NEZAVISNI SAMO ONOLIKO KOLIKO TO SRBI PRIHVATE

Cilj zločinačkog zasipanja bombama teritorije SR Jugoslavije, a sada Euleksa i brojnih zapadnih mentora, bio je i ostaje – „nezavisna država Kosovo“ sa što manje Srba.

Kosovo i Metohija

Piše: Neđeljko ZEJAK
Kosovo i Metohija, šesnaest godina nakon zasipanja bombama teritorije SR Jugoslavije, i dalje su u položaju štićenika u „vaspitno-popravnoj ustanovi“ i nezavisni su samo onoliko koliko to prihvate Srbi i Srbija.

Uspjeli su da za deceniju i po vladavine bezakonja i kriminala donekle stvore konture „nezavisne države Kosovo“ koja, uprkos tvrdnjama o dostignutom stepenu demokratije, još zadržava položaj štićenika u vaspitno-popravnoj ustanovi.

Ako je suditi po zahtjevima zapadnih diplomata, pritisnutih posljedicama pretvaranja „popravno-vaspitne ustanove“ u uporište islamskih fundamentalista, te neophodnosti i obaveznosti formiranja specijalnog suda za ratne zločine, jedno je izvjesno – da su Kosovo i Metohija nezavisni samo onoliko koliko to Beograd prihvati i u onoj mjeri u kojoj Srbi prihvate kosovske institucije i odreknu se onih državotvornih, istorijski potvrđenih srpskih institucija.

Prije 16 godina, u skladu sa Kumanovskim vojno-tehničkim sporazumom, okončana je misija zapadnih zemalja pod nazivom „Milosrdni anđeo“ ili 78 dana zasipanja bombama teritorije bivše Jugoslavije.

Putevima iz Albanije i Makedonije na Kosmet ušla je prethodnica zapadnih sila koju je nekoliko časova ranije preduhitrila prethodnica ruske vojske.

Na prištinskim ulicama ruske vojnike ili oslobodioce sačekalo je, uz hljeb i so i povike „Rusija, Rusija!“, tridesetak hiljada Srba uvjerenih da je – kako je to rekao tadašnji predsjednik Slobodan Milošević – stigla sloboda.

U kasnim popodnevnim časovima 11. juna prethodnica NATO, koju su činili američki, njemački, italijanski, britanski i francuski vojnici raspoređena je na području pet zona na Kosmetu.

Britanci su zaposjeli Prištinu, američki marinci – Gnjilansko pomoravlje, italijanski karabinjeri – region Peći, Nijemci – region Prizrena i Francuzi – region Kosovske Mitrovice. Ruski vojnici su zaposjeli aerodrom „Slatina“ nadomak Kosova Polja.

Istovremeno, ka užoj Srbiji povlačile su se jedinice jugoslovenske vojske, a uz njih hiljade prestravljenih Srba bježeći pred zločinačkim pohodom terorista OVK iz Metohijske kotline.

Britanski general Majk Džekson, komandant mirovnih snaga Kfora, dočekan cvijećem rasutim po ulicama Prištine, pojasnio je da je uloga Kfora da nadgleda, kontroliše i, u slučaju potrebe, iznudi poštivanje odredaba vojnog sporazuma iz Kumanova.

Pojasnio je da je cilj Kfora da pomogne Unmik administraciji da se albanske izbjeglice vrate kućama, ali je u „pozadini“ ciljana meta bila – što prije zauzeti aerodrom „Slatina“ i spriječiti da srpska vojska, potpomognuta Rusima iz brigade Sfora iz Republike Srpske, uzvrati na neprestane napade naoružanih hordi terorista na konvoje vojske i policije Srbije.

„Uspio sam, poslije teških pregovora u trouglu Moskva-Vašington-London, i uz saradnju i pomoć ruskog komandanta, da uklopim ruski kontingent u sastav Kfora“, objašnjavao je Džekson, koji će ostati upamćen po tome što je u njegovom mandatu sa Kosmeta protjerano oko 250.000 Srba i nealbanaca, te ubijeno, kidnapovano ili nestalo skoro 2.000 nealbanaca, a porušeno i spaljeno pedesetak crkava i manastira i više hiljada srpskih kuća i domova.

Situacija na Kosovu i Metohiji i nalozi koji su stizali iz Komande NATO sa potpisom Veslija Klarka – da se po cijenu izbijanja trećeg svjetskog rata spriječe Rusi da zaposjednu „Slatinu“ i da srpska vojska i policija izvuku naoružanje – prijetili su da „kosovsko bure baruta“ eksplodira i dovede do rata svjetskih razmjera.

Džekson se hvali da je odbio Klarkovu naredbu, a ističe, takođe, i učinak u povratku navodno 80.000 prognanih Albanaca.

Ćutao je, kao i prvi čovjek Unmika Bernar Kušner, o zločinima koje albanski teroristi čine nad golorukim civilnim srpskim stanovništvom, o trgovini organima i umiješanosti „Ljekara bez granica“ i vođa terorističke OVK u najgnusnije zločine koji su u smrt odveli više od hiljadu i po Srba, a kosmetske urbane sredine očistili od svega što se krstom krstilo s desna na lijevo.

Šesnaest godina kasnije taj i takav Kfor predstavlja – kako kaže Stevan Vulović, gradonačelnik Zubinog Potoka, jedne od četiri opštine sa sjevera pokrajine sa većinskim srpskim stanovništvom – jedinu međunarodnu misiju kojoj Srbi koliko-toliko vjeruju i u nju se uzdaju.

„Bez vojnika Kfora, iako u mizernom broju u odnosu na broj iz 1999. godine, Srbi bi nestali sa prostora Kosmeta“, kaže Vulović, uz ocjenu da sve ostale misije, poput Unmika i Euleksa, „sviraju po notama“ koje ispisuje Priština.

Izvor:

Vezane vijesti:

PRAH I PEPEO SRPSKOG MUŠUTIŠTA

ZBOG SRBA ŽRTVOVAO VOJNIČKU KARIJERU

ĆIRKOVIĆ: NESTAJEMO!

KOSOVO – JADOVNO 1941.