoljne politike” u poglavlju XLI “Britanska spoljna politika prema Jugoslaviji” o masovnim pokoljima Srba u Nezavisnoj državi Hrvatskoj, koja je bila pod okriljem nemačkih i italijanskih okupatora doneli su svega šest redova ( str. 279).

Evo što kažu Englezi o tom zverskom klanju nezaštićenog civilnog stanovništva Srba, Jevreja, i izvesnih rodoljuba u NDH pod hrvatskim ustaškim režimom poglavnika Ante Pavelića, koji je 1926 godine postao engleski agent od uticaja u idolatriskoj, okultnoj, ezoteriskoj, multikorporativnoj, buržoaskoj, masonskoj i intermarijumskoj, anglo-američkoj i vatikanskoj koloniji Kraljevini Jugoslaviji:

„Pavelić je, s prećutnim odobravanjem i bezuslovno uz aktivnu pomoć okupacionih snaga, organizovao 1941 sistematske pokolje hrvatskih Jevreja, kao i Srba kroz ‘nezavisnu državu’, naročito u severnoj i zapadnoj Bosni. Broj žrtava je nepoznat: cifra verovatno nije manja od 5O,000 Jevreja između 50,000 i 100,00 SRBA…“ (Vidi: Editorial Stuff, BRITISH FOREIGN POLICY IN THE SECOND WORLD WAR, London, England, 1971/76).

Bitna je i činjenica da je i generalu Mihailoviću postalo jasno 1943. godine da će Englezi podržati i podići velikohrvatsku antisrbsku komunističku kliku Josipa Broza Tita, kao što su podržali i podigli Antu Pavelića 1926. godine i da će odbaciti i prisiliti nezrelog kralja Petra Drugog, da pristane na tzv. nemesničku vladu Ivana Šubašića (1), zato je poslao telegram Predsedništvu vlade pod brojem 208 od 25 novembra 1943. godine, u kojem stoji:

“…Međutim, mi sada otkrivamo da Englezi svesno i sa računom rade na formiranju hrvatskog bloka, u koji treba da uđu sve Pavelićeve ustaše i domobrani naoružani od Nemaca i sve komunističke snage, koje oni naoružavaju, ili pomažu da se naoružaju preko Italijana.

Dokaz za ovo je divizija ‘Venecija’ čije su nam naoružanje sprečili Englezi preko pukovnika Belija, a komunistima omogućili da do ovog naoružanja dođu. Ceo ovaj blok imao bi formu komunističku, ili kako oni kažu partizansku, radi legitimacije pred saveznicima… Područje ovog bloka Englezi su opredelili istočno sve do Drine, t.j. potpuno u granicama Pavelićeve Hrvatske. Nas zbog toga prisiljavaju da se odreknemo svake aktivnosti na ovom Pavelićevom području.

Da bi u tome uspeli, Englezi traže još i više, oglašujući Crnu Goru i Sandžak kao područje komunističko, a ove dve oblasti služe im kao baza komunističkog napada na Srbiju…

Plan je pakleni, ponavljam, pakleni. Mi ga tačno osećamo i vidimo. Sve mere protivu ovog preduzimamo. Za dokaz ovog su naše snage na zapadu sve do reke Une, ponavljam do reke Une, Dinare i Velebita i naša akcija u Slavoniji i Slovenačkoj…

Stvaranje hrvatsko-ustaško-komunističkog bloka, komunisti će u svoje redove uvući Pavelićeve ustaške jedinice i sa malim izuzetkom domobrane… Engleskom politikom, kao što vidimo, na pomolu je stvaranje dva fronta koji će se neminovno sudariti oružanim snagama. Budite uvereni da Englezi rade svesno i sa računom…

Međutim, kako njihova spoljna politika tako i njihova propaganda potpuno su
u skladu i rade da postignu gore izloženi cilj. NISMO SIGURNI DA ONI ŽELE JUGOSLAVIJU, a ako je žele, oni hoće da u njoj federativna hrvatska – katolička jedinica i federativna katolička slovenačka jedinica budu što veće i jače, zato da Engleskoj budu večito zahvalne i večito potčinjene.
Ovo je pregled sadašnje situacije u zemlji, koja nije trenutna. Molim Vas
da po ovome upozorite Nj. V. Kralja i samo Pretsednika vlade i g. Đonovića.
Đeneral Mihailović“. (Vidi: Vlada Vladisavljević, Od monarhije na republiku, Sv. Prva: “Zvono na uzbunu”, Paris, France, 1980, str. 77-78).

(1) U odgovoru na Staljinovo pitanje o Jugoslaviji, Čerčil je neposredno pred konferenciju na Jalti, rekao da „kralj Petar nema izbora i da je bio nagovoren, ili što više prisiljen, da pristane na namesništvo…“ – “…Again King Peter was given no choice… had been persuaded, or even forced, to agree to a regency…” (Vidi: Hamilton Fish Armstrong, Tito and goliath, New York, 1951, str. 43; Edward R. Stettinius, Jr., Roosevelt and the Russians: the Yalta Conference, New York: Doubleday, 1949, str. 217; Vojislav Pavlović, Od monarhije na republiku, Beograd-Banja Luka, 1998).

Izvor: Komentar Dušana Bukovića na prilog: Veljko Đurić Mišina, direktor Muzeja žrtava genocida: Šta je Nikola Žutić hteo da kaže? – objavljen na internet portalu Vidovdan.

Vezane vijesti:

Nikola Žutić: Antisrpski falsifikati u udžbenicima istorije s po­seb­nim osvr­tom na fal­si­fi­ka­te o ge­no­cid­nom stra­da­nju Sr­ba