DIC Veritas: IN MEMORIAM krajinskim izbjeglicama žrtvama u agresiji NATO na SRJ

Nekada su imali zavičaj koji se zvao Krajina. Vjerovali su da ga ne mogu izgubiti jer su bili pod zaštitom UN-a.U proljeće i ljeto 1995. godine Hrvati im, uz pomoć tih isitih zaštitnih snaga, oteše zavičaj a njih prognaše. Bili su naivni što su vjerovali da “zaštitne snage” njih treba da štite.

MAJINO NASELjE, 24.04.1999. 

Ivančević Ivan (1992), Volarević Damir (1970), Volarević Radivoj (1972), Ilić Gordana (1924), Ivanović Marko (1995);

BATAJNICA, 18.04.1999.

Rakić Milica (1996);

PALIĆ, 27.05.1999.

Alavanja Jeka (1929);

SURDULICA, 31.05.1999. 

Popović Slavko (1939), Janjanin Bogdanka (1923), Vučković Milanka (1934), Slijepčević Milan (1909), Malešević Danica (1931), Pavković Đorđe (1954), Budisavljević Petar (1939), Napijalo Dragić (1929), Žigić Rade (1947), Malobabić Bosiljka (1946), Malobabić Milena (1979), Malobabić Rade (1980), Malobabić Milenko (1983);

i desetinama onih koji u Orahovcu, Prizrenu, Prištini… netragom nestadoše.

Nekada su imali zavičaj koji se zvao Krajina. Vjerovali su da ga ne mogu izgubiti jer su bili pod zaštitom UN-a. U proljeće i ljeto 1995. godine Hrvati im, uz pomoć tih isitih zaštitnih snaga, oteše zavičaj a njih prognaše. Bili su naivni što su vjerovali da “zaštitne snage” njih treba da štite.

U najdužoj, ikad zabilježenoj, izbjegličkoj koloni dođoše u novi zavičaj – Srbiju, vjerujući da su u matici svojoj potpuno bezbedni. I opet se prevariše.

U NATO agresiji na SRJ, u proljeće 1999. godine, u novom zavičaju, i živote izgubiše. Ubiše ih NATO projektili ispaljeni iz velikih visina i daljina. Njihovi životi postadoše “kolateralna šteta” u misiji “sprečavanja humanitarne katastrofe”. I ovaj put su bili naivni što su vjerovali da se “humanitarno” odnosi na ljudsko.

A oni koji su varali, naređivali ili ubijali starce i djecu po izbjegličkim kampovima, bez obzira kako misiju ubijanja zvali i sa čime opravdavali, počinili su najteži zločin upravo zbog toga što je ljudski život jedinstven, neponovljiv i nenadoknadiv. Za počinjeni zločin počinioci i naredbodavci moraju i odgovarati u nekom sadašnjem ili budućem krivičnom, političkom, istorijskom … procesu.

Božiji sud svakako ne mogu izbjeći.

Tekst objavljen u knjizi “Hronika I – Prognanih Krajišnika”, autora Save Štrbca (izdavači Udruženje Srba iz Hrvatske, Srpsko kulturno društvo “Zora” Beograd i DIC “Veritas”), Beograd 2005.

Izvor: DIC VERITAS