Masakr na Svetog Nikolu: 56 Srba u Gornjoj Jošanici kod Foče pre 26 godina zaklano noževima i sekirama

Na dan kada je trebalo da slome krsni kolač deset jošaničkih zaseoka je sravnjeno sa zemljom.

Danas je tačno 26 godina od jednog od najmasovnijih i najmonstruoznijih zločina iz prošlog rata, od ubistva 56 Srba u Gornjoj Jošanici kod Foče, koji su stradali 19. decembra 1992. godine na kućnom pragu, na dan kada je trebalo da proslave krsnu slavu.

U napadu je učestvovalo oko 600 pripadnika takozvane Armije BiH, u deset grupa raspoređenih na deset jošaničkih zaseoka, koje su sravnili sa zemljom.

Hladnokrvno su ubijeni 21 žena, kao i troje dece – Dragana Višnjić od deset godina, njen tri godine mlađi brat Dražen i dvogodišnja Danka Tanović.

Učenica četvrtog razreda Osnovne škole “Veselin Masleša“ u Foči Dragana Višnjić i njen brat Dražen prethodnog dana su iz Foče sa roditeljima došli kod dede i babe na slavu.

Ubijeno je ukupno 16 Višnjića, a Dušanka Lalović, tada Višnjić, jedna je od retkih iz ove familije koja je uspela da pobegne ispod noža.
– Najstrašnije je što su dve kompletne porodice pobijene, porodica Vukadina Višnjića i porodica Stojke Višnjić – kaže Lalovićeva, kojoj je poginuo otac Tomo.

Na dan kada je trebalo da slome krsni kolač, ubijeni su deda Vukadin Višnjić (64), njegova supruga Zorka (64), njihova dva sina Dragoljub (39) i Milan (33), Dragoljubova supruga Olga (31) i njihovo dvoje dece, Dragana (10) i Dražen (7).

Svi ukućani su pobijeni i u porodici Stojke Višnjić (68), koja je stradala zajedno sa svojom snahom Gojom (44), unukama Zorom (22) i Rankom (24), unukom Vlatkom Višnjićem (20) i praunukom Dankom Tanović (2), Zorinom ćerkom.

Ubijeno je i devet članova familije Kulić, po pet u familijama Grujičić i Blagojević, zatim četvoro Davidovića, po troje Jegdića, Pljevaljčića i Stojanovića, dvoje Mićevića i Ivanovića, te po jedan član iz porodica Škipina, Stevanović, Jagodić i Tanović.

Medicinar u penziji Slavko Đorđević, kome su ubijeni sestra Jela Višnjić (50) i zet Miladin Višnjić (52) primio je tela u mrtvačnici fočanske bolnice, fotografišući svaku žrtvu ponaosob.

– Počinjen je neshvatljiv zločin. Svi su poginuli klanjem, ubijanjem tvrdim predmetima, noževima, sekirama. Niti su se branili, niti su imali oružje da se brane – kaže Đorđević.

Priseća se da je njegova sestra izbodena nožem u trbuh i na kraju usmrćena ubodom u vrat.

– Mog zeta su sekli nožem, od stopala do gluteusa nekoliko rezova mišića su napravili, a razbili su mu čelo, šake i stopala da ne bi mogao da beži. Razbijali su nekim predmetima lobanje i sekli preko lica i nosa, odsecali uši – priča Đorđević.

Poznati su naredbodavci iz ratnog predsedništva opštine Goražde i vojnog vrha takozvane Armije BiH, kao i neposredni komandiri jedinica na terenu, ali se na podizanje optužnica još čeka.

Dušanka Lalović kaže da nema tog suda gde nije davala izjave – od Trebinja do Tužilaštva u Sarajevu, a predmet je, naglašava ona, bio i u Hagu odakle je vraćen.

– Nikada niko nije okrivljen. Kako neko može da živi 25 godina, a da zna da je počinio takav zločin. A gledajte simbolike, Hag se ove godine zatvara, baš na Nikoljdan, a za zločin u Jošanici koji je počinjen na Nikoljdan niko nije odgovarao. Ko je ubio 56 ljudi, koji su krivi samo što su bili Srbi i što su slavili svoju slavu. Znaju se počinioci ovog zločina, pisali su oni knjige o svom junaštvu, ali i dan danas nikom ništa, pravda ćuti – rekla je Lalovićeva.

Pre dve godine, na imanju Višnjića započeta je gradnja crkve zadušnice u znak večnog sećanja na jošaničke mučenike. Godišnjica zločina zvanično je obeležena u maju, na letni Nikoljdan, a porodice poginulih danas su obišle groblja u Jošanici i Foči i zapalile sveće za duše nevino stradalih.

Izvor: SRNA