Blajburška matrica

Prilikom obeležavanja desete „obljetnice NDH“ na Blajburškom polju, daleke 1951.godine, pokrenuta je inicijativa za formiranje PBV („Počasni blajburški vod“), iako bi po hrvatskoj terminologiji trebalo da bude roj, jer su tako nazivali formaciju jačine voda u ustaškoj vojnici i domobranstvu, ali izgleda da ni ekstremne „hrvatine“ ne mogu bez srbizama.

PBV je formiran već 1952.godine, da se „čuva sjećanje na hrvatsku blajburšku tragediju“. Ove godine, na tom već etabliranom neofašističkom derneku okupilo se oko 15000 poštovalaca ustaških zločinaca iz Hrvatske, BiH i bela sveta, sa pratećom fašističkom ikonografijom, koju vlasti austrijske opštine Felklermarkt uporno odbijaju da zabrane, sa obrazloženjem da se misa zadušnica odvija na lokaciji Lojbaher feld, koju su pripadnici PBV odavno otkupili od lokalnog poljoprivrednika, i uredno uknjižili kao svoj privatni posed.

Svake godine antifašisti u Austriji dižu glas za zabranu, prozivajući pritom nekadašnje ustaške emigrante da su oni inicijatori te manifestacije, ali to nije istina!

Stvarni inicijator te neofašističke svečanosti je RKC sveštenik Vilim Cecelja, koji je tokom trajanja NDH bio zamenik vojnog vikara hrvatske vojnice Alojzija Stepinca, ali i vojni dušobrižnik PTS („Poglavnikov tjelesni sdrug“), što je naziv za pavelićevu gardijsku brigadu, formaciju sa posebnim ovlašćenjima u NDH. Cecelja je po kazivanju ustaških emigranata bio i lični ispovednik Ante Pavelića, te nije slučajnost da je posle službenog odlaska iz Zagreba u Austriju, planski ostao da služi u jednoj katoličkoj župi kao lokalni sveštenik (uz saglasnost Vatikana!), te je posle blajburške borbe brinuo o brojnim ranjenim ustašama koji su lečeni u vojnoj bolnici britanske armije, kao okupacione u Austriji, ali su nakon izlečenja zbrinuti uz pomoć RKC, a nisu izručeni jugoslovenskim vlastima kao ratni zločinci, saveznici nemačkih nacista. Već od 1946.godine, Cecelja drži misu zadušnicu na Blajburškom polju za hrvatske fašiste poginule u oružanoj borbi sa jugoslovenskim partizanima, a pomenu prisustvuju preživeli i izlečeni, koji volšebno postaju „vojujući kristovi borci za pravednu hrvatsku stvar “!

Upravo je od tih izlečenih zlotvora i formiran prvi sastav PBV, koji će predvoditi ustaški prvoborac, oficir PTS, koji će toliko otvoreno delovati antijugoslovenski, da će ga čak i konzervativne austrijske vlasti proterati, a britanska država će ga prihvatiti raširenih ruku kao „stručnjaka za antikomunističku borbu“, iako je dotični bio najvičniji nožu. To je vreme kada RKC pokreće široku kampanju protiv Jugoslavije, zbog osude dokazanog ratnog zločinca Alojzija Stepinca, te u Britaniji čak snimaju i igrani film o „nevinoj žrtvi“ hrvatskog RKC metropolite zagrebačkog, glavnu je ulogu igrao Alek Ginis, ali je jugoslovenska publika ostala prikraćena da vidi to njegovo ostvarenje.

Vatikan je tada vodio kampanju relativizacije zločinačke uloge hrvatskog prvosveštenika, a tvorci „gvozdene zavese“ su to samo uklopili u svoju antikomunističku borbu.

Još dok je samu proslavu organizovala ustaška emigracija, Austrija je slučajno „previdela“ otkrivanje prvog spomen obeležja na privatnom posedu, gde je bilo jasno napisano – „U čast poginuloj hrvatskoj vojsci“, bez pominjanja civilnih žrtava.

