ISTINA OSLOBAĐA I LEČI
Srpsko nacionalno društvo Prebilovci
Beograd,
Broj: 33/2011
18.8.2011.
Beograd
Kontakt- +381/065/464 45 57
Elektronske novine- Beograd
Direktoru g. Branislavu Jeliću
Glavnom i odgovornom uredniku g. Petru Lukoviću
ISTINA OSLOBAĐA I LEČI
Poštovani,
Dana 17.avgusta 2011, Elektronske novine su objavile tekst- RTS propaganda: Mrtvi će započeti rat, sa redakcijskim uvodom i člankom, „ izvornim znanstvenim člankom“ „1991“ g. Jakše Raguža / Hrvatski institut za povijest, specijalista za tzv. Domovinski rat, pr. snd/.
Uvodni komentar redakcije, tekst g. Raguža i pojedine komentare posetilaca- čitalaca, uz brojne progandističke laži, ne mogu se shvatiti drugačije do govor mržnje, u konkretnom slučaju njenog najzastupljenjeg oblika u savremenom svetu- srbofobije, ugrožavanje osnovnih ljudskih prava, nedozvoljen pritisak na slobodu medija, uvredom žrtava naci-ustaštva, novom pretnjom Prebilovcima pa i Prebilovčanima izbeglim u Republiku Srbiju posle genocidnog etničkog čišćenja u junu 1992, od strane vojske i vlasti Republike Hrvatske i njenih satelita u Hercegovini.
Sa jakim razlozima zasnovanim na iskustvu nas i naših predaka, osećamo da je ovo pripremni propagandni poziv na novo nasilje nad nama, verovatno pruozrokovanim našim obeležavanjem 70- godišnjice stradanja srpskog naroda, u genocidu izvršenom nad njim, pojavom zahteva za obnovu Prebilovaca i obnovu spomenika žrtvama naci- ustaštva iz 1941-45.
Povodom ovog otrovnog teksta mržnje i netrpeljivosti obratićemo se sa molbom za intervenciju nadležnim telima novinarskih asocijacija u Republici Srbiji, Ombudsmanu i Državnom tužiocu / zbog koljačkih komentara- pretnji upućenih svim Srbima/.
Emitovanjem dokumentarca Zdravka Šotre/ našeg zemljaka, kome je oko 50 srodnika i prezimenjaka ubijeno 1941. u jamama/, RTS je skromno obeležila 70- godišnjicu stradanja Srba iz doline Neretve. Smatramo da Elektronske novine, otrcanom, kliširanom optužbom iz vremena titovluka, da se time „ kao pre dve decenije, raspaljuju nacionalne emocije, ovog puta usred kosovske krize“, neprofesionalno i politički tendenizozno vrše pritisak na slobodu javnih medija sa ciljem da i dalje ostanu prikrivene činjenice o zločinima nad Srbima u 20- tom veku, a koji se zločini nastoje do kraja eksploatisati i u prvim decenijama ovog veka.
Po svim objektivinim merilima zločini nad Srbima u NDH su najužasniji genocid, koji po načinu izvršenja prevalizazi sve slično u ljudskoj istoriji. Kao takav ovaj genocid je bitno obeležje srpske istorije za sva vremena, a Prebilovci su postali simbol toga genocida /naravno ima još hiljade mesta srpskog stradanja/. Zato smatramo da napad na Prebilovce, kao četvrto selo po stradanju u Drugom svetskom ratu na nivou planete, ima težinu mogućeg napadanja i vređanja Aušvica, Lidica i drugih simbola stradanja pojedinih naroda.
Rečenica „Tadašnje verske procesije i šetnje sa lobanjama bile su uvod u strašni rat“ , nije samo gola laž, koja tendenciozno izvrće činjenice o uzrocima rata u Jugoslaviji, uvreda Prebilovaca i srpskih žrtava, već i uvreda zdravog razuma. Monstruozna je laž reći da je neko „šetao lobanje“. To nigde nije činjeno već su nevine žrtve- mučenici dostojanstveno prenošeni od jama do mesta sahrane, uz verske obrede kakvi se obavljaju nad svim pravoslavnim pokojnicima. Učešće patrijarha, vladika, velikog broja srodnika i pojedinih javnih ličnosti u ovim događijama je više nego logično zbog sahrane hiljada lica, od kojih su ogroman deo deca- svi stradali kao žrtve genocida. Koga to može pogoditi, osim onih koji su počinili zločine ili sledbenike tih istih zloinaca?
Odgovorni u Elektronskim novinama su odabrali „ izvorni znanstveni članak“ Jakše Raguža, našeg zemljaka, koji se u javnosti ispoljava kao ekspert za izvrtanje činjenica i iznošenje izmišljotina, vezanih za noviju istoriju Donje Hercegovine i „Poneretvlja“. On se jednostavno posvetio relativizovanju i umanjivanju srpskog stradanja i pokušajima da isto stavi pod senku pogibije i kažnjavanja onih koji su izvršili zločine nad Srbima. Da je tako vidi se iz brojnih njegovih radova, recimo onog iz njegove objavljene bibliografije u kome Glušca, jedino srpsko selo u metkovačkoj opštini optužuje za četništvo.
