Vukašin Maksić: Komšijski ustašluk-nestašluk

Ili, kako su ustaštvo i NDH i dalje sveprisutni u današnjem hrvatskom kulturnom i duhovnom habitusu.

Ovaj tekst objavljujem danas sa jasnom namerom, sačekao sam da vidim reakcije hrvatske javnosti u slučaju da fudbalska reprezentacije njihove zemlje dođe do finala. Hrvatska nije stigla do finala, u polufinalu ih je ubedljivo pobedila reprezentacija Argentine, predvođena nestvarnim Mesijem. U skladu sa navedenim, vraćam se nekoliko dana unazad.

Uspesi fudbalske reprezentacije Hrvatske, svakako su izvanredni, prošli su grupu, za razliku od naše reprezentacije, uspeli su da eleminišu Japan i Brazil, i na kraju su ispali u polufinalu, ali svakako su se plasirali među četiri najbolje selekcije sveta. Na tome svaka čast!

Ipak, nešto drugo je privuklo moju pažnju. Zapravo dve stvari. Prva stvar je reakcija hrvatskog trenera i određenih proustaških medija u Hrvatskoj koji su u sportskim uspesima svoje reprezentacije videli priliku da veličaju ustaški ideal, a ispostaviće se i želje većine Hrvata, a to je Nezavisna Država Hrvatska. Ideal je ustaška NDH, ista ona Pavelićeva i Luburićeva, koja je Srbe, Jevreje i Rome ubijala u najvećem sistemu logora smrti u Evropi koje nisu kontrolisali nacisti, već domaći kolaboracionisti odnosno ustaše. Ista ta NDH genocidisala je pomenute grupe i izvan fabrika smrti, na poljima, u selima, gradovima, na kućnom pragu, u crkvama itd… Oni koji su na sportske uspehe nakalemili NDH sa jasnom aluzijom da jasnije ne može biti, priželjkuju novu NDH, ili kako profesor Slobodan Antonić voli da kaže NDH 2.0 verziju. Druga stvar je reakcija dela srpske javnosti na uspehe hrvatske reprezentacije.

Naime, nakon uspeha hrvatskih fudbalera, opskurni desničarski, revizionistički i proustaški Hrvatski Tjednik objavio je dve naslovne strane, u dva različita broja, koja jasno aludiraju da je uspeh na sportskom polju neodvojim od promocije ustašva. Ne zaboravite pozdrave hrvatskih fudbalera „Za dom spremni“.

U prvom problematičnom broju na naslovnoj strani piše „Vatreni – Za dom spremni“!

Za dom spremni je autentični ustaški pozdrav, a to su utvrdili čak i hrvatski istoričari!

U ovom slučaju hrvatskim fudbalerima se pripisuje uloga boraca za hrvatsku stvar, nosioca barjaka hrvatske nacije, a ako su oni sve prethodno opisano, onda između njih i ustaša mora postojati znak jednakosti, jer u vizijama proustaške javnosti, ustaše su idealnotipski predstavnici hrvatske stvari, nacije, vere, države i poglavnika.

Druga naslovnica je još zlokobnija, čak i od ovog pozdrava Za dom spremni.

Naslovna strana je prošarana šahovnicom, na kojoj u tri reda piše Nogometna Država Hrvatska, tako da prva slova pomenute tri reči sačinjavaju akronim NDH, dok iznad svega piše Živjela!

Uspeh hrvatske reprezentacije je svakako pozitivna stvar, reč je o sportu, reč je o znoju i utrošenom radu, trudu i volji. Međutim, ako se jedna pozitivna stvar predstavi sa jasnom aluzijom na NDH, ipak se iz toga izvlači jasan zaključak da je ovde na delu čist istorijski revizionizam i relativizacija genocida. Dakle, Hrvatska je nogometna država, kao što je Srbija nekada bila zemlja košarke, onda se uspostavlja veza sa ustaškom NDH koja se tako direktno proglašava pozitivnom istorijskom pojavom.

Na ovakve naslovne strane časopisa koji je srpskog patrijarha Porfirija proglasio za „četničkog patrijarha“ i kojem se stalno priviđaju nekakvi srbo-četnici koji hoće da nanesu zlo Hrvatima, reagovala je malobrojna antiustaški nastrojena javnost u Hrvatskoj. Moramo priznati, antiustaška orijentacija u Hrvatskoj postoji, ona je mala i slaba, ona postoji i reaguje, ali ipak, dominatno stanje duha je da je NDH bila pozitivna istorijska pojava, pa u skladu sa tim, današnji Hrvati veruju da su u Jasenovcu najviše stradali upravo Hrvati!

Reakcija hrvatskog trenera je očekivana i upravo odgovara stanju duha koje sam prethodno opisao. Zlatko Dalić, selektor reprezentacije, pobedu je između ostalog, posvetio i hrvatskim braniteljima: „Neka uživaju svi Hrvati na svetu. Mi možemo puno da uradimo. Uživajte i hrvatski branitelji, ovo je bilo za vas“.

Dalić je pobedu posvetio onima koji su izvršili najveće etničko čišćenje u Evropi nakon Drugog svetskog rata, onima koji su izvršavali naređenja Franje Tuđmana „da se Srbima zadaju takvi udarci da oni faktički nestanu“, onima koji su ubijali nenaoružan narod, žene i decu, onima koji su uspešno sproveli u delo ono što čak ni njihovi prethodnici iz perioda 1941/45. nisu uspeli, da očiste Hrvatsku od Srba.

Na konto toga se nadovezuje moje drugo zapažanje. O kakve su hvalospeve neki samozvani Srbi pisali našim dragim komšijama na društvenim mrežama. „Bravo komšije“, „Svaka čast komšije“, a neki su čak sportske uspehe pripisivali tobože nekakvom evropskom duhu u Hrvata.

Pa, da ih ispravimo. Evropski duh u Hrvata je duh one takozvane Nove Evrope i Novog poretka Adolfa Hitlera i Benita Musolinija, čiji je Pavelić bio potrčko, onih koji su im omogućili da u delo sprovedu genocid, evropski duh Hrvata je zapravo antievropski i anticivilizacijski, i nema ništa zajedničko sa nekim divnim evropskim vrednostima, koje zaista postoje u istoriji zajednice evropskih naroda.

Za bravo komšije, mislim da je najbolje vratiti se kroz vreme u 1914-1941-1991. kao početne godine kada su komšije počele da progone Srbe kao divlje zveri, i da prolivaju srpsku krv, a da su oni koji danas čestitaju pobede komšijama, u to vreme zaista bili fizičke komšije Hrvata, danas ih ne bi bilo, te iste komšije bi ih predale Ustaškoj nadzornoj službi, a zatim bi završili u Jasenovcu, ili bi ih najbliže komšije denuncirale, kao u srpskim selima Drakulić, Motike, Šargovac, kada su komšije Hrvati pokazivali ustašama u kojim kućama žive Srbi, koji su zatim ubijeni na brutalan način, čak i deca. Inače to je bio najveći pokolj Srba u jednom danu.

Do novih proustaških ispada.

Izvor: FRAGMENTI ISTORIJE