Tek u pripremama za razbijanje zajedničke države Jugoslavije, kada je počela sistematska antisrpska kampanja, setili su se majstori laganja sa Zapada, da se ne može graditi antisrpska kampanja na „priči“ o ubijanju pripadnika sukobljene vojske u ratu, te rado prihvatiše pomoć Vatikana, koji je već pokrenuo priču o „križnom putu hrvatskih mučenika“, koje „gladne i žedne, gole i bose“, od Blajburga do Trepče nemilosrdno teraju ti krvoločni komunisti (obavezno se naglašava SRBI!).

Tada i počinje promena „priče“ o žrtvama na Blajburškom polju, i hrvatski vojnici postadoše samo civili, a ploča volšebno izmeni natpis — „ U SPOMEN NA HRVATSKE ŽRTVE BLAJBURŠKE TRAGEDIJE“, služeći Vatikansko – EU- NATOvskoj propagandi, tokom građanskom ratu u Hrvatskoj i BiH!

Posle oslobođenja Srebrenice u julu 1995.godine, kada su pripadnici DAČBAT OUN u svojim izveštajima naglasili, da se u pokušaju oružanog proboja muslimanske 28. divizije A BiH iz srpskog obruča, mogu očekivati mnogobrojne ljudske žrtve, jer je takva operacija uvek krvava, pošto se koristi artiljerija za razbijanje tih borbenih grupa, setiše se planeri „srpskog genocida“ već uspešne operacije promenjene priče o hrvatskoj blajburškoj „tragediji“, te se osnovaše razne NVO tipa „Majke Srebrenice“, da šetaju sa slikama svojih sinova, muževa, braće, koje je njihova komanda odvela u smrt!
U početku su te zloupotrebljene žene nosile slike svojih sinova, i to u uniformi A BiH, te je tako i na sajtu brojnih NVO bilo slika mladića od 17 godina u uniformi, koji su proglašeni za „dečake“ žrtve srpskih „zločinaca“, dok im nije razjašnjeno da su dobrovoljci, koji su sami odlučili da obuku uniformu, te slike volšebno isčeznuše, ali laž o „mnogobrojnim pobijenim dečacima“ ostade u haaškim optužnicama, kao uspešna kopija blajburške matrice!

Vreme je da država Srbija najzad otpečati arhive jugoslovenskog MIP, u kojima se nalazi brojna dokumentacija o delovanju hrvatske fašističke emigracije, te se dokazano i precizno prikaže planska akcija laganja oko blajburške „hrvatske tragedije“, o kojoj je zajednička država uporno ćutala, da se ne „potresa“ hrvatsko javno mnenje i jača emigracija !

Vreme je, da najzad počne iznošenje dokaza i o delovanju zapadnih službi, koje su svesno pomagale to hrvatsko laganje, jer sada po toj matrici pokušavaju da izmisle i „srpski genocid“ na Kosmetu kao delu „prirodne Albanije“, a već je na čekanju i „genocid“ u Makedoniji, apostrofiran u „tiranskoj platformi“.

Uostalom, u beogradskoj kolaborantskoj štampi slabo se izveštava o obaveznoj službi sveštenika RKC i IVZ na Blajburgu, koji drže pomen ratnim zločincima, dok prisustvuje hrvatski državni vrh.

Malo je poznato, i da sadašnji pripadnici PBV imaju svoje službene prostorije u najužem centru grada Zagreba, ali beogradsko rukovodstvo to ni ne pominje, valjda da im hrvatski predstavnici ne spuste rampu za neko poglavlje, u uzaludnom pokušaju puta u unijatsku raspadajući EU, gde je javna proslava pomena fašističkim pretcima, postala tradicija.

Autor: Vladimir Frolov

Izvor: Fond strateške kulture

Vezane vijesti:

Blajburg: Spona između NDH i nove Hrvatske | Jadovno 1941.

Skup u Blajburgu: Hapšenje zbog ustaške kape, nadbiskup smiruje …

Koruška biskupija brani skup u Blajburgu i ističe njegov …