Hrvat pravoslavac iz Beograda i Srbin katolik iz Dubrovnika

Dolazak kraljevskog para (Aleksandar i Marija Karađorđević) u Split, 1925.g.

Split, 1925. godina, posjeta kralja Aleksandra Karađorđevića Dalmaciji koja je tada još uvijek disala srpski i u kojoj je na vlasti bila „Srpska radikalna stranka“. Prilazi mu jedan čovjek iz oduševljene mase i ponosno uzvikne:
„Ja sam Srbin katolik iz Dubrovnika!“

Vijekovima prije toga, Vatikan je unijatio i katoličio Srbe Dalmacije, a onda od tih Dalmatinaca, Srba katolika stvarao Hrvate. Na krajnjem jugu, u Dubrovniku, Cavtatu i Konavilima srpstvo se najduže održalo.

O AUTORU Mislav Horvat je politički komentator i saradnik portala Srbin.info iz Zagreba. Na njegov zahtev, zbog njegove lične bezbednosti nije postavljena i fotografija gospodina Horvata.

Dok su sve srpske zemlje bile pod okupacijom, turskom, mletačkom i austrijskom, kao posljednja oaza srpstva ponosno stajaše srpski Dubrovnik.

Stotinama godina Dubrovnik bijaše najsrpskije mjesto na svijetu, sa kojim se jedino Cetinje moglo mjeriti. To je opjevano i u pjesmi velikog dubrovačkog pjesnika iz 19. vijeka, grofa Mede Pucića:

„Sa Lovčena vila kliče
oj, ti srpski Dubrovniče!“

Čak i iz ono malo spisa koje su promakle vatikanskim cenzorima vidljivo je koliko su Dubrovčani bili zadojeni srpstvom. Sve do 20. vijeka Dubrovnikom je vladala srpska stranka kad ju Beč zabranjuje.

U godinama do raspada Ausro-Ugarske Beč je neprestano naseljavao novo stanovništvo u Dubrovnik da bi promjenio krvnu sliku grada i taj bastion srpstva slomio.

Ali, kako to kod nas obično biva, poslednji udarac Srbima katolicima nisu zadali ni Austrijanci ni Vatikan, nego Srbi sami.

Prilikom gore spomenute posjete Splitu, dok ga je razdragano mnoštvo pozdravljalo, na riječi tog čovjeka da je on Srbin katolik iz Dubrovnika, kralj Aleksandar je odgovorio:

„A ja sam Hrvat pravoslavac iz Beograda“.

Samo ovaj događaj je dovoljan da oslika tužnu sudbinu Srba katolika Dalmacije kojih je još uoči 2. svjetskog rata bilo na desetine hiljada. Između dva rata u Splitu su udarne novine bile „Pobeda“ koje su izlazile na ekavici i ćirilici.

Jedan od najvećih gradonačelnika Splita svih vremena, kojeg su partizani zaklali na kućnom pragu bijaše Srbin katolik dr. Jakša Račić, čovjek koji je napravio simbol Splita, park na Marjanu i osnovao splitsku bolnicu.

Uobičajena smotra splitskih četnika iz dvadesetih godina 20.veka.

Brojni dalmatinski Srbi katolici bili su u četnicima, desna ruka popa Đujića Ivo Jankov, desna ruka Draže Mihailovića Zvonimir Vučković. I mnogi drugi. Svi si oni ili poginuli ili ubijani, a mnogi su se sa porodicama iselili iz Jugoslavije 1944. i 1945.

Neshvatljiva je potpuna nebriga srpske elite za dalmatinske Srbe katolike, bilo one elite iz prve Jugoslavije koja je 1939. prvi puta u istoriji Dalmaciju pripojila Hrvatskoj, bilo one komunističke srpske elite koja je dozvolila da Srbiju djele i stvaraju dvije autonomne pokrajine, a Dalmacija koja je istorijski uvijek bila zasebna administrativna jedinica nije postala autonomna. Srpski komunisti nisu čak dali ni potporu Dalmatincima koji su se zalagali za autonomiju Dalmacije, iako se radilo o najvažnijim komunističkim funkcionireima iz Hrvatske poput braće Žanko (jedan od braće Žanko bio je čak i premijer hrvatske vlade).

Spomenik kralju Aleksandru Karađorđeviću u Splitu.

Nesretni kralj Aleksandar sve je, a na kraju i svoj život žrtvovao zarad nekog bratstva sa Hrvatima koji nikad iskreno Srbima braća niti su bili, niti su htjeli biti. Jer kad neko prihvati vatikansku ideologiju laži i postane Hrvat, onda ne može biti Hrvat, a da ujedno ne mrzi sve srpsko. Na nama je da nikad ne zaboravimo srpski Dubrovnik i srpsku Dalmaciju i da ih jednom u budućnosti povratimo.

Izvor: SRBNI INFO

Vezane vijesti:

SOKOLSKO DRUŠTVO DUBROVNIK I SEOSKE SOKOLSKE ČETE

Dubrovnik, mesto najvećih hrvatskih falsifikata – Jadovno …

Nedeljković: List ,,Dubrovnik” o pokušajima pohrvaćenja Srba …

List ,,Dubrovnik” o borcima za oslobođenje i ujedinjenje 1912 …