Zaključak

 U ovoj monografiji su objedinjena delimična ali autentična svedočanstva o masovnim ustaškim zločinima nad Srbima iz Gline, Vrginmosta, Bosanske Dubice i drugih mesta iz njihove okoline.

Ova katalogizacija nedužnih stradalnika je samo deo jednog poglavlja „Srpske knjige mrtvih“ koja je pripremljena s namerom da podseća Srbe sa Korduna i Banije i Bosanske krajine, na svu tragiku njihove sabraće, koju su fanatizovani Pavelićevi dželati poubijali u vremenu fašističkog poretka NDH 1941.-45. godine.

Nažalost pravosuđe FNRJ i federalne jedinice republike Hrvatske nije osudilo kvinslišku NDH za počinjene zločine genocida. Naprotiv, istinu o ustaškom istrebljenju srpskog naroda u ratu -AGITPROP CK KPJ i KP Hrvatske decenijama su tu činjenicu zatirali u miru. Ni današnje jugoslovenske vlasti ne mogu se osloboditi nasleđenog potiskivanja dokaza o svirepom ustaškom teroru nad srpskim življem, niti su zainteresovane da javno prezentiraju raspoloživa i neoboriva svedočanstva o zločinu protiv čovečnosti. Takav nemar, one prethodne i ove aktuelne vlasti, ide na ruku kloniranim hrvatskim šovinistima koji negiraju, i brišu „do beline hartije“ sve tragove genocida, kako one iz Drugog svetskog rata tako i iz ovog „domovinskog“ 1991-1995. godine – kao da zločina nad Srbima u Hrvatskoj nije ni bilo!

U periodu osamostaljivanja Republike Hrvatske, na njenim je prostorima dignuto u vazduh oko 4000 spomenika borcima NOR-a i civilnim žrtvama. Nije ostalo pošteđeno ni ono monumentalno obeležje što je bilo posvećeno senima poklanih Srba u glinskoj pravoslavnoj crkvi, koje je izgrađivano sa prekidima od 1990 -1995. godine,

To obeležje, tek što je bilo postavljeno, otkriveno i prigodno osveštano – minirano je samo nekoliko dana kasnije.

Taj vandalski čin je izvela hrvatska oružana sila početkom „Oluje“ u avgustu 1995. godine, Sa spomenikom uništene su i bronzane ploče sa imenima 2000 masakriranih Srba u Prekopi i glinskoj crkvi. Identifikovane žrtve na tim pločama su posle 54 godine podupiranog zaborava – prvi put bile dostupne javnosti svega nekoliko dana. Neemancipovani reditelji i izvođači ovog duhovnog genocida, koji su rafalima i bombama razneli 80 bronzanih ploča u Glini – ne razlikuju se od onih ekstremista – koji su tih dana u Zagrebu, uništili 40.000 kompleta JUGOSLOVENSKE ENCIKLOPEDIJE!

Tuđmanovo shvatanje demokratije u odnosu prema srpskom narodu u Republici Hrvatskoj, i na takav način se nedvosmisleno potvrdilo kao ONOMATOPEJA Pavelićeve ND Hrvatske.

Naši preklani mučenici nas obavezuju da o njihovoj tragediji govorimo, da je opisujemo, da je ne zaboravimo, da je obeležavamo kao vizuelnu opomenu – da se ne bi ponovilo sutra ono što je bilo juče.

Tragične događaje iz naše zajedničke prošlosti mi ne možemo izmeniti – ali ih možemo dostojno obeležiti, ako ne u udžbenicima, onda makar odgovarajućim „krajputašima“, koji počinioce zločina neće amnestirati – ali, ni okriviti one koji u njemu nisu učestvovali.

• •

Srbi u Hrvatskoj su bili ravnopravan narod sve do Saborskog izglasavanja novog Ustava 1990. godine, koji ih je stupanjem na snagu, degradirao na nivo nacionalne manjine.

Pri tom je, ne slučajno, zanemarena bitna istorijska činjenica, da je zapravo baš ta srpska „manjina“ kroz četvorogodišnju borbu protiv fašizma doprinela da se kvislinška NDH „bezgrešno“ prestroji iz Hitlerovog tabora u Demokratsku državu Hrvatsku.

Pet godina posle donošenja Ustava (1995.) Hrvatska armija je u sadejstvu sa paravojnim jedinicama i stranim plaćenicima, pod šiframa BLjESAK i OLUJA, izvršila munjevit napad (Hrvatski blickrig) na Zapadnu Slavoniju, Baniju, Kordun, Liku i Kninsku krajinu s ciljem da se sa tih prostora zauvek protera srpsko stanovništvo.

U TOKU ORUŽANE AKCIJE OLUJA OKONČANO JE ETNIČKO ČIŠĆENjE REPUBLIKE HRVATSKE, A „OLUJNI“ 5. AVGUST 1995. GODINE INTABULIRAN U DRŽAVNI KALENDAR KAO NAJZNAČAJNIJI DOGAĐAJ U HRVATSKOJ POVJESTI (POSLE NjENOG PADA POD VLAST UGARA 1097.) I SLAVI SE KAO NACIONALNI PRAZNIK POD BAROKNIM NAZIVOM – DAN DOMOVINSKE ZAHVALNOSTI.

<Iz rezolucije Evropske Unije 1993. godine>   <Sadržaj>

<Ikonostas akademskog slikara Pavla Simića (1818-1876) uništen  u glinskoj crkvi>