Srbin koji je sa 12 godina bio heroj Prvog svjetskog rata

Dječak Dragoljub Jeličić (12), sin izbjeglica sa Korduna, uz Lozničanina Momčila Gavrića je bio jedan od najmlađih srpskih vojnika u Prvom svjetskom ratu. Obojica su zaslužili da nose oreol junaka, jer su bili dio srpske mladosti koja je tih krvavih dana i godina branila otadžbinu i ušla u vječno pamćenje srpskog naroda.

Dragoljub je, inače, poslednje godine života i rada proveo u Nikšiću. A, o njemu, koji je čak šest puta ranjavan, koji je plenio hrabrošću, pisao je čuveni švajcarski ljekar i ovekovječeni prijatelj Srba, Arčibald Rajs, u knjizi „Šta sam vidio i doživjeo u velikim danima“. Ovog dječaka predstavlja kao junaka koji „puca iz puške i baca bombe“.

„Kada je ranjen u ruku, vade mu kuršum u Niškoj bolnici. Nije htjeo da se dade uspavati za operaciju. Izdržao je bez ijedne riječi„, napisao je Rajs.

Cio vijek posle krvavih događaja tokom Velikog rata, Đorđe Njunjić (27) danas pokušava da dokaže da je njegov deda po majci, Dragoljub Jeličić, najmlađi srpski vojnik Prvog svjetskog rata.

„Posjedujemo fotografije i knjige u kojima se moj deda pominje kao najmlađi borac“, kaže Đorđe, koji sa bratom Predragom pokušava da dođe do istine. „Ne znamo da li je bio mlađi od Momčila Gavrića, ali bismo voljeli da saznamo istinu“.

Njunjići u arhivi čuvaju originalne dedine fotografije, a posebno izdvajaju onu koju je ovjekovječio jedan francuski fotoreporter u borbama za odbranu Beograda, gdje se vidi kako Dragoljub puca iz puške.

„Upravo je ta slika dugo bila u postavci Vojnog muzeja“, kaže s ponosom Đorđe.

Porodica Jeličić je, poput drugih srpskih familija, imala izbjegličku sudbinu. Sa Korduna su došli u Šabac, gdje su pokušali da organizuju život. Nažalost, Dragoljub je rano ostao bez oca, a potom mu se i majka preudala, a on pobjegao u Beograd, gdje je živio kao beskućnik. Rat ga zatiče u odbrani Beograda, odakle bježi u Rudnički odred. Na Mačkovom kamenu ranjen je dok je zamjenjivao poginulog mitraljesca, a priča se da je samo koji korak dalje od njega poginuo Dimitrije Tucović. Sa nepunih 14 godina bio je najmlađi podnarednih, učesnik Solunskog fronta… Preživjeo je Prvi i Drugi svjetski rat, nacističke kazamate, a kraj rata dočekao je u partizanskoj uniformi.

Dragoljub je bio glumac, odličan komičar, član Udruženja dramskih umjetnika Beograda. Posle Drugog svjetskog rata vratio se toj ljubavi i posle Beograda, Jagodine, Skoplja, Tuzle, Rijeke, obreo se u Narodnom pozorištu u Nikšiću. Umro je u 63. godini, a iza njega su ostale tri kćerke, koje danas žive u Nikšiću.

Izvor: IN4S