Serbian
Armenian
Croatian
Dutch
English
French
German
Greek
Hebrew
Hungarian
Italian
Norwegian
Polish
Russian
Slovenian
Spanish
Kao ekvivalent Holokaustu je predložen Pokolj, ali su to anonimni i krajnje nestručni zaposlenici u državnim institucijama napali, što je zapravo bio najveći trud koji su preduzeli u smislu rada na ovom istorijskom periodu i temi.
Objavljeno na www.Frontal.rs : 9 aprila, 2021. – aktuelno i danas
Nakon što su stotine hiljada maraka utrošene na slanje izabranih profesora istorije i srpskog jezika na kurs u Izrael, upravo da bi učili o metodologiji izučavanja žrtava Holokausta, te obaveznih predavanja o istom profesorima istih predmeta u Srpskoj, to očigledno još nikako nije dovoljno da bi se bavili stradanjem srpskog naroda sada i odmah.
Osim što je dio stranih lobista infiltriran u institucije Srpske nastojao da spriječi bilo kakvo ugledanje na jevrejsku metodologiju rada. Na prvom mjestu imenovanje genocida nad srpskim narodom od strane Nezavisne Države Hrvatske, te njenih saveznika Njemačke, Italije, Mađarske; počinjen za vrijeme Drugog svjetskog rata.
Kao ekvivalent Holokaustu je predložen Pokolj, ali su to anonimni i krajnje nestručni zaposlenici u državnim institucijama napali, što je zapravo bio najveći trud koji su preduzeli u smislu rada na ovom istorijskom periodu i temi.
Do sada je upravo stradanje Jevreja njihov prioritet u radu, te zahvaljujući tome prva stvar koju uče srpska djeca. Stradanje njihovog, srpskog naroda, obrađeno u nastavnoj jedinici „O Holokaustu i drugim genocidima“, bez da je na prvom mjestu i sa jasnim fokusom obrazovne bitnosti. Odnosno veće važnosti za naš školski sistem i narod.
Metodologijom izučavanja stradanja Jevreja, omogućiće se dodatno izučavanje stradanja Srba?
Ta praksa ponavljanja istih stavova od prije deset godina, sa koliko god sastradalničkim, ali opet drugim narodom o čijoj sudbini tokom Drugog svjetskog rata se mnogo više zna čak i među Srbima, nastavlja se i u saopštenju sa današnje sjednice vlade, te se tako kaže:
„S ciljem jačanja svijesti o stradanju srpskog naroda i razvijanja kulture sjećanja, a kroz usvajanje metodologija rada o izučavanju žrtava Holokausta, pokrenute su aktivnosti koje će omogućiti dodatno izučavanje stradanja srpskog naroda u svim ratovima koji su zadesili ovo područje.
Tome je prethodila izrada priručnika za nastavnike za integrativni, tematski pristup izučavanju predmeta od nacionalnog značaja pod nazivom Očuvanje srpskog nacionalnog interesa i nacionalnih vrijednosti u kontekstu osnovnog vaspitanja i obrazovanja, a koji je namijenjen nastavnicima koji realizuju nastavu: srpskog jezika i književnosti, istorije, geografije, poznavanja prirode i društva, muzičke kulture i likovne kulture.“
Novi Priručnik „Očuvanje srpskog nacionalnog interesa i nacionalnih vrijednsti“?!
Dakle, bez ikakvog pomena o tome do sada u javnosti, izrađen je neki novi priručnik koji treba očuvati srpski nacionalni interes?! O tome se u saopštenju Vlade RS dalje kaže još:
„Koristeći ovaj Priručnik nastavnici iz Republike Srpske, ali i iz Republike Srbije, će kroz pomenute predmete ili međupredmetne sadržaje, učenike osnovnih škola upoznavati sa nacionalnim identitetom srpskog naroda bez obzira gdje žive.
