Kod crkve Svete Ognjene Marije u Podravanju, kod Srebrenice danas je služen parastos za 60 mještana ovog sela poginulih u posljednjem ratu, od kojih su 32 civila i vojnika ubijena na današnji dan 1992. godine.
Služenjem parastosa i prisluživanjem svijeća za pokoj duša poginulih, nekoliko desetina mještana, saboraca i članova porodica stradalih obilježilo je danas 22 godine od pogibije mještana ovog sela.
Delegacije opštinske Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila, Boračke organizacije i Srba iz opštinskog rukovodstva Srebrenice položile su cvijeće kod spomen-ploče poginulima.
Sekretar srebreničke Boračke organizacije Miloš Milovanović rekao je da je prije 22 godine u Podravanju počinjen stravičan zločin nad Srbima i da ni Haški tribunal, niti pravosuđe BiH nikoga nisu procesuirali zbog tog zločina.
„Žalosno je da za zločin nad Srbima u Podravanju, kao i za brojne druge zločine počinjene nad srpskim civilima u Srebrenici i okolini niko od Bošnjaka nije odgovarao, dok su za stradanje bošnjačkih vojnika Srbi kažnjeni sa više od 1.000 godina zatvora, što pokazuje da međunarodni i domaći sudovi i tužilaštva rade pristrasno, optužujući samo Srbe“, istakao je Milovanović.
On je istakao da poginuli nisu zaboravljeni i da se neće odustati od borbe za pravdu i istinu, kao i da počinioci zločina nad Srbima moraju odgovarati.
Na današnji dan prije 22 godine jake muslimanske snage iz Srebrenice i Žepe opkolile su ovo razuđeno planinsko selo i njegove zaseoke, presjekle jedinu putnu komunikaciju prema Milićima i krenule u artiljerijsko-pješadijski napad.
Naoružani muškarci pružili su otpor i borba je trajala cijeli dan. Ubijena su 32 mještanina, a nakon borbe prsa u prsa u večernjim časovima neki su se probili i uspjeli živi da izađu iz okruženja.
Dragutin Šarac /84/ sa još trojicom mještana preživio je sakriven tri dana u jednoj šikari u selu i pod okriljem noći uspjeli su se izvući prema Milićima, zahvaljujući poznavanju terena.
„Opkolili su selo i napali sa svih strana, presjekavši put prema Milićima koji nam je bio jedina odstupnica. Gledali smo kako pljačkaju i pale našu imovinu i odgone stoku. Bilo je i žena i djece i staraca koji su pljačkali i odgonili stoku. Noću nismo čuli pokrete i odlučili smo da noću krenemo i tako smo se uspjeli izvući“, priča Dragutin.
On kaže da su mu tog dana nastradali brat Milan i sinovac Dušan, a da mu je drugi brat Veselin bio zarobljen i nakon strašnih tortura i mučenja u srebreničkom logoru, gdje su mu čak sjekli dijelove genitalija, razmijenjen je, ali je od posljedica mučenja umro.
„Pričao mi je da ga je lično tukao Naser Orić, jer ga je poznavao s obzirom da mu je išao sa sinom u školu“, kaže Dragutin.
Prema njegovoj tvrdnji, u napadu su učestvovali komšije muslimani iz susjednih sela koji su ih poznavali i poimenično dozivali da izađu iz kuća da ih kolju.
Bratunački profesor Miloš Mitrović, rodom iz ovog sela, kaže da su mu na današnji dan prije 22 godine ubijeni majka Ruža koja je imala 65 godina i stric Mihajlo koji je kasnije nađen bez glave.
„Zaklan mi je i stric Drago Mitrović koji je preživio ustaško klanje u Drugom svjetskom ratu i živio bez moći govora sa traumama do građanskog rata, kada su ga ponovo uhvatili i zaklali potomci onih koji su ga klali 1941. godine. To je jedinstven slučaj da jedan čovjek doživi dva klanja u dva rata za 67 godina života“, priča profesor Mitrović.
On ističe da su neki Srbi bili blizu skriveni i čuli da mu je koljač rekao „preživio si ćeteres prvu, a sada sigurno nećeš“ i odsjekao mu glavu, što znači da ga je lično poznavao.
Milojka Bibić je tog dana ostala bez braće Rada i Milovana, oca Miloša i majke Dikosave.
„Muslimanski vojnici opkolili su i napali selo sa svih strana, a onda su uz neopisivu galamu i uzvike `alahu egber` upali u selo i ubijali sve što su stigli. Ubijali su sve redom – žene, djecu, starce kao da su znali da nikada neće odgovarati, ali postoji i Božija kazna, ako ih već Haški tribunal i pravosuđe BiH ne žele procesuirati“, kaže Milojka.
Ona ističe da je sraman odnos međunarodnog i pravosuđa BiH koji sude samo Srbima, a za njenu porodicu koja je ubijena u svom selu jer su bili Srbi, niko ne odgovara.
„Nema ništa od države u kojoj je ovakvo pravosuđe i u kojoj sudije i tužioci po različitim aršinima dijele pravdu i opstruišu istrage, podizanje optužnica i suđenje počinilaca zločina nad Srbima“, smatra Milojka.
Više od polovine ubijenih u Podravanju bili su civili, među kojima je sedam žena.
Svih 120 kuća i ostali privredni i pomoćni objekti u Podravanju tog dana su spaljeni, a prethodno je opljačkana sva srpska imovina.
Od 120 zapaljenih kuća u Podravanju, 80 još nije obnovljeno. Selo još nema vodu, a nekoliko staračkih domaćinstava, koja su bila prinuđena da se vrate na svoja imanja, još žive u neuslovnim prostorima i podrumima porušenih kuća, jer nisu dobili donacije za obnovu.
Vezane vijesti:
POMEN UBIJENIM SRPSKIM CIVILIMA
Sedamdeset godina od zločina u Zalazju kod Srebrenice
Zločin u mjestu Žutica kod Milića 21. maja 1992.
IMA LI OPTUŽNICA ZA UBIJANjE SRBA?