DAN SJEĆANJA NA POGINULE
BEOGRAD, 24. MARTA - Dan sjećanja na poginule u NATO
bombardovanju, koje je počelo 24. marta 1999. godine, biće obilježen širom
Srbije odavanjem pošte i polaganjem vijenaca na spomen-obilježja.
Ministar odbrane Srbije Dragan Šutanovac položiće vijenac na spomen-obilježje
poginulim pripadnicima vojske, Ministarstva unutrašnjih poslova i građanima u
Vranju.
U znak sjećanja na sve nastradale, kao i poginule zastavnike prve klase Vojske
Jugoslavije na brdu Straževica biće služeno opjelo, a vijenac na
spomen-obilježje položiće ministar unutrašnjih poslova Ivica Dačić i
predsjednik Skupštine grada Aleksandar Antić.
Gradonačelnik Beograda Dragan Đilas položiće cvijeće na spomenik
"Zašto" u Tašmajdanskom parku i odati počast poginulim radnicima
Radio-televizije Srbije.
Tokom bombardovanja Srbije, 18. aprila u svom domu poginula je i trogodišnja
Milica Rakić. Na njen grob, na Batajničkom groblju, cvijeće će položiti članica
Gradskog vijeća Jovana Mehandžić.
Odluka o početku napada na tadašnju SR Jugoslaviju donesena je bez odobrenja
Savjeta bezbjednosti UN, a bombardovanje je okončano 78 dana kasnije,
usvajanjem Rezolucije 1244.
Napadi NATO-a na Jugoslaviju počeli su 24. marta 1999. nešto prije 20.00 časova
na osnovu naređenja tadašnjeg generalnog sekretara NATO-a Havijera Solane, a
jugoslovenska vlada iste noći proglasila je ratno stanje.
Tokom operacije izvršeno je 2.300 vazdušnih udara po 995 objekata širom zemlje,
a 1.150 borbenih aviona lansiralo je blizu 420.000 projektila ukupne mase
22.000 tona.
NATO je lansirao 20.000 velikih projektila, među kojima 1.300 krstarećih raketa
na vojne i civilne ciljeve, a izručio je i 37.000 "kasetnih bombi" sa
350.000 kasetnih podprojektila.
Uz upotrebu najubojitijeg oružja, Severnoatlantska alijansa je u ratu protiv
Srbije upotrijebila i zabranjeno naoružanje - municiju sa osiromašenim
uranijumom.
U oružanom sukobu sa nemjerljivo nadmoćnijim neprijateljem, srpski PVO uspio je
da obori dva aviona NATO-a - lovac "F16" i američki
"nevidljivi" avion "F-117", i da zarobi tri neprijateljska
vojnika.
Prilikom povlačenja snaga VJ, ispostavilo se da je učinak NATO-a 14 uništenih
tenkova, 17 oklopnih transportera i 20 artiljerijskih oruđa.
U bombardovanjima, koja su bez prekida trajala 78 dana, teško su oštećeni
infrastruktura, privredni objekti, škole, zdravstvene ustanove, medijske kuće,
spomenici, kulture. Prema procjenama različitih izvora, poginulo između 1.200 i
2.500 ljudi.
Gotovo da nema grada u Srbiji koji se tokom 11 nedelja napada bar nekoliko puta
nije našao na meti.
Bombardovanje Jugoslavije okončano je 10. juna, usvajanjem Rezolucije 1244
Savjeta bezbjednosti UN. Dan ranije, predstavnici VJ i NATO-a potpisali su u
Kumanovu Vojnotehnički sporazum, kojim je precizirano povlačenje snaga VJ sa
Kosova i ulazak u pokrajinu međunarodnih vojnih trupa.
Posle nekoliko neuspješnih diplomatskih pokušaja, kriza je okončana
posredničkom misijom finskog predsjednika Martija Ahtisarija i bivšeg ruskog
premijera Viktora Černomirdina, specijalnog izaslanika tadašnjeg ruskog
predsjednika Borisa Jeljcina.
Prema podacima UNHCR-a, Kosovo je od dolaska mirovnih snaga napustilo oko
230.000 Srba i Roma, a u pokrajinu se vratilo oko 800.000 izbjeglih Albanaca.