Srba u metkovačkoj opštini bilo je svega 5%, i to u potpunom okruženju i oni nikako nisu mogli ugroziti Hrvatsku. Ipak 1944. sve žene i deca iz ovog sela ubijeni su u Jasenovcu od ustaša, a 1991. je i Metkoviću izvršeno genocidno etničko čišćenje, uz miniranje pravoslavne crkve. Razume se, Raguž kao ekspret za „domovinski rat“ , skreće pažnju na izmišljene četnike u Glušcima, čime i opravdava zločine nad srpskim majkama i decom u Jasenovcu, itd.
Pričama o „partizanskim zločinima“ nad formacijama NDH i „ugroženosti“ Hrvatske i Hrvata od šačice Srba u dolini Neretve nastoji da sakrije stravične zločine nad Srbima u ovom kraju u dva posljednja rata. Posebno ponovljeni zločin nad Prebilovcima, kada su iz patološke mržnje i želje da se sakriju zločini ustaša, eksplozivom uništene kosti srpskih žrtava. To su učinile snage RH sa svojim satelitima iz Hercegovine, u operaciji „Čagalj“/ kojoj je Raguž apologeta/ u junu 1992, pod komandom Janka Bobetka.
Činjenice o ovom zločinu i odgovornosti Republike Hrvatske za njega objavio je pomenuti Titov general u svojoj knjizi i ne mogu se pobiti.
Sa Ragužem kao istoričarem nećemo polemisati, jer se on ispoljava kao običan propagandista velikohrvatske državne politike, kojoj su metodi postupanja dobro poznati. Radi čitalaca ćemo reći nešto o onome što se može razumeti i pročitati u tekstu i komentarima. Obične su šovinističke budalaštine da su muslimani bacani u hercegovačke jame u vremenu Kraljevine, a Hrvati u vremenu Titove Jugoslavije.
Isto to možemo reći i za tvrdnje i aluzije da su političke stranke pokretale i usmjeravale otvaranje jama i sahranu žrtava genocida.
Prebilovčani su pokrenuli ovaj postupak 3. decembra 1989, dakle pred 50- godišnjicu stradanja. Ovaj datum je bio mnogo pre osnivanja SPO i SPS, a o SDS da i ne govorimo, jer je osnovan tek 12.jula 1991. Osim tehničke pomoći i obuke od strane speleologa, sve drugo je vodio i usmeravao odbor rodbine žrtava, u kome je bio i potpisnik ovih redova. Hteli smo da dostojno sahranimo svoje pretke, nevino postradale na najgrozniji način od snaga koje su gore i od fašizma i nacizma. Ovaj čin je mogao i da upozori koliko je opasno izazivati rat i razbijati Jugoslaviju, što su činile Slovenija i Hrvatska. Ali, naše postupanje nije imalo bilo kakav drugi cilj osim dostojne sahrane mučenika. Pa mnogi sahranjuju svoje kućne ljubimce. Kome je mogla da smeta sahrana ubijene dece?
Kosti žrtava, oko 4000 žrtava su eshumirane iz 13 jama i tri velika stratišta. Precizan broj, pošto je Hrvatska uništila kosti, više nije moguće utvrditi.
Sa sahrane mučenika niko nije propagirao prekid zajedničkog života sa pripadnicima drugih naroda ili vera, najmanje razbijanje Jugoslavije, u kojoj su Srbi hteli da ostanu. Pa neposredno posle otvaranja jama, SDS je ušla u koaliciju sa SDA i HDZ!
Isto tako iznad mučeničkih kostiju nije bilo govora mržnje i poziva na osvetu. Naprotiv.
Evo šta je nad kostima svoga oca i drugih srodnika rekao naš zemljak akademik Milorad Ekmečić: „Osveta za zločin je ljudski grijeh koliko i on sam. Ovo nije spomenik osvete, nije spomenik dioba, ovdje se diže spomenik ljubavi i dobrote. Na dječijim grobovima samo cvijeće ljubavi može da raste. Ovo je spomenik bratstva, na prvom mjestu, jugoslovenskog bratstva, što srpski narod ponovo, kao puno puta u istoriji i u ovo mračno doba koje dolazi, treba jasno i glasno da kaže.“
A blaženoupokojeni patrijarh srpski Pavle je nad istim kostima rekao i ovo:“Ako po kakvoj nevolji budete morali da birate, da druge gurate u jamu, ili da vi budete u nju gurnuti, bolje vam je da vi budete gurnuti u jamu, nego da u nju druge gurate“.
To je istina, a ona oslobađa svakoga ko ima još nešto od duše.
Smatramo da su uvodnim komentarom redakcije, tekstom g. Raguža i pojedinim komentarima posetilaca- čitalaca u ovom slučaju, kroz laži i pretnje napadute neke od osnovnih civilizacijskih vrednosti koje štiti i Republika Srbija.
Njime su napadnute i izvređane srpske žrtve hrvatskih nacista- ustaša, a preko njih i potomci i poštovaoci žrtava.
Naše udruženje čuva uspomenu na žrtve ustaškog terora iz Donje Hercegovine i okuplja i povezuje rodbinu pomenutih žrtava.
Od redakcije Elektronskih novina, sa iznetih razloga na osnovu odgovarajućih zakonskih propisa, zahtevamo da na odgovarajući način objavi ovo naše reagovanje, koje je znatnim delom i demanti, i izvini se svima koje je objavljivanjem pominjanog sadržaja uvredila.
S poštovanjem,
Milenko Jahura
Predsenik UO Srpskog nacionalnog društva Prebilovci
Vezane vijesti: