Zločin na Trovrhu

NOVO GORAŽDE – Na 21-vu godišnjicu zločima muslimanskih snaga iz Goražda, svrstanih u takozvanu Armiju BiH, nad zarobljenim srpskim stražarima na bivšem RTV repetitoru Trovrh, na ovom planinskom prevoju iznad Novog Goražda, 20. avgusta je otkriveno spomen obilježje i održan pomen parastos, koga je služio paroh Goraždanski Novica Ćebić.

Spomen obilježje sa imenima osam zarobljenih srpskih stražara, kao i dvojicom srpskih vojnika koji su ubijeni u ofanzivi muslimanskih snaga oko Trovrha, otkrili su članovi njihovih porodica Milja Vuković i Goran Ćeho.

A na mermernoj ploči na znanje pokolenjima zapisana su imena zarobljenih i ubijenih srpskih boraca koji su čuvali RTV repetitor Trovrh: Boško Lasica i njegov sin Đoko, Ratomir Klačar, Njegoš Ćeha, Kojo Vuković, Budimir i Branislav Todorović i Tijoslav Radović, kao i Miodrag Gojković i Radisav Radović, srpski borci koji su tih ratnih dana ubijeni u rejonu Trovrha.

Komemorativnom skupu na Trovrhu, pored brojnih članova porodica i potomaka srpskih boraca prisustvovao je Narodni poslanik Skupštine Republike Srpske Miroslav Kojić, delegacija BORS-a, koju je predvodio Dražan Perendija, predsjednik Predsjedništva ove organizacije, delegacija MUP-a Republike Srpske, zatim opštine Novo Goražde, na čelu sa načelnikom Daliborom Neškovićem, delegacije opštinskih Boračkih organizacija Novo Goražde i Višegrad, te Udruženja logoraša Višegrad.

POLUMRTVE BACILI U DRINU

Obraćajući se prisutnima, Momo Lorić, predsjednik Opštinske Boračke organizacije Novo Goražde je rekao da je nakon zarobljavanja i stravičnog mučenja nad osmoricom srpskih stražara izvršen zločin protiv svih zakona i običaja ratovanja.

-Zvjerska mučenja ovih srpskih junaka počinju od zarobljavanja, 20. avgusta 1992. godine. Prvo su zatvoreni u silos u Kopačima, gdje je likvidiran Rato Klačar, a zatim su ostali prebačeni u logor, koji je bio u zgradi MUP-a u Goraždu. Nakon dodatnih mučenja i višednevne gladi, praktično polumrtve su ih odveli do Lađeve Stijene ispod Kopača i bacili u Drinu, rekao je Lorić.

On je podsjetio da su se sumnje o ovom zločinu i njihovom bacanju u Drinu potvrdile 2011. godine kada su u jezeru Perućac pronađene kosti dvojice srpskih mučenika sa Trvovrha: Tijosava Radovića i Budimira Todorovića.

-Zato osnovano sumnjamo da je masovna grobnica za preostala 92 srpska civila i borca iz Goražda, za kojima se još uvijek traga, u dubini Drinskih jezera, rekao je Lorić.

Upozoravajući na stalne opstrukcije Bošnjačkih zvaničnika Lorić je rekao da je porodica Budimira Todorovića, prilikom preuzimanja njegovih posmrtnih ostataka iz Visokog, doživjela velika poniženja, kada su im predočeni dokumenti izdati od MUP-a Goražde u kojima je pisalo da su svi srpski stražari „poginuli u borbama oko Trovrha“!

-Tek je mala nada i utjeha da je protiv izvršilaca ovih zvjerskih zločina pokrenut krivični postupak. Nadamo se da će pravda pobjediti, a zločinci dobiti zasluženu kaznu, poručio je Lorić u svom obraćanju na Trovrhu.

OBILjEŽITI SVA MJESTA STRADANjA SRPSKIH BORACA

Pozdravljajući prisutne u ime Boračke organizacije Stare Hercegovine i Republike Srpske, predsjednik Predsjedništva BORS-a Dražan Perendija je podsjetio na velike borbe koje su određivale sudbinu srpskog opstanka na ovim terenima.

-Na ovom i drugim područjima imamo dosta neobilježenih humki i mjesta stradanja srpskih boraca. Uz našu dobru volju i slogu nadam se da ni jedno od tih mjeste neće ostati neobilježeno, poručio je Perendija, izražavajući nadu „da su ove svete srpske žrtve posljednje koje su date za očuvanje vjere i otadžbine“.

ŠEST STRAŽARA SE USPJELO IZVUĆI IZ OBRUČA

Ratne 1992. godine RTV repetitor Trovrh čuvalo je 14 srpskih stražara, od kojih su šestorica uspjela da se konopcima spuste i izbjegnu zarobljavanje. Među njima je bio i Zoran Stanišić, koji je došao na Trovrh da oda počast svojim saborcima.

-Nerado se prisjećam tih ratnih dana i paklenih borbi kada su nas jake muslimanske snage okružile i iznuravale, kako bi im se predali. Nas šestorica, koji smo bili na drugom spratu objekta, u zatišju između stalnih napada, negdje oko 14 časova uspjeli smo se neopaženo konopima spustiti niz zidine i zamaći obižnjim liticama u gustu šumu. Ostali saborci, na žalost, nisu imali priliku da to učine. Odatle smo se, nakon višečasovnog lutanja uspjeli provući kroz neprijateljski obruč i stići do srpskih položaja, prisjeća se Stanišić.

On naglašava da su srpski stražari na ovom objektu bili višednevna posada koja nije aktivno učestvovala u borbama, sa jedinim zadatkom da čuvaju ovaj važan televizijski i radio-relejni objekat.

Izvor: 058.ba