Koristeći ovaj Priručnik nastavnici iz Srbije i Srpske će zajedno sa učenicima raditi na očuvanju jedinstvenog srpskog nacionalnog identiteta, njegovanju zajedničkih tradicionalnih, kulturnih, istorijskih i nacionalnih vrijednosti, te graditi svijest o jedinstvenim interesima i ciljevima kako u sadašnjosti, tako i u budućnosti bez obzira na prostorna ograničenja“.
Ugledajmo se na Jevreje, osim u ničemu???
Ko je radio na tome, šta u tom Priručniku piše, to niti je predstavljeno javnosti, niti je obrazloženo iz Vlade RS. Činjenica je da u dosadašnjem radu republičkih institucija, a na prvom mjestu Republičkog centra za istraživanje rata i ratnih zločina, ni na koji način nije usvajana metodologija proučavanja žrtava Holokausta.
Osim što se ta metodologija glorifikovala i preporučivala za usvajanje. Ali nipošto usvajala! Naprotiv!
U praksi, činjeno je upravo suprotno te se prednost davala pisanju o toj metodologiji i samom Holokaustu, dok gotovo ništa ozbiljno, a posebno savremeno, nije rađeno na proučavanju stradanja Srba.
Rađeno je upravo suprotno: Zloupotrebom ove institucije i Katedre za istoriju Filozofskog fakulteta u Banjoj Luci, upravo su sprečavani makar i simbolični napori da se stradanju Srba pristupi na način na koji to rade Jevreji sa svojim žrtvama, a pri tome na prvom mjestu da se taj istorijski događaj, odnosno proces – imenuje.
Tako se i u saopštenju vlade on zove zločin-genocida NDH, ili ustaški genocid iz Drugog svjetskog rata, a ne nekim uniformnim i pedagoško-propagandno pogodnim terminom poput Holokaust.
Vječno pomični datum obilježavanja sjećanja na žrtve Jasenovca
Isto tako ni Dan sjećanja na žrtve Jasenovca nema jedan tačan datum kojeg se obilježava svake godine. Koliko se stihijski, neozbiljno i neprimjereno pristupa sjećanju na Jasenovac, najbolje govori da 22. april, dan proboja logoraša, biva obilježen svake godine na neki drugi dan, ali bez jasnog razloga ili zakonitosti te pomičnosti, kao, recimo, u slučaju Vaskrsa.
„Vlada Republike Srpske je donijela danas Rješenje o imenovanju članova Organizacionog odbora za organizovanje parastosa i pomena žrtvama zločina-genocida NDH u koncentracionom logoru Jasenovac i njegovom najvećem stratištu Donja Gradina. Ujedno su odlučili da se ove godine parastos i pomen žrtvama ustaškog genocida iz Drugog svjetskog rata u Donjoj Gradini održi 08. maja 2021. godine.“
Takođe, Vlada Republike Srpske donijela je i Odluku o osnivanju Javne ustanove Centar za razvoj i unapređivanje kinematografije Republike Srpske, što su sve posljedice pojave filma Dara iz Jasenovca.
i Opštenarodni zanos, te naboj koji je njim proizveden sve očitije pada u zaborav. Prioriteti opet izmiču u interese jedne uske grupe stranih lobista koji pokušavaju da privatizuju i istrumentalizuju kulturu sjećanja kao isključivo svoje pravo.
Izvor: FRONTAL
One Response
Ljude koji zarađuju na izučavanju žrtava Pokolja treba izložiti javnoj osudi. Šta se ima izučavati da bi se proglasio genocid u Jasenovcu? Imate broj žrtava. Ako je 8000 žrtava bilo dovoljno za Sreebrenicu da se utvrdi namjera i genocid, onda su stotine hiljada jasenovačkih žrtava nepobitan dokaz za namjeru počinioca. Sigurno da nemože postojati drugi razlog za tako masovna ubistva. Neshvatljivo je da postupak za proglašenje genocida nine već pokrenut u UN i međunarodnom sudu.